Najciekawsze wystawy 2024 roku
Białystok
Zaraz po Walentynkach
16 lutego – 28 kwietnia
Anastasia Sosunova, Statek widmo
16 lutego – 28 kwietnia
Patrzcie na tę chwilę – jak drga
1 marca – 28 kwietnia
Aziz Hazara
10 maja – 21 lipca
Ivan Svitlychnyi, Maybe We Can Have Fun Together
10 maja – 21 lipca
Hubert Czerepok, Wieczny płomień
2 sierpnia – 13 października
DISNOVATION.ORG, Po wzroście
23 sierpnia – 29 września
Augustas Serapinas
od 11 października
Alevtina Kakhidze
25 października 2024 – 12 stycznia 2025
William Kentridge
25 października 2024 – 12 stycznia 2025
Nowe Ekosystemy Sztuki
październik–grudzień 2024
Na odtrutkę po wszechobecnym celebrowaniu i kapitalizowaniu normatywnej miłości romantycznej w ramach walentynek, białostocki Arsenał zaprosi publiczność na wystawę Zaraz po Walentynkach. Tomek Pawłowski-Jarmołajew i Katarzyna Różniak-Szabelska przygotują ekspozycję badającą społeczne konsekwencje tego konceptu i reprodukowane w związku z tym role płciowe, a także prezentującą wyobrażenia o alternatywnych modelach relacyjności. W tym samym czasie w Arsenale zobaczyć będzie można pierwszą w Polsce wystawę wileńskiej artystki Anastazji Sosunovej, kuratorowaną przez Post Brothers, poświęconą m.in. tematowi trwałości myślenia magicznego we współczesnym świecie. Litewską scenę ten sam kurator przybliży lokalnej publiczności również jesienną wystawą Augustasa Serapinasa w przestrzeni Elektrowni.
W tym roku program Arsenału będzie zresztą jeszcze silniej niż dotąd skupiony na wschodnioeuropejskim regionie. Na początku marca otworzy się kuratorowana przez Annę Łazar wystawa Patrzcie na tę chwilę – jak drga. Zobaczymy na niej prace artystek z Ukrainy, Estonii, Finlandii i Czech i Polski odnoszące się do wciąż nieprzepracowanego dziedzictwa sowieckiego w kulturze, historii i codzienności oraz dzisiejszych problemów związanych z wojną, energetyką czy deimperializacją. W maju wystartuje z kolei nowy cykl galerii Geografie migracji, odnoszący się do trwającego wciąż nieopodal Białegostoku kryzysu humanitarnego i globalnych zależności leżących u jego podłoża. Na cykl składać się będą indywidualne pokazy osób opowiadających o historii i współczesnej sytuacji miejsc, z których najczęściej pochodzą osoby przekraczające polsko-białoruską granicę. Rozpocznie go indywidualna prezentacja pochodzącego z Afganistanu Aziza Hazary przygotowana przez Katarzynę Różniak-Szabelską. O globalnej katastrofie ekologicznej w kontekście wojny w Ukrainie opowiadać będzie z kolei w swojej solowej wystawie Ivan Svitlychnyi. Na tym nie koniec solowych pokazów osób artystycznych z Ukrainy – w październiku zobaczymy kuratorowaną przez Monikę Szewczyk wystawę Alevtiny Kakhidze, rysowniczki i performerki rodzimej publiczności znanej choćby z książki Dlaczego w sztuce ukraińskiej są wielkie artystki.
Do lokalnych symboli sięgać będzie z kolei Hubert Czerepok w przygotowanej przez Sylwię Szymaniak wystawie badającej romantyczne korzenie symboliki kształtującej naszą narodową tożsamość. Latem w przestrzeni Elektrowni zobaczymy kolejną odsłonę wystawy Po Wzroście przygotowanej przez kolektyw DISNOVATION.ORG. Do koncepcji dewzrostu i ekologicznie zrównoważonych, spekulatywnych i realnych wersji przyszłości odnosić się będzie także jesienna wystawa online Nowe ekosystemy sztuki przygotowana przez Elizę Urwanowicz-Rojecką i Jakuba Wróblewskiego. Intensywny rok w Arsenale domykać będzie monograficzna wystawa Williama Kentridge’a, jednego z najważniejszych współczesnych artystów południowoafrykańskich, kuratorowana przez Monikę Szewczyk.
Maryna Sakowska, Bez tytułu, 2022, metalowy element deski do prasowania, warkocz z tkaniny, akryl, dmuchawce, obiekt z żywicy, wymiary zmienne; detal, fot. Anna Plesová
Bielsko-Biała
Ślady i znaki – malarstwo Aborygenów z Australii Centralnej
12 stycznia – 25 lutego
Dotyk Sztuki
19 stycznia – 25 lutego
Wiesz co cię boli
12 kwietnia – 2 czerwca
Michał Slezkin i Jacek Świdziński
12 kwietnia – 2 czerwca
Edyta Hul
listopad 2025
Wystawa kuratorska Bielskiej Jesieni
listopad 2025
Sztuka rdzennych mieszkańców Australii to rzecz w naszym kraju rozpoznana słabo i eksponowana rzadko. Okazję do nadrobienia wiedzy na temat dziedzictwa licznych kultur określanych zbiorczym mianem Aborygenów dostarczy na początek roku Galeria Bielska BWA za sprawą wystawy kuratorowanej przez Ryszarda Bednarowicza i Marka Tomalika. Styczeń upłynie w Bielsku-Białej także pod znakiem eksplorowania sztuki w sposób inny niż zazwyczaj, a więc nie przez wzrok, a dotyk. Sztuce haptycznej poświęcona będzie wystawa Dotyk Sztuki, owoc kilkuletniego projektu badawczego Anny Beaty Barańskiej i Radosława Skóry.
Wiesz, co artystów boli? Że w świecie się pierdoli, parafrazując klasyka. O kryzysach, zaprzepaszczonych szansach, ale i potencjale oporu oraz wyobrażeniach świata urządzonego odrobinę lepiej opowiadać będą Adam Kozicki, Kasper Lecnim i Irmina Rusicka na przygotowanej przez Adę Piekarską i Aleksego Wójtowicza wiosennej wystawie Wiesz co cię boli. Równolegle otworzy się kuratorowana przez Agatę Smalcerz wspólna wystawa Michała Slezkina i Jacka Świdzińskiego. W sezon letni galeria wkroczy z kolei wystawą poświęconą lokalnej kulturze skejterskiej, kuratorowaną przez Adę Piekarską. Jesienią, w międzykonkursowym interwale, czekają nas dwie wystawy związane z bielskim konkursem malarskim – wystawa kuratorska Bielskiej Jesieni oraz solowy pokaz jednej z trzech laureatek ostatniej edycji, Edyty Hul.
Bydgoszcz
Galeria Miejska bwa w Bydgoszczy
Katarzyna Szeszycka
luty–marzec 2024
Kolory życia. Hanna i Jacek Żuławscy
luty–marzec 2024
Zbigniew Gostomski
kwiecień–czerwiec 2024
Włocławki. Ceramiczne wyroby z Włocławskiej Fabryki Fajansu z lat 1952-1991
kwiecień–czerwiec 2024
Serią wystaw indywidualnych otworzy nowy sezon Galeria Miejska bwa w Bydgoszczy. W lutym zobaczymy ostatnią z wystaw Katarzyny Szeszyckiej opartych na obrazach i wideo z cyklu Nocą będę opisywał słońca, którego tytuł pochodzi z książki Borisa Cyrulnika, zamykającą opowieść o mierzeniu się ze stratą i odbudowywaniu się po niej. Również w lutym otworzy się wystawa Hanny i Jacka Żuławskich, oparta o dzieła z prywatnej bydgoskiej kolekcji, w której znajduje się niemal 350 prac z okresu od lat 30. do 80., w tym obrazy zaliczane do tzw. szkoły sopockiej oraz ceramiczne rzeźby Hanny Żuławskiej zdradzające inspiracje Picassem. Wiosną zobaczymy monograficzną wystawę Zbigniewa Gostomskiego, obejmującą zarówno klasyczne realizacje artysty z lat 60., jak i późne prace powstałe po roku 2000. W kwietniu otworzy się również ekspozycja poświęcona powojennej działalności Włocławskiej Fabryki Fajansu, obejmująca jej wyroby od lat 50. do zamknięcia fabryki w latach transformacji.
