„Bieg linii” Michała Zawady w ZPAF Gallery

Dlaczego pewien typ lasu został objęty kiedyś ochroną? Dlaczego określony typ fizjonomiczny został uznany za lepszy lub gorszy i przyporządkowywany do rasy panów lub niewolników? Co decyduje o przebiegu przeszłej lub aktualnej biopolityki nakierowanej na ratowanie bądź na eksterminację? Wystawa Michała Zawady jest zderzeniem zdjęć pochodzących z dwóch jak mogłoby się wydawać zupełnie różnych porządków: obrazów Puszczy Białowieskiej i zespołu gipsowych odlewów głów, które służyły w czasie I wojny światowej do badań nad rasą i dziedziczeniem. Czarnobiałe, surowe fotografie ukazują jednak element wspólny – estetyczną formę życia, plątaninę biomorficznych struktur, konturów i linii, które mogą budzić zachwyt lub nienawiść. Dostrzeżona i wydobyta z tła linia – regularna bądź zmienna, rozgałęziona bądź nie – może stać się miarą piękna lub człowieczeństwa, wytyczyć kierunek działania i etyczną granicę. Czy nadal będzie można patrzeć na piękno niezniszczonej przez człowiek natury? Czy forma ludzkiego ciała będzie miała w przyszłości wpływ na hierarchię społeczną? W czasie intensywnych zmian politycznych i społecznych Zawada zachęca nas do przemyślenia naszego sposobu patrzenia, ujawnia kulturowy zmysł porządku, prowokuje, aby prześledzić bieg linii.

Paweł Brożyński

Michał Zawada, „Bez tytułu (Białowieża)”, 2016

Michał Zawada, „Pîch-Weninger II”, 2015

Michał Zawada, „Pîch-Weninger II”, 2015

Michał Zawada, „Bez tytułu (Białowieża)”, 2016

Michał Zawada, „Bieg linii”, widok wystawy

Michał Zawada, „Bieg linii”, widok wystawy

Michał Zawada, „Bieg linii”, widok wystawy

Michał Zawada, „Bieg linii”, widok wystawy

Michał Zawada (ur. 1985) – studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i malarstwo Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 2012 roku jest asystentem w Pracowni Malarstwa Prof. Andrzeja Bednarczyka. Zajmuje się malarstwem, fotografią i sztuką wideo. Interesuje go kontekstualna aktywność mediów plastycznych oraz analiza fenomenu obrazu i wizualności. W swojej twórczości nawiązuje dialog z teorią sztuki, visual studies i antropologią. Konstruowane przez niego cykle odnoszą się do relacji ustanawianej pomiędzy procesem wytwarzania fantazmatycznej podmiotowości obrazu a budowaniem tożsamości człowieka w kontekście historycznym i społecznym. Laureat Stypendium Republiki Austriackiej. Od 2016 sprawuje funkcję Prodziekana Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.