„Tango na 16 metrach kwadratowych” w Zachęcie

Tango na 16 metrach kwadratowych to wystawa o swego rodzaju mieszkaniowej gimnastyce —błyskotliwej i dobrze zaplanowanej choreografii, a jednocześnie prawdziwie akrobatycznym wyczynie. Dokumentuje pomysłowość, jaką trzeba się wykazać w poszukiwaniu architektonicznych rozwiązań w warunkach mieszkaniowego, metrażowego i materialnego deficytu.

W sklepie

Wystawę Marii Anto w Zachęcie omawia Ewa Toniak

Dzisiejsza sytuacja mieszkaniowa często wiąże się z intensyfikacją wykorzystania dostępnej przestrzeni i środków. Powodowani koniecznością, by „wycisnąć więcej” z zasobów znajdujących się w naszym posiadaniu, z pomysłem, dowcipem i wyobraźnią kształtujemy nasze krajobrazy mieszkaniowe. Ta ciężko wywalczona, bo stworzona praktycznie z niczego i przy użyciu niewielkich nakładów dodatkowa wartość staje się jednak obosiecznym mieczem — prowadzi do poprawy sytuacji życiowej, ale również do przesunięcia granicy tego, co jest uważane za normalne i akceptowalne. Gdy poprzednie minimum staje się nową normą, nasuwa się pytanie: jak nam się udaje ciągle od nowa odtwarzać tę samą mieszkaniową akrobatykę?

Wyposażenie wnętrz mieszkalnych na osiedlach wielkopłytowych, Kraków – Nowa Huta, zdjęcie dzięki uprzejmości Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie

Wyposażenie wnętrz mieszkalnych na osiedlach wielkopłytowych, Poznań, zdjęcie dzięki uprzejmości Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie

Wyposażenie wnętrz mieszkalnych na osiedlach wielkopłytowych, Lublin, zdjęcie dzięki uprzejmości Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

„Tango na 16 metrach kwadratowych”, widok wystawy

Budownictwo mieszkaniowe okresu PRL jest punktem wyjścia dla rozważań na temat zależności między architekturą a polityką, ograniczeniami a inwencją. Wykorzystując jako narzędzie interpretacji oskarową animację Tango Zbigniewa Rybczyńskiego, podróżujemy między przeszłością a teraźniejszością. W rozważaniach tych łączymy szeroką perspektywę uwarunkowań i czynników, które przez lata wpływały na to, jak mieszkamy, z obserwacją z bliska, skupioną na doraźnych, spontanicznych lub rozrysowanych ręką architekta interwencjach usprawniających funkcjonowanie naszych mieszkań.