Irmina Rusicka, Kasper Lecnim, „Sharing is Caring”, 2022, dzięki uprzejmości Galerii Bielskiej BWA
Bytom
Krzycz siostro, krzycz!
3 lutego – 31 maja
Losy dwóch Niemek żydowskiego pochodzenia, matki i córki, które od 1922 roku były właścicielkami secesyjnej kamienicy, gdzie dziś mieści się CSW Kronika, staną się punktem wyjścia do otwieranej w lutym wystawy Krzycz siostro, krzycz! Kuratorki Agata Cukierska i Katarzyna Kalina stawiać będą pytania o rodzaje wykluczenia, z jakimi zmagały się kobiety w czasie rządów NSDAP i wojny oraz te, z którymi mierzą się współcześnie. Wystawa będzie też pretekstem do współpracy z przedstawicielkami lokalnej społeczności nad budową skutecznych strategii antydyskryminacyjnych.
Elbląg
Arkadiusz Sylwestrowicz, Ai. Duch zaprojektowany
19 stycznia – 3 marca
Zuza Golińska i Iza Tarasewicz, One/Them
8 lutego – 7 kwietnia
Grażyna Rigall, Niewidzialne, nieobecne
15 lutego – 21 kwietnia
Alicja Karska, Aleksandra Went, Złocień
11 kwietnia – 23 czerwca
Przemysław Garczyński
23 maja – 7 lipca
Oskar Dawicki
20 czerwca – 1 września
FLOW / PRZEPŁYW
4 lipca – 4 września
Zbigniew Gostomski, Forma Przestrzenna
11 lipca – 8 września
Katarzyna Józefowicz, Pisane, niepisane
5 września – 3 listopada
Nadia Markiewicz
12 września – 13 października
Nadawca: Paweł Petasz/Odbiorca: cały świat
19 września – 17 listopada
Anna Królikiewicz
17 października 2024 – 12 stycznia 2025
Magda Hebel
7 listopada 2024 – 5 stycznia 2025
Centrum Sztuki Galeria EL w Elblągu nowy rok rozpocznie solową wystawą Arkadiusza Sylwestrowicza. Kto nie miał okazji zobaczyć w zeszłym roku w Orońsku wspólnej wystawy Zuzy Golińskiej i Izy Tarasewicz One/Them, o tytule zaczerpniętym ze starego amerykańskiego filmu o morderczych mrówkach-ludojadach powstałych w wyniku eksplozji nuklearnej, będzie mógł ją nadrobić właśnie w Elblągu od lutego. Również w lutym otworzy się kuratorowana przez Emilię Orzechowską wystawa Grażyna Rigall, która w pokościelnym wnętrzu galerii odnosić się będzie do dawnych wierzeń i zabobonów. Wiosną zobaczymy wspólną wystawę Alicji Karskiej i Aleksandry Went Złocień, koprodukcję przygotowaną przez Galerię EL we współpracy z gdańskim CSW Łaźnia, gdzie jesienią prezentowana będzie jej druga odsłona.
W kolejnych miesiącach galeria zaprezentuje indywidualne pokazy młodych artystek i artystów – malarza Przemysława Garczyńskiego, który nawiąże dialog z kolekcją galerii, w której znajdują się przede wszystkim obrazy w nurcie abstrakcji geometrycznej, oraz Nadii Markiewicz, odnoszącej się do kulturowego i społecznego wykluczenia osób nienormatywnych, wstydu i marginalizacji doświadczanych przez osoby z niepełnosprawnościami. Galeria otwiera się zresztą szerzej na podmiotowe głosy osób z dysfunkcjami – w listopadzie solową wystawę zaprezentuje Magda Hebel, malarka i rysowniczka z Zespołem Downa, od lat związana z Powiatowym Ogniskiem Plastycznym w Malborku. W lipcu zobaczymy monografię Zbigniewa Gostomskiego realizowaną wespół z Galerią Miejską bwa w Bydgoszczy, nie zabraknie też indywidualnych pokazów czołowych artystek i artystów średniego pokolenia – Anny Królikiewicz, Oskara Dawickiego i Katarzyny Józefowicz.
Galeria szykuje również dwie wystawy tematyczne. Latem zobaczymy ekspozycję podsumowującą „pływające rezydencje” organizowane przez Agnieszkę̨ Brzeżańską i Ewę Ciepielewską dla artystów, naukowców, przyrodników i przyjaciół. W listopadzie otworzy się z kolei kuratorowana przez Macieja Bychowskiego, Mateusza Florczaka i Emilię Orzechowską wystawa poświęcona historii mail artu, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości Pawła Petasza, który w czasie rozkwitu sztuki poczty był kierownikiem Centrum Sztuki Galeria EL. Znają się więc na niej nigdy nie prezentowane publicznie prace z pokaźnego mailartowego archiwum galerii.
Gdańsk
Pamela Leończyk, Nadziejatura umrze ostatnia?
12 kwietnia – 19 maja
Klaudia Prabucka, Śmierć i śledź
26 kwietnia – 2 czerwca
Mariusz Waras, Portal
12 lipca – 13 października
Julita Wójcik
sierpień–wrzesień 2024
Patrycja Orzechowska, Dry Season
6 września – 20 października
CSW Łaźnia zaprezentuje w tym roku szereg wystaw indywidualnych. W kwietniu Pamela Leończyk przyglądać się będzie idealistyczno-romantycznemu podejściu we współczesnych narracjach dotyczących ekologii. W tym samym miesiącu otworzy się wystawa Klaudii Prabuckiej Śmierć i śledź, czyli surrealistyczna, barwna i zaskakująca opowieść o śmierci babci artystki. Latem Mariusz Waras zbuduje w galerii portal transportujący publiczność do wnętrza artystycznej gry komputerowej i jej futurystycznego cyfrowego świata. Julita Wójcik na dziedzińcu oddziału galerii w Nowym Porcie zrealizuje z kolei performatywny eksperymentalny projekt artystyczno-badawczy dotyczący ekologii Bałtyku. Do kwestii ekologicznych, zmian klimatu i ich wpływu na nasze życia odnosić się będzie też Patrycja Orzechowska w swojej wystawie Dry Season,otwieranej we wrześniu. Jesienią w Łaźni zobaczymy również druga odsłonę wystawy Alicji Karskiej i Aleksandry Went realizowaną we współpracy z Galerią EL z Elbląga.
