„Chłodne usta fal” Alicji Pakosz i Wiktorii Walendzik w Gdańskiej Galerii Miejskiej

Masz takie chłodne usta fal – powiedział mi podczas ostatniego spotkania. Potem odszedł na zawsze, jak ostatni pociąg relacji Sopot-Warszawa, jak pamiętna zielona noc i sierpniowy turnus. Twe ramiona łódź Magellana – mówił, kiedy spacerowaliśmy wzdłuż mojego wybrzeża. Piasek odliczał sekundy, minuty, godziny. Grał z wiatrem w oszukańczą grę. To było nieuchronne. Wiedzieliśmy, że skończy się nagle i boleśnie, ale i tak nie dowierzaliśmy. Woleliśmy czerpać garściami z tych wspólnych chwil. Byliśmy tak różni jak dwie krople wody. Dla niego życie to portowa knajpa, dla mnie ocean, ocean, ocean…

widok wystawy „Chłodne usta fal”, fot. Tomasz Koszewnik

widok wystawy „Chłodne usta fal”, fot. Tomasz Koszewnik

widok wystawy „Chłodne usta fal”, fot. Tomasz Koszewnik

Mówiłam mu, że mam takie miejsca, w których rodzą się bursztyny, gdzie słońce dotyka moich wzburzeń i okrągłości. A człowiek opowiadał uczenie o owadach, lasach, eocenie i miliardach lat zamkniętych w złocistych kamieniach. Ludzie! Oni potrafili wymyślać takie piękne historie: o królach, pianistach, romantycznych pisarzach i tajemniczych komnatach. Przypadkowym zdarzeniom przypisywali ponadczasowe znaczenie. Żyli w pogoni za nadawaniem wszystkiemu sensu. Teraz odeszli i zostawili po sobie puste lobby hotelowe, sklepy z pamiątkami, smażalnie ryb i samotne porty. Parasole, klapki, leżaki, siatki na motyle, gazety. Dziś już nikt nie przeczyta, o czym donosił świat.

widok wystawy „Chłodne usta fal”, fot. Tomasz Koszewnik

widok wystawy „Chłodne usta fal”, fot. Tomasz Koszewnik

widok wystawy „Chłodne usta fal”, fot. Tomasz Koszewnik

widok wystawy „Chłodne usta fal”, fot. Tomasz Koszewnik

Ocieram jedną, samotną, słoną łzę. Zamknę to wspomnienie w szklanej szkatułce i będę nosić blisko serca, jak najdroższy brylant. Gdy wokół czuć już było zapach nadchodzącej katastrofy, w kieszeniach wibrowały alerty pogodowe i doskwierało 36 stopni w cieniu, on wszedł bosymi stopami w to miejsce, gdzie piasek zapada się pod ich ciężarem i powiedział: masz takie chłodne usta fal…