Wystawa „Czułe pnącza” to malarski i rysunkowy zapis sensualnej medytacji w ruchu. Artystka tworząc otwiera się na subtelności pełni czucia, kontempluje i wizualizuje wymykające się zdefiniowaniu doświadczenia płynące z ciała i emocji. Ilustruje wewnętrzny pejzaż „ciała-ogrodu” znajdującego się w stanie ciągłego ruchu i transformacji. W pulsującej scenerii obrazów, podobnie jak na łonie natury, możemy zaobserwować momenty kryzysów i cykliczność, z którą wiążą się fazy wzrostu i obumierania. Metafora ogrodu w kontekście ciała kobiety odzwierciedla w indywidualnej skali proces radzenia sobie z wewnętrznymi okolicznościami przyrody. Uchwycony w obrazach „ciało–ogród” kwitnie, jest nieprzewidywalnie kreatywny, czasem pełen pnączy i chwastów, ciemnych zakamarków, by w innym miejscu przejawić się w przepychu ekspresji i soczystości kształtów.
Ze strefy cienia – ulokowane w mniejszej, ciemnej sali galerii – wyłaniają się prace rysunkowe, stanowiące wymykający się zdefiniowaniu, odważny, pozbawiony autocenzury zapis niewygodnych stanów. W relacji rysunkowej odnajdujemy elementy figuratywności. Bohaterki prac doświadczają nieustającej przemiany, tańczą – momentami mroczny, ale też pełen czułości dla samych siebie taniec, uwalniając historie zakopane w najgłębszych warstwach podziemia. Świadkujemy
im w doświadczaniu napięć powiązanych z ciemną stroną seksualności, wypartych przejawów splątania wstydu, lęku, gniewu i wzburzenia.
Wchodząc w proces twórczy artystka korzysta z technik świadomego czucia, zapożyczonych z bliskiego jej tańca Butoh, przez które bada jakości związane z pamięcią i świadomością ciała.
Jak na swoim blogu pisze o tej wystawie Magdalena Zamorska – badaczka, kulturoznawczyni, doktor nauk humanistycznych, autorka książki „Obecni ciałem. Warsztat polskich tancerzy buto”: „Prace malarskie Patrycji Mastej kuszą soczystym kolorem. Karminy, burgundy, szkarłaty, cynobry – fala czerwieni pierwsza uderza w nasze oko. Z czerwieni, jak z wnętrza ciała, wyłaniają się kształty i fragmenty obiektów organicznych. Życie wykłącza się w wielości form, mniej lub bardziej znajomych, wegetalnych i animalnych. Ciała roślin porastają bardziej zwarte bryły, które przypominają miękkością narządy i tkanki ludzkiego ciała. Kompozycje uwodzą zmysłową niedookreślonością. Aspekt somatyczny procesu twórczego jest oczywisty – artystka wykorzystała technikę butoh i dokonała jej translacji na dwuwymiarową przestrzeń pędzla sunącego po płaszczyźnie. Co ciekawe, tym samym zaproponowała rewers tradycyjnego dla butoh procesu opartego na czytaniu wizualnego skryptu butoh-fu poprzez ruch – u Patrycji Mastej specyficzny dla tej formy tańca pożądany stan umysłu doprowadził do zniewolenia ruchu w formie zatrzymanych kadrów. Dlatego właśnie obcowanie z pracami artystki jest sensoryczno-somatyczną ucztą.”
Kluczową interdyscyplinarną częścią wystawy był akt naniesienia przez artystkę rysunków i malarstwa na ciało tancerza butoh Krzysztofa Jerzaka przy akompaniamencie bębna, na którym grała Małgorzata Lisowska, a następnie transformacji tych jakości przez ruch i taniec podczas performance’u „Ekstaza Czułości”. Improwizacja uzupełniła otwarcie ekspozycji o ważny aspekt rytuału przejścia – transformacji tego, co ukryte, w jawną ekspresję obrazów, informacji, uczuć i gestów wynikających z autentycznej, uważnej, niepodlegającej ocenie obserwacji tego, co wewnątrz, w relacji do tego, co na zewnątrz. Malarstwo Patrycji Mastej ostatecznie odsłania afirmację płodności, która nie zna granic gatunku i wyrażana jest w symbolicznym związku z bujnością i nieprzewidywalnością dzikiej przyrody.
Stopka
| Artystka / Artysta | Patrycja Mastej, Krzysztof Jerzak |
| Wystawa | Czułe pnącza |
| Miejsce | galeria Entropia |
| Czas trwania | 28.06—28.07.2022 |
| Fotografie | Mariusz Jodko, Wojciech Chrubasik |
| Strona internetowa | entropia.art.pl/view_news.php?id=670 |
| Indeks | Galeria Entropia Krzysztof Jerzak Patrycja Mastej |