Patryk Różycki
luty–kwiecień 2024
Śpiew nadmiaru
8 marca – 26 maja
Sophie Thun, Joanna Woś, Delikatna prowokacja
maj–lipiec 2024
Maria Plucińska
sierpień–październik 2024
Agata Ingarden
IV kwartał 2024
Nostos – Powrót do domu
lato 2024
Marina Grinič
8 października – 22 grudnia
Na różnych istotnych momentach przejścia w swoim życiu – rozpoczynaniu nowych szkół, przeprowadzkach, poznawaniu nowych ludzi – skupi się Patryk Różycki w swojej indywidualnej wystawie kuratorowanej przez Kathryn Zazenski, która inaugurować będzie noworoczny program Gdańskiej Galerii Miejskiej. W tym samym oddziale galerii przy ul. Piwnej w maju zobaczymy wspólny pokaz Sophie Thun i Joanny Woś kuratorowany przez Tomka Pawłowskiego-Jarmołajewa. Zamiast zestawienia prac dwóch artystek opartych na zbieżnościach ich praktyk zobaczymy jednak realizacje o rozmytym autorstwie, składające się na jedną wspólną, malarsko-fotograficzną aranżację przestrzenną. W sierpniu solową wystawę zaprezentuje z kolei zdobywczyni nagrody GGM w zeszłorocznym konkursie najlepszych dyplomów Maria Plucińska, absolwentka Akademii Sztuki w Szczecinie. Pod koniec roku w GGM2 solową wystawę zaprezentuje Agata Ingarden. W Gdańskiej Galerii Güntera Grassa rok otworzy zbiorowa wystawa Śpiew nadmiaru, odnosząca się do twórczości poetki Anny Świrszczyńskiej, a w kolejnych miesiącach zobaczymy kuratorowaną przez Dianę Ronnberg i Marię Sasin wystawę zbiorową Nostos – Powrót do domu i retrospektywny pokaz prac wideo słoweńskiej artystki Mariny Grinič.
Narracje 15. Uzdrowisko Niedźwiednik
15–16 listopada
Jesienią jak co roku czeka nas kolejna edycja gdańskiego festiwalu sztuki publicznej Narracje, współorganizowanego przez Instytut Kultury Miejskiej i Gdańską Galerię Miejską. Jego piętnasta odsłona rozgrywać się będzie na Niedźwiedniku, malowniczym, skąpanym w zieleni osiedlu na obrzeżach miasta, odznaczającym się oryginalną urbanistyką i blokowiskową architekturą z przełomu lat 70. i 80. Festiwal kuratorować będą związani z Narodowym Instytutem Architektury i Urbanistyki Zuzanna Mielczarek i Mateusz Włodarek, którzy odnosić się będą do uzdrowiskowych skojarzeń dostrzegalnych w architektonicznym i przyrodniczym krajobrazie Niedźwiednika.
Todd R. Forsgren, Postindustrialny Eden
kwiecień–sierpień 2024
Gościnność
od października 2024
Obrazy Edenu na miarę naszych możliwości, czyli ogródków działkowych z różnych regionów świata, prezentować będzie wystawa Todda R. Forsgrena Postindustrialny Eden, kuratorowana przez Mariolę Balińską i otwierana w kwietniu w NOMUS-ie. W swoich pracach fotograf przygląda się nie tylko ich wizualnej różnorodności, ale przede wszystkim temu, co mówią one o ewoluujących społecznych oczekiwaniach w zakresie tego, co miejskie, wiejskie, publiczne, prywatne, nowoczesne oraz globalne i lokalne. Jesienią w gdańskim muzeum zobaczymy ekspozycję prac z Gdańskiej Kolekcji Sztuki Współczesnej oraz Gdańskiej Galerii Fotografii, przyglądającą się im z perspektywy tytułowej gościnności oraz związanych z nią mobilności, migracji i tożsamości.
Gdynia
Odkryj w Gdyni nieoczywiste. Pradzieje
10 lutego – 31 grudnia
W Gdyni nie pada
7 lipca 2024 – 28 lutego 2025
Daleko poza międzywojenną historię narodzin dzisiejszej Gdyni sięgać będzie wystawa Odkryj w Gdyni nieoczywiste. Pradzieje, przygotowana przez Aleksandrę Zuzannę Fijałkowską. Zaprezentuje ona zabytki archeologiczne sięgające epoki żelaza, takie jak ozdoby, elementy broni i urny na ludzkie prochy. Wystawa uzupełnia najnowsze wydawnictwo Muzeum Miasta Gdyni pod tytułem Niepoznana – pierwszy tom monografii miasta, sięgający do najdawniejszych dziejów dzisiejszej Gdyni. Latem w muzeum zobaczymy kuratorowną przez Gosię Bujak wystawę historyczno-sensoryczną W Gdyni nie pada, skierowaną do całych rodzin i obudowaną bogatym programem edukacyjnym. Jej aranżacja inspirowana naturą bałtyckiego wybrzeża i kuracyjną infrastrukturą z początku XX wieku zaprojektowana zostanie w sposób umożliwiający polisensoryczną eksplorację wystawy.
Gorzów Wielkopolski
Running out of history
13 stycznia – 25 lutego
Tomasz Domański
26 stycznia – 3 marca
Tomasz Drewicz
8 marca – 21 kwietnia
Jan Domicz
1 marca – 14 kwietnia
Katarzyna Nawrocka, Andrzej Pater
19 kwietnia – 9 czerwca
Marek Rachwalik
26 kwietnia – 23 czerwca
Pracownia Aleksandry Ska
16 czerwca – 21 lipca
Julia Szczerbowska
26 lipca – 22 września
Katarzyna Górna
27 września – 3 listopada
Adam Kozicki
25 października – 1 grudnia
Piotr Wysocki
8 listopada 2024 – 5 stycznia 2025
Krytyczne ujęcie historii jako zboru podważalnych narracji raczej niż niewątpliwych faktów prezentować będzie otwierana już 13 stycznia w Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim zbiorowa wystawa Running out of history z udziałem m.in. Julii Woronowicz, Maryny Sakowskiej czy duetu Inside Job. Podobnie jak w poprzednich latach, program gorzowskiej galerii będzie jednak w roku 2024 osnuty przede wszystkim wokół wystaw indywidualnych twórców i twórczyń reprezentujących różne środowiska, media i pokolenia. W pierwszym kwartale nowego roku zobaczymy więc pokazy Tomasza Domańskiego, Tomasza Drewicza i Jana Domicza. W kwietniu wspólną wystawę zaprezentują Katarzyna Nawrocka i Andrzej Pater, po której niedługo później zobaczymy solo Marka Rachwalika. Latem w gorzowskiej galerii będzie można obejrzeć prace osób artystycznych z pracowni Aleksandry Ska na Akademii Sztuki w Szczecinie. Druga połowa roku to ponownie seria pokazów indywidualnych: Julii Szczerbowskiej, Katarzyny Górnej, Adama Kozickiego i Piotra Wysockiego.
Kalisz
Galeria Sztuki im. Jana Tarasina
Kinga Popiela, Fajnie, miło, kolorowo
9 lutego – 8 marca
Bogusława Kowalczyk, Tarcze
14 marca – 19 kwietnia
Umieranko
20 czerwca – 24 sierpnia
Międzynarodowy Konkurs na Eksperyment w Sztukach Wizualnych PRÓBA 5
10 października – 29 listopada
Krzysztof Nowicki, Trofea
5 grudnia 2024 – 31 stycznia 2025
Dwa pokazy indywidualne malarek pochodzących z Kalisza zainaugurują tegoroczny program Galerii Sztuki im. Jana Tarasina. W lutym otworzy się solowa wystawa Kingi Popieli, miesiąc później swoją wystawę zaprezentuje Bogusława Kowalczyk. Latem zobaczymy wystawę Umieranko, czyli zwycięski projekt Gabi Skrzypczak i Idy Dziublewskiej z siódmej edycji organizowanego przez kaliską galerię konkursu kuratorskiego. Jesienią czeka nas wystawa w ramach innego lokalnego konkursu – piątej edycji Międzynarodowego Konkursu na Eksperyment w Sztukach Wizualnych PRÓBA. Rok zwieńczy otwierana w grudniu solowa wystawa związanego z Gdańskiem malarza Krzysztofa Nowickiego.
