
Praktyka patrzenia na przeszłość jako wieloaspektową konstrukcję nieograniczonych możliwości staje się ostatnio coraz bardziej popularna. Pytania, jak doświadczamy przeszłości i historii są wciąż aktualne – jak dokładnie wygląda proces rejestracji trudnego do zdefiniowania czasu i przekształcenia go w konkretne wspomnienia? I kto je koniec końców określa? Jak w rzeczywistości doświadczamy przeszłości – czy jest to ciągła potrzeba kreacji wspomnień? Kiedy przeszłość staje się historią?
Na wystawie zaprezentowano pięcioro współczesnych artystów, których prace nawiązują do tych pytań w różny sposób. Ich sztuka nie odnosi się do przeszłości jako czegoś statycznego, ale bazuje raczej na subiektywnych pragnieniach, lękach, własnych doświadczeniach. I choć wydaje się, że ich historie odnoszą się do przeszłości, w rzeczywistości są one wynikiem pracy teraźniejszego, aktywnego podmiotu. Artyści na nowo opowiadają i definiują ich znaczenia ukazując je w kontekście teraźniejszości. Patrzą w kierunku marginesów, gdzie punkty odniesień i różnych narracji zdają się przecinać oraz mnożyć, a ich dynamika nie obiera jednego kierunku. Koncentrują się na niuansach.
Wystawa w Teheranie jest już trzecią odsłoną We rather look back to futures past. Dwie poprzednie miały miejsce w Mumbai Art Room w Bombaju i Centro de Desarrollo de las Artes Visuales w Havanie w mniejszym składzie.
Stopka
Artystka / Artysta | Alicja Karska, Aleksandra Went, Anna Ostoya, Agnieszka Polska, Karol Radziszewski, Janek Simon, Michał Szlaga, Dorota Walentynowicz, Rafał Wilk, Adam Witkowski, Ania Witkowska |
Wystawa | We rather look back to futures past |
Miejsce | Lajevardi Collection w Tehranie |
Czas trwania | 7-10.03.2015 |
Kuratorka / Kurator | Patrycja Ryłko |
Indeks | Adam Witkowski Agnieszka Polska Aleksandra Went Alicja Karska Ania Witkowska Anna Ostoya Dorota Walentynowicz Janek Simon Karol Radziszewski Lajevardi Collection Tehran Michał Szlaga Patrycja Ryłko Rafał Wilk |