„Brudnopis” w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich

Brudnopis, widok wystawy

Prace czwórki artystów: Olafa Brzeskiego, Krzysztofa Gila, Pawła Jarodzkiego i Kamy Sokolnickiej, odnoszą się do tytułowego brudnopisu. Każda z nich powstała specjalnie z okazji wystawy i rozwija temat artysty pozostawionego swym myślom. Najczęściej jedynym zapisem tej prywatnej chwili są rysunki i teksty „na brudno”, robione dla własnych potrzeb. Część z nich nigdy nie ujrzy światła dziennego, wiele z nich nie ma większego znaczenia w świadomym procesie twórczym. Mogą być krótkim kaprysem, choć mogą też zdradzać ukryte mechanizmy łączenia ze sobą faktów i rzeczy. O tym, jak myślą artyści, a nie tylko o czym – mówi wystawa Brudnopis.

Brudnopis, widok wystawy

Brudnopis, widok wystawy

Światło na tajemniczą relację artysty i jego notesu rzuca pojęcie montażu. Myśląc „brudnopis” widzimy kartki przekreślonych notatek, tymczasem zapiski nie mają swojej hierarchii, są niezobowiązującym pojawieniem się myśli. Myśli się nie skreśla, tylko montuje z kolejną. Każdą rzecz można pomyśleć na wiele sposobów, z różnych punktów widzenia. Myśl jest jak ta mucha, latająca wokół lampy. Szarpana trajektoria zapewnia jej bliską relację z obiektem.

Brudnopis, widok wystawy

Brudnopis, widok wystawy

Na wystawie zobaczyć można prace wyjęte z brudnopisów i prezentowane w autonomicznej, premierowej formie. Każda z nich zasługuje na to, by oglądać ją z osobna. Uważny widz dostrzeże jednak wątki i tropy, które wspólnie podejmują artyści. Będą to: poszukiwanie nowego porządku, montaż, analiza medium, sprawcza rola rysunku, jego narracyjna siła. Wśród tematów poruszanych indywidualnie znajdziemy: aurę obrazu wobec mechanizmów internetu, argumenty dla nowej podmiotowości, studium bezruchu, przeszywające wyznanie ofiar sprzed wieków.

Brudnopis, widok wystawy