Katowice
Wystawa pedagogów katowickiej ASP
22 marca – 21 kwietnia
Jean-Pierre Bredo, Czarny-żółty-czerwony
26 kwietnia – 9 czerwca
Alan Tex
26 kwietnia – 9 czerwca
Wystawa Dyplomów 2024 Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach
5–28 lipca
W cieniach historii
2 sierpnia – 22 września
Potęga monochromu
4 października – 17 listopada
Joanna Helander i Bo Person
29 listopada 2024 – 26 stycznia 2025
W katowickim BWA zobaczymy w tym roku m.in. ekspozycje przygotowane we współpracy z lokalną akademią – pod koniec marca otworzy się wystawa jej pedagogów, a latem w BWA zobaczymy tegoroczne dyplomy z katowickiej ASP. Międzyinstytucjonalne współprace wykraczać będą jednak poza lokalne poletko. W kwietniu otworzą się wystawy dwóch artystów przygotowane wespół z Atelier 34ZERO w Brukseli: Jeana-Pierre’a Bredo i Alana Texa. Owocem współpracy z Instytucją Kultury Ars Cameralis Silesiae Superioris i Muzeum Historii Fotografii w Krakowie będzie z kolei wystawa Joanny Helander i Bo Persona. Oprócz tego katowickie BWA szykuje także dwie wystawy tematyczne: W cieniach historii kuratorowaną przez Jana Trzupka oraz Potęga monochromu przygotowaną przez Kamila Kuskowskiego.
Zuzanna Skurka, Learning from Minecraft
marzec 2024
Czwarta przyroda
maj–czerwiec 2024
Przyleganie
maj–lipeic 2024
Muzyka Miasta
sierpień 2024
Postindustrialny słownik roślinno-ludzki
wrzesień 2024
Inside Job
listopad 2024
Co można zrobić z ceglanych resztek? Jak udowadnia architektka, projektantka i badaczka Zuzanna Skurka – prawie wszystko. Efekty jej długofalowych badań nad cegłą zobaczymy na wystawie Learning from Minecraft, otwieranej w Rondzie Sztuki w marcu drugiej odsłonie projektu w zeszłym roku prezentowanego w galerii Art Industry Standard w Krakowie i kuratorowanego przez Piotra Polichta. O tym, jak możemy uczyć się od przyrody przetrwania we współczesnym świecie opowiadać będą z kolei Ola Nenko, Ola Sikora i Paulina Winiarska na kuratorowanej przez Adriana Chorębałę wystawie Czwarta przyroda. W stworzonej przez nich przestrzeni relacje panujące w epoce antropocenu zostaną odwrócone i to człowiek adaptować się będzie do działań przyrody, aby przetrwać. Do tematów związanych z katastrofą klimatyczną odnosić się będzie również wrześniowa wystawa Postindustrialny słownik roślinno-ludzki, przyglądająca się górnośląskiej florze i jej znaczeniu dla kształtowania się lokalnych tożsamości, przygotowana przez zespół badawczy w składzie: Joanna Soćko, Joanna Zdzienicka-Obałek i Paweł Szeibel.
W maju galeria zaprezentuje międzynarodową wystawę inspirowaną twórczością czołowego brytyjskiego reprezentanta land artu Richarda Longa , który w tym roku odbierze doktorat honoris causa na katowickiej ASP. Kuratorowane przez Martę Lisok Przyleganie zestawiać będzie prace Longa z działaniami młodego pokolenia artystów i artystek. Lato to jak co roku w Katowicach czas muzycznych festiwali i towarzyszących im wystaw w Rondzie Sztuki. W tym roku przygotowana przez Adriana Chorębałę Muzyka Miasta odnosić się będzie do soundtracku codzienności w przestrzeniach miejskich. Tegoroczny program wieńczyć będzie otwierana w listopadzie wystawa duetu Inside Job.
Konrad Oleksiak, „Szklarnia”, 2023, dzięki uprzejmości Oblatów4
Łukasz Dziedzic, A kiedy na mnie patrzysz
13 stycznia – 16 lutego
Karolina Gwóźdź, W imię matki i córki i siostry
luty–marzec 2024
Konrad Oleksiak, Right Amount
marzec-kwiecień
Monika Waraxa, Co mogę dla Ciebie zrobić?
kwiecień-maj
Marlena Szewczyk, Okrywa nas puch
maj–czerwiec 2024
Claudine Pisarek, Zupa z kamienia
czerwiec–lipiec 2024
Przed kilkoma miesiącami na artystycznej mapie Katowic pojawiło się nowe miejsce. Nowe przynajmniej pod względem tożsamości, bo adres Oblatów4 to miejsce dobrze znane lokalnej publiczności – wcześniej działała tu przed wyprowadzką do Warszawy Galeria Szara. Dziś jest to artist-run space, gdzie mieszczą się pracownie artystyczne i przestrzeń wystawiennicza. W tym roku zobaczymy na Oblatów4 indywidualne wystawy osób, które brały udział w inaguracyjnym, integrującym lokalne środowisko projekcie Masa Krytyczna. Jeszcze w styczniu otworzy się wystawa Łukasza Dziedzica, na której zobaczymy obrazy odnoszące się do wielowiekowej tradycji malarskiego portretu, w których wyczuwalne są także echa współczesnych społeczno-politycznych kryzysów. W lutym otworzy się solowy pokaz Karoliny Gwóźdź, młodej malarki również należącej do ekipy współtworzącej Oblatów4, w którym artystka przyglądać się będzie swoim relacjom z innymi kobietami. Kolejny młody malarz po katowickiej ASP, Konrad Oleksiak, zaprezentuje solową wystawę w marcu. W kwietniu otworzy się wystawa Moniki Waraxy, wyjątkowo artystki niezwiązanej z regionem, która zaprezentuje prace powstałe w efekcie zanurzenia się w obcym mieście. W następnych miesiącach zobaczymy natomiast kolejne pokazy niedawnych absolwentek katowickiej uczelni, Marleny Szewczyk i Claudine Pisarek.
Kraków
Bereś
1 marca –20 grudnia
Mimo statusu niekwestionowanego klasyka, Jerzy Bereś nie doczekał się dotąd żadnej pełnoprawnej pośmiertnej wystawy. Zmieni się to w tym roku za sprawą Cricoteki, w której od marca niemal do końca roku oglądać będzie można przygotowaną przez Jerzego Hanuska, Kamila Kuitkowskiego i Natalię Zarzecką wystawę Bereś, której towarzyszyć będzie katalog i aneks online. Wystawę dopełniać będzie prezentacja podarowanego Cricotece przez spadkobierców Beresia obiektu Znak-Zwid w przestrzeni Galerii-Pracowni Tadeusza Kantora przy Siennej, gdzie jeszcze do lutego można zobaczyć wystawę prac Kantora z prywatnej kolekcji Stefani Pigi, rzymskiej galerzystki współpracującej z artystą.
Międzynarodowe Centrum Kultury
Odzyski-obiekty. Bogusław Bachorczyk
5 marca – 14 kwietnia
Długi wiek XX w sztuce Odessy
16 maja – 1 września
SOC. Modernizmy za żelazną kurtyną
3 października 2024 – 19 stycznia 2025
Przedmioty wyrzucone na brzeg przez morskie fale wykorzystuje w swoich najnowszych pracach Bogusław Bachorczyk. Stworzone z nich podczas zeszłorocznych rezydencji artystycznych w Ustce zaskakujące kombinacje, łączące elementy naturalne i sztuczne, zobaczymy na otwieranej w marcu indywidualnej wystawie artysty w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie. Sztukę Odessy, w wieku XX ciężko doświadczonej przez terror i represje, a dziś ponownie niszczonej przez dokonujące inwazji wojska rosyjskie, krakowska instytucja przybliżać będzie na otwieranej w połowie marca wystawie Długi wiek XX w sztuce Odessy. Znajdą się na niej zarówno dzieła ukraińskiej awangardy, jak i prace współczesne, odnoszące się do trwającej wojny obronnej. Ekspozycja kuratorowana przez Żannę Komar, Juliję Berdijarową i Waleriję Plechotko jest częścią polsko-ukraińskiego projektu, który przewiduje wywóz na czas działań wojennych w Ukrainie dzieł reprezentujących historię sztuki odeskiej. Na całym wschodnioeuropejskim regionie koncentrować się będzie z kolei jesienna wystawa przygotowana przez Łukasza Galuska i Michała Wiśniewskiego. SOC. Modernizmy za żelazną kurtyną nie tylko rysować będą szeroką panoramę architektury powojennej w bloku wschodnim, ale i przyglądać się ewolucji podejścia do socmodernizmu w ciągu ostatnich lat.
