9. Wystawa Kuratorska Bielskiej Jesieni 2016 „Odejście”

Kuratorzy Jagna Domżalska i Wojciech Kozłowski o idei wystawy Odejście:

– „Chcemy zaprezentować postawy wobec obrazu jako relacji przestrzennej u malarzy, którzy wierni malowaniu na płaszczyźnie, eksplorując jej możliwości, wychodzą także poza dwa wymiary, przekształcając płótno w obiekt czy też rezygnując z niego, „odchodząc” od płótna, tworzą obiekty. Przy czym nie jest to odejście od obrazu, czy malarstwa, a poszerzanie spektrum działania.

Zamierzamy skonfrontować ze sobą płaskie i przestrzenne prace poszczególnych artystów, pokazując relacje między nimi oraz malarską postawę czy intencję autorów.

Interesuje nas wieloznaczność sięgnięcia po rozwiązania przestrzenne u poszczególnych artystów oraz ich różnorodny charakter a także postawienie pytania o odwracalność czy też tymczasowość tej tendencji”.

widok na pracę Małgorzaty Szymankiewicz

widok na prace (od lewej): Doroty Buczkowskiej, Weroniki Teplickiej

widok na prace autorstwa (od lewej): Stacha Szumskiego, Piotra Łakomego; na podłodze: Michała Gayera, Tomasza Ciecierskiego; na pod≥odze na pierwszym planie: Pawła Matyszewskiego

widok na prace {od lewej}: Stacha Szumskiego, Doroty Buczkowskiej

widok na prace {od lewej): Małgorzaty Szymankiewicz, Piotra Łakomego, Pawła Matyszewskiego

widok na prace (od lewej): Małgorzaty Szymankiewicz, Michała Gayera, Doroty Buczkowskiej, Pawła Matyszewskiego, Agnieszki Grodzińskiej

„Odejście to wieloznaczny tytuł, mogący odnosić się do pojęcia wystawienniczego, związanego z prezentacją obrazu, umożliwiającą oglądanie go i z bliska, i z większej odległości. Jednocześnie może opisywać sposób kontaktu widza z obrazem, świadome oglądanie go także z oddali. Może też określać sytuację samego autora – poszukiwania innych możliwości pracy z przestrzenią obrazu; wychodzenie w trzeci wymiar, bez rezygnacji z malarskich jakości. Takie odejście wcale nie musi być bezpowrotne, może być tylko chwilową próbą, eksperymentem. Może być jak celowe cofanie się (widza) – po to, by zobaczyć więcej, czy inaczej. Sam artysta odchodząc od swego płaskiego obrazowania, w stronę obiektu, może temu obrazowaniu przyjrzeć się na nowo”.

widok na prace (od lewej): Katarzyny Przezwańskiej, Weroniki Teplickiej, na podłodze (od lewej): Michała Gayera, obiekt z masła roślinnego Doroty Buczkowskiej

widok na pracę Leona Tarasewicza

widok na prace (od lewej): Katarzyny Przezwańskiej, Weroniki Teplickiej

widok na prace (od lewej): Marka Sobczyka, Małgorzaty Szymankiewicz, Michała Gayera, Leona Tarasewicza; na podłodze (od lewej): Weroniki Teplickiej, basen Katarzyny Przezwańskiej

widok na prace (od lewej): Małgorzaty Szymankiewicz, Marka Sobczyka, Małgorzaty Szymankiewicz

widok na prace (od lewej): Leona Tarasewicza, Katarzyny Przezwańskiej; na podłodze (od lewej): Weroniki Teplickiej, Marka Sobczyka