„Pozornie niekonieczne” Marcina Berdyszaka w MCSW „Elektrownia”

Wystawa Marcina Berdyszaka Pozornie niekonieczne prezentowana w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, przedstawia prace artysty powstałe w ostatnich latach. Pokaz prac podkreśla kilka wątków podejmowanych przez autora i charakterystycznych dla jego twórczości, między innymi dialog z twórczością innych artystów jako źródło kreacji.

Ten cykl dobrze znany i prezentowany w wielu miejscach w Polsce jak i zagranicą kojarzony jest  przede wszystkim z pracami podejmującymi dialog z Synem człowieczym Rene Magritta, Jaspera Johnsa czy Jacka Malczewskiego.

Prezentowana na radomskiej wystawie instalacja Zła widoczność, odnosząca się do ambalaży Tadeusza Kantora, swoją premierę miała w Poznaniu w Galerii Muzalewska  jesienią 2018 roku. Problem niedostrzegania obrazów rzeczywistości podejmowany będzie  w wizualnie atrakcyjnej realizacji multimedialnej Auto-Niebyt, zwanej też znikająca rzeczywistość. Destrukcja, powtarzalność i umykające obrazy otoczenia podczas jazdy samochodem oraz ponowna rekonstrukcja bytu z tych obrazów, nam niedostępnych, w sposób dynamiczny pozwoli doświadczyć to, co umyka. Problemem, którym artysta ostatnio się zajmował to bezpieczeństwo, tak ważne i kluczowe we wszystkich aktualnych ludzkich przedsięwzięciach.

Każde zabezpieczenie jest interwencją i wymusza na nas konkretne konsekwencje. Pancerze wymuszające – obiekty zrealizowane w 2017 roku w dość opresyjny sposób nawiązują do tej sytuacji, jak i obrazy z cyklu Kiedy bariera staje się treścią, czy Części wspólne jako bariera, które również będą prezentowane obok innych obrazów i obiektów malarskich. Tytuł wystawy dotyczy stosunku artysty do pytań, które stawia  mając świadomość, że  dotyczą każdego, choć z pozoru wydawać się może inaczej. Otwarciu wystawy towarzyszy obszerna publikacja zatytułowana Wmiędzyczasie autorstwa Marcina Berdyszaka i Jaromira Jedlińskiego, której opracowanie graficzne zaproponował Tadeusz Burniewicz.

Książka to rozmowa o wielowątkowej twórczości Marcina Berdyszaka na tle doświadczeń Jaromira Jedlińskiego, a wydana została w dwóch wersjach językowych: angielskiej
i polskiej. Promocja tego wydawnictwa nastąpi na otwarciu wystawy z udziałem autorów. Wydawcą jest Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia.

Marcin Berdyszak, „Kultury bakterii”, 2015 (detal)

Marcin Berdyszak, „Celowość celowania, w niebo, w trawie, w piasku”, 2018-2019

Marcin Berdyszak, „Pozornie niekonieczne”, widok wystawy

Marcin Berdyszak, „Ani prawdziwe ani wyobrażone”, 2017

Marcin Berdyszak, „Pozornie niekonieczne”, widok wystawy

Marcin Berdyszak, „Dialog z Malewiczem”, 2017

Marcin Berdyszak, „Fuga, Toccata”, 2017

Marcin Berdyszak, „Pancerze wymuszające”, 2017

Marcin Berdyszak urodził się w 1964 roku. Jest absolwentem PWSSP w Poznaniu, którą ukończył w 1988 roku. Dyplom z malarstwa  realizował w pracowni malarstwa prof. Włodzimierza Dudkowiaka, a z rzeźby w pracowni prof. Macieja Szańkowskiego. Od roku 1989 związany  jest z Akademią Sztuk Pięknych (obecnie Uniwersytetem Artystycznym) w Poznaniu. Pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego i prowadzi pracownię działań przestrzennych na Wydziale Rzeźby. W latach 1999- 2002 prodziekan Wydziału Edukacji Artystycznej w ASP w Poznaniu. W latach 2002-2008 pełnił funkcję prorektora ds. studenckich i współpracy z zagranicą. Rektor Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu w latach 2008-2016.

Członek Stowarzyszenia Artystyczno-Edukacyjnego „Magazyn”, którego jest współzałożycielem wraz z Tadeuszem Wieczorkiem, Piotrem Pawlakiem i Wojciechem Nowakiem. Marcin Berdyszak jest twórcą olbrzymich instalacji w przestrzeniach otwartych w końcu lat 80., często realizowanych w ramach Galerii Utilis, którą rozumiał jako zbiór miejsc będących  jednocześnie potencjalnymi częściami prac. Znany z prac z owocami, a szczególnie z realizacji z 1995 roku „Fresh Fruit table Hommage a Gordon Matta-Clark” zrealizowanej w galerii ON w Poznaniu, gdzie piłą łańcuchową przyciął 1000 cytryn uwalniając sok i zapach, który był później bohaterem wielu jego realizacji prezentowanych miedzy innymi na indywidualnej wystawie w Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim w Warszawie w 1997 roku jak i w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w roku 1998. Z owocami i ich plastikowymi imitacjami pracuje do dziś, co czyni go rozpoznawalnym szczególnie z często obecnego w twórczości banana jako wartości stałej, która podlega najróżniejszym kontekstom.

Jego wielowątkowa twórczość, w której zajmuje się kulturą i jej wszelkimi skutkami, stereotypami jak i uprawia dialog z twórczością innych artystów, prezentowana była na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Prace poznańskiego artysty znajdują  się w licznych kolekcjach w Polsce i zagranicą. Między innymi: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Szczecińskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Muzeum Sztuki w Bytomiu, Kolekcja Tatrzańskiej Galerii w Popradzie, Kolekcja Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie, Kolekcja Bausparkasse Swabisch Hall-Niemcy, Kolekcja Manfreda Kluckerta-Niemcy, Kolekcje prywatne, m.in.: Wojciecha Fibaka czy Waldemara Andzelma i wiele innych.