Złote runo. Sztuka Gruzji
22 marca – 25 sierpnia
Putta w sztuce renesansu
28 czerwca – 6 października
Po zeszłorocznej wystawie poświęconej sztuce Wilna, krakowskie Muzeum Narodowe skupi się na innym zakątku Europy Wschodniej. W marcu otworzy się przygotowana przez Mirosława Kruka, obszerna i przekrojowa jak żadna wcześniej wystawa sztuki gruzińskiej – od najstarszych znalezisk archeologicznych z regionu, przez starożytne przykłady złota Kolchidy, sztukę średniowieczną i nowożytną, aż po malarstwo Pirosmaniego i dwudziestowieczną awangardę.
Tłuściutkie putta to motyw w nowożytnej sztuce wszechobecny, acz rzadko skupiający na sobie uwagę. Tę lukę wypełniać będzie kuratorowana przez Marcina Fabiańskiego wystawa Putta w sztuce renesansu, otwierana w krakowskim muzeum w październiku, na której zobaczymy przede wszystkim dzieła włoskiego i północnego renesansu.
Wawel Wyspiańskiego
21 marca – 21 lipca
Łukasz Stokłosa
15 lutego
Roman Opałka
10 października
120 lat temu Stanisław Wyspiański opublikował dramat Akropolis i rozpoczął z architektem Władysławem Ekielskim pracę nad niezrealizowanym nigdy projektem przebudowy wawelskiego wzgórza. Z okazji tej rocznicy Zamek Królewski przypomni wawelskie wątki w twórczości Wyspiańskiego, obejmujące nie tylko koncepcję jego przekształcenia na modłę ateńskiego Akropolu, ale też inne prace, w tym takie nigdy wcześnie nie eksponowane i niespodziewanie odnalezione. Poza kilkoma dużymi ekspozycjami sztuki dawnej w programie zamku nie zabraknie też akcentów współczesnych. W Reprezentacyjnych Komnatach Zamku Królewskiego w lutym zobaczymy pokaz obrazów Łukasza Stokłosy, a w październiku – prace Romana Opałki.
Natalia Legutko
23 czerwca – 26 lipca
Cyryl Polaczek
7 września – 13 października
Mikołaj Szpaczyński
8 listopada – 9 grudnia
Nowy krakowski artist-run space, czyli Galeria Rooter po inauguracyjnej wystawie tworzących ją Justyny Smoleń i Radka Szlęzaka oraz częściowym odcięciu od świata za sprawą trwających remontów dróg dojazdowych wznowi swoją działalność latem tego roku. W kolejnych miesiącach zobaczymy indywidualne wystawy trojga osób artystycznych młodego pokolenia związanych z lokalnym środowiskiem: Natalii Legutko, Cyryla Polaczka i Mikołaja Szpaczyńskiego.
Kornel Leśniak
od 23 lutego
Natalia Kleszczewska
od 22 marca
Karolina Jarzębak
od 20 kwietnia
Od ważkich pytań o miejsce człowieka w naturze rozpoczynać będzie tegoroczny program galeria Jak zapomnieć. Kuratorowana przez Tomka Nowaka zbiorowa wystawa otwierana w styczniu podejmie ten wątek nie tylko w odniesieniu do katastrofy klimatycznej, ale i znacznie szerszej perspektywy potencjalnego życia pozaziemskiego, zwłaszcza że za sprawą planowanej na ten rok misji Europa Clipper być może jesteśmy o krok od potwierdzenia jego istnienia. W kolejnych miesiącach zobaczymy trzy wystawy indywidualne. Kornel Leśniak zaprezentuje obrazy krążące wokół symboliki perły, opowiadające o chwilach wewnętrznego konfliktu, reakcjach na społeczne kody i oczekiwania, skazanych na porażkę próbach wpisania się w kanon męskości czy nawigowaniu queerowych przestrzeni, które nie zawsze zapewniają poczucie bezpieczeństwa. Natalia Kleszczewska zaprezentuje obrazy i grafiki będące kontynuacją jej dyplomu, w których pojawia się m.in. wątek doszukiwania się rodzaju osobowości w przypadkowych rzeczach i zjawiskach. Nowe prace w technice intarsji pokaże w kwietniu Karolina Jarzębak – będzie to przy okazji pierwsza solowa wystawa założycielki Jak zapomnieć w tej galerii.
Michael Biber
wiosna 2024
Radim Koros
lato 2024
Maria Ciborowska
lato 2024
Jósefina Johanna Alanko
jesień 2024
Międzynarodowy przekrój współczesnego malarstwa abstrakcyjnego zaserwuje publiczności w tym roku UFO Art Gallery. Wiosną zobaczymy solową wystawę pochodzącego z Niemiec, a obecnie związanego z Krakowem Michaela Bibera. Latem pochodzący z kolei z Czech, ale również mieszkający aktualnie w Krakowie Radim Koros zaprezentuje indywidualną wystawę kuratorowaną przez Stacha Szabłowskiego. Krótko później czeka nas solowy pokaz założycielki galerii, Marii Ciborowskiej, a jesienią pochodzącej z Finlandii, a mieszkającej w Wiedniu Jósefiny Johanny Alanko, laureatki grand prix w zeszłorocznej edycji konkursu STRABAG Artaward International.
Radim Koros, „Captivating freely”, olej na lnianym płótnie, 200 x 200 cm, 2022, dzięki uprzejmości UFO Art Gallery
Keymo, Wyprzedaż garażowa. Z udziałem Janusza Różańskiego
13 stycznia – 9 lutego
Piotr Kolanko, Objects in Mirror Are Closer Than They Appear
12 lutego – 9 marca
Kamila Stovrag, Łagodne Królestwo
13 marca – 9 maja
Alicja Biała, Stand
13 maja – 9 lipca
Władysław Markowski, Płaszczyzna, plama, linia, cięcie
13 lipca – 9 sierpnia
Ireneusz Bęc, Środki apteczne
13 września – 9 listopada
Serię wystaw indywidualnych reprezentantek i reprezentantów różnych pokoleń zaprezentuje w tym roku Galeria Olympia. Otworzy ją styczniowa wystawa Keymo, fotografki, autorki filmów postporno i obiektów oraz malarki, która odnosić się będzie do idei solidaryzmu i sytuacji prawno-ekonomicznej osób artystycznych w Polsce. W lutym zajrzymy do świata graficiarzy za sprawą wystawy Piotra Kolanki, części jego wystawienniczej trylogii, która obejmie też pokazy w Galerii Podbrzezie i galerii Baszta. Studentka ostatniego roku malarstwa na krakowskiej akademii Kamila Stovrag zaprezentuje solową wystawę w marcu. Na Łagodnym Królestwie artystka odnosić się będzie do odradzających się dziś idei new age’owych. Projekt site-specific zrealizuje w galerii w maju Alicja Biała. Kolejne miesiące upłyną pod znakiem malarstwa abstrakcyjnego za sprawą wystaw Władysława Markowskiego i Ireneusz Bęca.
