„obrazy I obiekty” Marcina Chomickiego w Galerii Szewska 16 w Poznaniu

Wystawa zestawia dwa obszary działalności twórczej Marcina Chomickiego. W tym spotkaniu obrazy i obiekty przeglądają się w sobie, przenikają, wchodzą w dialog, szukając punktów stycznych.

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

obrazy

Malarstwo Marcina Chomickiego ma swoje żródło w kulturze wizualnej lat 80-tych i 90-tych oraz początków sztuki cyfrowej. Artysta należy do pokolenia transformacji, które doświadczyło gwałtownego przejścia z przestrzeni braku do przestrzeni nadmiaru. Jego obrazy stanowią przykład osobistego op-artu. Formy, które pojawiają się na nich, zwykle wywodzą się z rzeczywistości, często jednak w bezpośrednim odbiorze są znacznie bliższe abstrakcji.

Marcin Chomicki buduje przestrzeń w obrazie za pomocą ręcznie malowanych gradientów, wystawiając na próbę percepcję widza. Gradient jest dla niego najdoskonalszą formą przedstawienia światłocienia. Obrazy są wynikiem intensywnego procesu malarskiego, swoistego połączenia mechaniczności i medytacji. Dążeniem do doskonałości i jednocześnie niemożnością jej osiągnięcia. Gradienty wykonane ręcznie nigdy nie są tak doskonałe jak wygenerowane komputerowo, subtelne różnice między nimi stanowią o ich unikalnej formie.

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

widok wystawy, fot. Marcin Chomicki

obiekty

Marcin Chomicki traktuje swoje rzeźby-obiekty jako rozrastające się komórki organizmu, które mogą zmieniać przestrzeń miejską. Zachowują się one jak autonomiczne, samowystarczalne byty gotowe ewoluować w bardziej złożone, ekspansywne struktury.

Rzeźby z cyklu „Cząstki elementarne” są formami wyjściowymi, które mogą zostać użyte do stworzenia małej architektury modularnej dla przestrzeni miejskiej. Artysta nawiązuje w swojej koncepcji do idei integracji sztuk — procesu łączenia w jednej formie rzeźby, architektury, malarstwa i założeń przestrzennych. Utylitarne rzeźby mają zmieniać zastaną przestrzeń, wydobywając jej walory oraz inicjując proces integracji mieszkańców. W tym kontekście szczególnego znaczenia nabiera fakt modułowości obiektów. Otwiera to nieskończone możliwości przekształcania i dostosowywania przestrzeni do potrzeb użytkowników. Istotnym elementem jest udział roślin jako żywego materiału rzeźbiarskiego.

Inspiracją dla rzeźb są między innymi obiekty małej architektury napotkane w przestrzeni miejskiej, będące poddanymi entropii powidokami modernistycznej wizji miasta. Artysta od 20 lat tworzy „Archiwum Transformacji” – archiwum zdjęć dokumentujących zmiany zachodzące w przestrzeni miejskiej Warszawy i okolic .