„Lata świetności” Ewy Zarzyckiej w galerii lokal_30

Ewa Zarzycka, Teraz, performans,  lokal_30, Warszawa, 12.12.2015, fot. Szymon Stępniak

Ewa Zarzycka jest jedną z oryginalniejszych polskich artystek zajmujących się performansem – w swoich działaniach wciąż na nowo gatunek ten zmienia i redefiniuje. Wypracowała własną formę wystąpienia, w którym zwraca się bezpośrednio do widzów z rodzajem krótkiego wykładu-przemowy. Każdy z performansów, pozornie źle się zapowiadający, w ułomnym stylu i niemrawo rozpoczynany, stopniowo zamienia się w błyskotliwe wystąpienie, iskrzące się dowcipem i pełne polotu. Tematem jest najczęściej sam fakt występowania przed widzami, moment zamiany sytuacji zwyczajnej w nadzwyczajną, potoczności w sztukę oraz problem społecznej pozycji artysty. Zarzycka jest jedną z nielicznych, a może i jedyną kobieta na polskiej scenie artystycznej, która centralnym problemem w swojej sztuce uczyniła kategorię Logosu.

Ewa Zarzycka, Lata świetności, widok wystawy, na pierwszym planie rysunki artystki

Ewa Zarzycka, Lata świetnosci, widok wystawy, na monitorach dokumentacja filmów oraz performansów artystki

Lata świetności to pierwsza wystawa indywidualna Ewy Zarzyckiej w Warszawie. Pokazujemy na niej dwie najnowsze instalacje artystki, a także prace filmowe tworzone od początku twórczości, kiedy to w roku 1980 zrealizowała na taśmie 16 mm legendarne Przejawy, dokumentację performansów oraz pisane rysunki. Specjalnie na wystawę w lokalu_30 Zarzycka zrealizowała, we współpracy z Januszem Czyżewiczem, film będący połączeniem dokumentu o niej samej z autorskim wideo.

Ewa Zarzycka, Janusz Czyżewicz, Artysta nie żyje naprawdę, kadr z wideo, 2015

Ewa Zarzycka, Szafa grajaca, 2015, instalacja

Wystawie towarzyszy książka z tekstami Doroty Jareckiej, Agnieszki Rayzacher i Magdaleny Ujmy oraz z dokumentacją wystąpień, akcji i filmów Ewy Zarzyckiej.

Ewa Zarzycka, Lata świetności, widok wystawy, instalacja Szafa grająca, 2015