Krosno
Joanna Stawowy, Rozważania o kształcie osobowości
29 stycznia – 10 lutego
Magdalena Lazar, Świetliste bartery, wilgotne koalicje
10 maja – 5 czerwca
Iwona Demko
19 października – 16 listopada
Agata Kus
20 grudnia 2024 – 2 lutego 2025
Na granicy sztuki, psychologii i matematyki poruszać się będzie Joanna Stawowy w swojej solowej wystawie inaugurującej nowy sezon w krośnieńskim BWA, odnoszącej się do teorii osobowości MBTI. Wśród indywidualnych pokazów zaplanowanych przez galerię warto zwrócić uwagę na indywidualne wystawy trzech artystek związanych z Krakowem. Magdalena Lazar na otwieranym w maju pokazie kuratorowanym przez Zofię Małysę-Janczy eksplorować będzie tematykę relacji międzygatunkowych w skali mikro i makro. Jesienna wystawa Iwony Demko kuratorowana przez Magdalenę Ujmę to rzecz podwójnie rocznicowa – związana z 30-leciem ukończenia liceum przez Demko i 160 rocznicą urodzin Camille Claudel, której poświęciła ona dyplom. Z tej okazji artystka skupi się na herstoriach i ważnych datach związanych z artystkami, które oddziałały na jej własną twórczość. Nowe obrazy i rysunki Agaty Kus zobaczymy z kolei w grudniu na wystawie również przygotowanej przez Magdalenę Ujmę. Będą one krążyć wokół motywu inicjacji, przejścia z wieku dziecięcego w dorosłość i przeżywania ważnych doświadczeń po raz pierwszy.
Iwona Demko, „Jestem Mną, Tobą, Nią. Lee Krasner”, 2022, dzięki uprzejmości BWA Krosno
Lublin
Złoty polski. W 100. rocznicę reformy walutowej Władysława Grabskiego
6 lutego – 5 maja 2024
Xawery Wolski, Genetyka pamięci
19 lipca – 1 grudnia
W świecie sztuki jedni lubią się chwalić sprzedażowymi rekordami, inni pieniądze pooglądać mogą najwyżej w muzeum. Na początku tego roku okazji ku temu dostarczy Muzeum Narodowe w Lublinie z wystawą o historii złotego, sięgającą od początków rodzimej waluty w XV wieku po międzywojnie i reformę walutową Władysława Grabskiego z 1924 roku. Latem w lubelskim muzeum indywidualny projekt zaprezentuje Xawery Wolski. Wystawa organizowana w 80. rocznicę zamknięcia niemieckiego więzienia na Zamku w Lublinie i 70. rocznicę zamknięcia więzienia stalinowskiego w tym samym miejscu wpisana będzie w tkankę Zamku, łącząc przeszłość z teraźniejszością i przyszłością i odnosząc się do osobistych wspomnień artysty związanych z doświadczeniem życia w autorytarnym ustroju.
Joanna Janiak i Piotr C. Kowalski
26 stycznia – 8 marca
Małgorzata Pawlak i Mikołaj Kowalski
22 marca – 3 maja
Paul Sochacki
17 maja – 2 sierpnia
Agata Borowa
6 września – 11 października
Archiwa wyczesane, zszyte i znalezione
25 października – 31 grudnia
Dwoma pokazami duetów otworzy tegoroczny program Galeria Biała w Lublinie. Pod koniec stycznia zobaczymy przekrój wspólnych realizacji Joanny Janiak i Piotra C. Kowalskiego. Związani z lokalnym środowiskiem Małgorzata Pawlak i Mikołaj Kowalski w maju zaprezentują wystawę na temat współodczuwania, obumierania i powtarzalności w naszym ekosystemie. Retrospektywę zmarłego przed kilkoma laty belgijskiego fotografa Paula Sochackiego zobaczymy w Lublinie w maju. Obejmie ona przekrój jego prac, od wielkoformatowych fotografii analogowych 80. po różnego rodzaju eksperymenty formalne: zdjęcia na porcelanie, fotografie zespolone z gestami malarskimi, kolaże i cyfrowe przetworzenia. We wrześniu otworzy się kuratorowany przez Inés R. Artolę solowy pokaz malarki Agaty Borowej, znanej z prac tworzących sugestywną iluzję materii i igrających z percepcją widza. Wokół archiwów galerii zbudowana zostanie jesienna wystawa zbiorowa z udziałem m.in. Andrzeja Tobisa, Krzysztofa Maniaka czy Bogusława Bachorczyka. Dodatkową przestrzenią ekspozycyjną na jej czas stanie się na ten czas biuro galerii z kompletną dokumentacją jej działalności od samego początku w połowie lat 80.
Łódź
Centralne Muzeum Włókiennictwa
Fenomen polskiego kilimu
25 kwietnia – 18 sierpnia
Arkadius. Konfrontacje
8 czerwca 2024 – jesień 2025
Ostatnie lato
od 5 września
Na fali ponownego zainteresowania medium tkaniny, w tym również kilimem, Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi zaprezentuje wiosną wystawę poświęconą właśnie polskim kilimom. Ekspozycja towarzysząca Łódź Design Festival oparta będzie na zbiorach muzeum oraz prywatnej kolekcji badacza Piotra Korduby i prześledzi ewolucję kilimu osadzonego w tradycjach kultury ludowej i dworskiej na przestrzeni lat. Jeden z najsłynniejszych polskich projektantów mody Arkadius doczeka się z kolei w czerwcu pierwszej wystawy monograficznej, która będzie przy okazji największą jak dotąd w polskim muzealnictwie wystawą poświęconą modzie przełomu XX i XXI wieku, ujmującą ją w szerszym kontekście sztuk wizualnych. Projekty reprezentujące 14 kolekcji Arkadiusa ze zbiorów muzeum skonfrontowane zostaną z pracami kilkorga współczesnych osób artystycznych, w tym Zuzy Golińskiej, Sebulca czy Goshki Macugi. Na początku września łódzkie muzeum zaprezentuje wystawę stałą w willi letniskowej w Łódzkim Parku Kultury Miejskiej. Zrekonstruowane wnętrza i elementy interaktywne odtwarzać będą klimat ostatniego lata w letniskowej willi tuż przed wybuchem II wojny światowej.
Wiktor Dyndo
16 lutego – 7 kwietnia
Magdalena Moskwa i Katarzyna Kuźnik
marzec – kwiecień 2024
Dziś są nasze urodziny!
październik – grudzień 2024
Katarzyna Karpowicz
grudzień 2024
Program Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi w tym roku ramować będą dwie malarskie wystawy indywidualne – Wiktora Dyndo w lutym i Katarzyny Karpowicz w grudniu. Wiosną zobaczymy z kolei duet Magdaleny Moskwy i Katarzyny Kuźnik, a jesienią galeria celebrować będzie nie byle jakie, bo setne urodziny przygotowaną z tej okazji wystawą zbiorową.
Magdalena Moskwa, „Bez tytułu, Nr 83”, dzięki uprzejmości Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi
Opole
Angelika Markul, Gardło diabła
1 marca – 5 maja
DIG DEEP
6 września – 6 października
Wiesław Dymny, Pięć i pół Bladego Józka
18 października – 24 listopada
Fotografia jest wszędzie
grudzień 2024
Nową odsłonę projektu Gardło diabła zaprezentuje w marcu w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu Angelika Markul, podejmując w niej refleksję nad nieokiełznaną potęgą przyrody, miejscem człowieka w historii świata oraz upływem czasu i pamięcią. Nowe spojrzenie na twórczość Wiesława Dymnego, kojarzonego przede wszystkim jako satyryk związany z Piwnicą pod Baranami, aktywnego jednak również jako artysta wizualny zaproponuje Marta Miś na kuratorowanej przez siebie monograficznej wystawie Dymnego, próbującej uchwycić totalny charakter jego twórczości. Różne spojrzenia na Europę Środkową z perspektywy osobistej i historycznej prezentować będą artystki z czterech krajów regionu zaproszone przez Barborę Kundračíkovą do otwieranej we wrześniu wystawy DIG DEEP. Rok wieńczyć będzie wystawa o fotografii skierowana przede wszystkim do dzieci, przygotowana we współpracy z Festiwalem Fotografii w Łodzi.
Orońsko
Prace z kolekcji Fundacji Morra z Neapolu
3 lutego – 24 marca
Piotr Skiba
3 lutego – 24 marca
Paweł Błęcki, Dzieci-Śmieci. Obronna strategia twórczości
6 kwietnia – 9 czerwca
Bożenna Biskupska
6 kwietnia – 9 czerwca
Gdziekolwiek poza świat
22 czerwca – 8 września
Wiktoria Walendzik
21 września – 10 listopada
Alfons Karny – interpretacje
23 listopada 2024 – luty 2025
Małgorzata Lisiecka
23 listopada 2024 – luty 2025
Polsko-włoska koprodukcja zainauguruje sezon w Orońsku – w lutym otworzy się wystawa przygotowana we współpracy z Fondazione Morra z Neapolu i prezentująca prace włoskich artystów z jej kolekcji. Włoskie artystki i artyści będą też licznie reprezentowani na letniej wystawie Gdziekolwiek poza świat, która obejmie przestrzenie Galerii Oranżeria, Galerii Kaplica i orońskiego parku rzeźby. Sielska sceneria CRP stanie się rodzajem azylu, w którym znajdą się prace site-specific wyrastające z potrzeby ucieczki w obszary jeszcze nieskolonizowane przez agresywny kapitalizm i hiperkonsumpcjonizm.
W kilku przestrzeniach CRP nie zabraknie też pokazów indywidualnych. W Oranżerii solowy projekt zaprezentuje w lutym Paweł Błęcki, który zorganizuje jej wnętrze wczuwając się w perspektywę dziecka i budując rzeźbiarski odpowiednik dziecięcych schronów z krzeseł i koców. Jesienią w tej samej przestrzeni zobaczymy próbę reinterpretacji twórczości „czołowego portrecisty polskiego” Alfonsa Karnego z udziałem Lukáša Jasanskýego i Martina Poláka. W Galerii Kaplica zobaczymy m.in. wystawy Piotra Skiby, Wiktorii Walendzik i Małgorzaty Lisieckiej, a w przestrzeni orońskiego parku zrealizowany we współpracy z Fundacją In Situ w Sokołowsku oraz Pawilonem Czterech Kopuł we Wrocławiu pokaz rzeźb kontenerowych Bożenny Biskupskiej.
Poznań
Ultraawangarda. Koło Klipsa i poznański underground lat 80. XX wieku
marzec 2024
Ukryte znaczenia. Motyw wnętrz w sztuce polskiej od XIX do XXI wieku
wrzesień 2024
W ostatnich latach Koło Klipsa na tle innych formacji związanych z nową ekspresją lat 80. było w rodzimych instytucjach nieco niedowartościowane. Nadrobi to Muzeum Narodowe w Poznaniu otwieraną w marcu wystawą, która nie tylko przypomni dorobek grupy, ale i zarysuje szerszą panoramę poznańskiego undergroundu lat 80., ukazując sztukę tego czasu na tle awangardowych i punkowych zjawisk muzycznych. Jesienią poznańskie muzeum zaprezentuje z kolei przekrojową wystawę skoncentrowaną na motywie wnętrz w polskiej sztuce od zarania nowoczesności po współczesność.
Łataj! Ceruj! Długie życie ubrań
13 kwietnia – 28 lipca
Marek Wodzisławski, Umgebung
marzec–kwiecień 2024
Weronika Zalewska, ruchome łuski naszych zwierząt
kwiecień 2024
Barbara Cabaj, Nie wiem, gdzie chce być, ale na pewno nie tutaj
czerwiec 2024
Społeczne, polityczne i środowiskowe problemy związane ze zjawiskiem fast fashion, ale też konkretne ich rozwiązania naświetlać będzie kuratorowana przez Martę Smolińską wystawa Łataj! Ceruj! Długie życie ubrańotwierana Centrum Kultury Zamek w kwietniu. Jak zwykle jednym z głównych filarów programu poznańskiej instytucji będą z kolei rezydencje artystyczne i następujące po nich pokazy indywidualne. W tym roku ich serię otworzy w marcu Marek Wodzisławski, który skupi się na transgatunkowych przedłużeniach ciała realizowanych poprzez odzież, architekturę, żywność czy paliwo. Weronika Zalewska kontynuować będzie rozpoczęty minionej wiosny projekt badawczy i skupi się m.in. na zagadnieniu mikroskopowego kolonializmu, przyglądając się temu, jak pierwiastki chemiczne podróżują przez nasze ciała, po części stają się nimi, zmieniają je i podróżują dalej. Barbara Cabaj w swojej czerwcowej wystawie koncentrować się będzie natomiast na różnych źródłach i objawach lęków.
Aleksandra Liput i Maciej Nowacki, You have to be in hell to see heaven
1 –27 marca
Natalia Karczewska i Lukas Hofman, Second death
12 kwietnia – 5 maja
Maryna Sakowska
17 maja – 9 czerwca
Grzegorz Bożek i Vasyl Lyah
5 lipca – 4 sierpnia
Piniak Przemysław, Sklep z czapkami i bronią
13 września – 6 października
Maria Pietras i Paweł Marcinek
jesień 2024
Młodą scenę nie tylko Poznania niezawodnie mapuje galeria Łęctwo. Tegoroczny program otworzy ona wspólną wystawą Aleksandry Liput i Macieja Nowackiego kuratorowaną przez Eleonorę Bojanowską. Oboje odnosić się w niej będą do książki Pokarm bogów Terrence’a McKenny, w której sformułował on słynną ewolucyjną teorię naćpanej małpy, wiążącą rozwój naszego gatunku z konsumpcją halucynogennych grzybów. W kolejnych miesiącach Łęctwo zaprezentuje jeszcze kilka duetów. Natalia Karczewska i Lukas Hofman na kwietniowej wystawie odnosić się będą do działania pamięci, wyparcia i przekłamań, w lipcu otworzy się wspólna wystawa Grzegorza Bożka i Vasyla Lyaha, a jesienią Marii Pietras i Pawła Marcinka. Prace inspirowane historyczną architekturą przetworzoną w formy m.in. drapaków dla kotów zaprezentuje Maryna Sakowska w maju na swojej solowej wystawie kuratorowanej przez Gabi Skrzypczak. Do wizualności sklepów z militariami i standardów męskości wykreowanej przez bojówkarzy oraz formacje paramilitarne odnosić się będzie z kolei we wrześniu Piniak Przemysław.
Wystawa artystów i artystek z Ukrainy związanych z Poznaniem
marzec 2024
Krzysztof Mętel
kwiecień 2024
Michał Martychowiec
maj 2024
Andrzej Szwabe
wrzesień 2024
Julia Llerena
październik 2024
Adrian Kolerski
grudzień 2024
Rodríguez po lekkim rebrandingu z galerii na fundację, z czym wiązać się będzie m.in. rozwinięcie działalności edukacyjnej, otworzy nowy sezon wystawą artystów i artystek z Ukrainy młodego i średniego pokolenia związanych z poznańskim środowiskiem. W kolejnych miesiącach czeka nas seria pokazów indywidualnych, niekiedy związanych z kontekstem uczelnianym – wystawę doktorską w kwietniu pokaże Krzysztof Mętel, we wrześniu zobaczymy pokaz dyplomowy Andrzeja Szwabe. Nie zabraknie także osób artystycznych związanych z poznańską przestrzenią od dłuższego czasu. Michał Martychowiec zaprezentuje w maju solowy projekt opowiadający o tworzeniu mitologii, religii i mitów narodowych jako narzędzi utrwalania władzy. Artysta nawiązywać będzie przy tym zarówno do historii kultury europejskiej, jak i wschodniej myśli filozoficznej oraz tradycji ceramiki. W październiku zobaczymy z kolei instalację site-specific Julii Llereny wykorzystującą znalezione przedmioty z życia codziennego, Rok zwieńczy solowa wystawa Adriana Kolerskiego.
Bartek Buczek, Bezczynne ręce to warsztat diabła
2 lutego – 1 marca
Dzień Kobiet w Galerii Szczur
8–10 marca
Koniec świata
15 marca – 12 kwietnia
Joy of missing out
kwiecień–maj 2024
Czaro Czar, me when the walls start to whisper and the tumor behind the fireplace begins to bleed
10–17 maja
Wiara Wojtaszczyk i Tocyn Berhso, BONES llJ.2 – postapo shein on demand
24–26 maja
Restart
6 lipca – 30 sierpnia
Intensywny program na najbliższe miesiące szykuje młoda poznańska galeria Szczur. Swój warsztat technicznego–artysty zaprezentuje na początku lutego Bartek Buczek. Wystawa młodych artystek związanych z Poznaniem, dyskusja i koncerty to z kolei propozycja galerii na dzień kobiet. We współpracy z Wielkopolską Biblioteką Publiczną i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu powstanie marcowa wystawa Aleksandry Polerowicz, Mateusza Kiszki i Tobiasza Jankowiaka, na której zobaczymy prace zrealizowane w wielkopolskiej Osadzie Koniec Świata i okolicach. Normatywne rozumienie zabawy dekonstruować będzie w swojej performatywnej wystawie Joy of missing out kolektyw o tej samej nazwie.
O projektowaniu wrażeń odbiorcy i lukach interpretacyjnych pojawiających się pomiędzy dokumentacją a jej przedmiotem opowiadać będzie Czaro Czar. Od dobrych kilku lat dobra dokumentacja to w końcu rzecz równie ważna, co sama aranżacja wystawy, na wystawie podzielonej na dwie części zobaczymy więc z jednej strony rzeźby, z drugiej ich dokumentację wideo. Współczesnym modom artystycznym przyglądać się będą Wiara Wojtaszczyk i Tocyn Berhso we wspólnej wystawie opowiadającej o urynkowieniu sztuki i mechanizmach rządzących mainstreamem. Latem w poznańskiej galerii zobaczymy zbiorową wystawę Restart poświęconą teoriom naprawy świata i wizjom jego odbudowy po kompletnej katastrofie i powrocie do punktu wyjścia.
Tamara Berdowska
I kwartał 2024
Mariusz Kruk i Leszek Knaflewski
marzec 2024
Eugeniusz Markowski
maj–czerwiec 2024
Christian Mac Entyre
lato 2024
Jakub Ciężki
wrzesień 2024
Patrik Kriššák
grudzień 2024
Fani Koła Klipsa już mogą szykować się na marcowe tournée po Poznaniu. Obok dużej monografii w Muzeum Narodowym prace Mariusza Kruka i Leszka Knaflewskiego, przede wszystkim z początków ich kariery, zobaczymy w Molski gallery&collection. Oprócz tego galeria zaprezentuje szereg pokazów indywidualnych. Rok rozpocznie wystawa Tamary Berdowskiej, na której znajdą się obrazy w nurcie abstrakcji geometrycznej oraz stworzone specjalnie na tę okazję obiekty z folii. Abstrakcja geometryczna powróci latem na wystawie argentyńskiego artysty Christiana Mac Entyre. Na przełomie maja i czerwca zobaczymy dużą retrospektywę malarza i dyplomaty Eugeniusza Markowskiego, we wrześniu wystawę Jakuba Ciężkiego kuratorowaną przez Paulinę Olszewską, a rok zwieńczy pokaz słowackiego artysty mieszkającego w Pradze Patrika Kriššáka, używającego w swojej praktyce eksperymentalnych technik malarskich.
Radom
Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia
Justyna Kisielewicz
19 stycznia – 3 marca
Idowu Oluwaseun
2 lutego – 24 marca
Bio-Chem
15 marca – 19 maja
Rajmund Ziemski
5 kwietnia – 2 czerwca
Zjednoczeni w sztuce
lato 2024
Paweł Kowalewski
20 września – 17 listopada
Agata Kus
13 września – 3 listopada
MCSW Eletrownia rozpocznie rok dwoma wystawami malarek pochodzących z różnych rejonów świata, a mieszkających obecnie w USA: Justyny Kisielewicz i Idowu Oluwaseun. Prace Diany Lelonek, Pawła Matyszewskiego i Izabeli Chamczyk zobaczymy z kolei na ich wspólnej wystawie Bio-Chem w połowie marca. Latem radomska galeria szykuje międzynarodowy projekt z udziałem szeregu artystek i artystów europejskich zatytułowany Zjednoczeni w sztuce, a w drugiej połowie roku zobaczymy m.in. indywidualne wystawy Pawła Kowalewskiego i Agaty Kus.
Marlena Szewczyk „Zima w Dolinie Muminków”, 100 x 80 cm, olej na płótnie, dzięki uprzejmości artystki
Siemianowice Śląskie
Przyśniła mi się kąpiel w sinicach
marzec–kwiecień 2024
Anita Machura
maj–czerwiec 2024
Mateusz Kokot, Dom z kości
wrzesień–październik 2024
Nowe miejsce na artystycznej mapie Śląska pojawiło się w ostatnim roku także poza centrum aglomeracji. W Siemianowicach Śląskich działa Galeria GX, która na ten rok szykuje program mocno związany z lokalną młodą sceną malarską. Na wiosennej wystawie Przyśniła mi się kąpiel w sinicach zobaczymy prace Marty Uszakow, Marleny Szewczyk i Martyny Majchrowicz, trzech artystek, które spotkały się po raz pierwszy przed kilkoma laty w malarskiej pracowni Ireneusza Walczaka i Piotra Kossakowskiego. Wystawa akcentować będzie powracające w praktyce wszystkich artystek motywy, jak inspiracje naturą i odkrywanie surrealistycznych pomysłów w codziennych zdarzeniach i snach. W maju zobaczymy obszerną wystawę niedawnej dyplomantki z pracowni Andrzeja Tobisa Anity Machury. W jej obrazach wątki mocno osobiste, autobiograficzne i czerpiące z podświadomości oraz snów łączą się z ugruntowanymi kulturowo symbolami i nawiązaniami do klasycznego malarstwa. Jesienią otworzy się z kolei solowa wystawa Mateusza Kokota Dom z kości.
Sopot
Władysław Hasior i Daniel Rycharski, mogę wam opowiedzieć o sobie o was
26 stycznia – 19 maja
Piotr Wyrzykowski
16 lutego – 1 kwietnia
Anna Reinert
7 marca – 5 maja
Ewa Kuryluk
17 maja – 18 sierpnia
Wystawa fińskiej fotografii
8 sierpnia – 13 października
Bezsenność. Feminizm w sztuce polskiej
18 października 2024 – 31 stycznia 2025
Dwa różne spojrzenia na Polskę wiejską i małomiasteczkową z dwóch miejsc i momentów historycznych skonfrontowane zostaną w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie na otwieranej w styczniu wystawie Władysława Hasiora i Daniela Rycharskiego. Kuratorowana przez Julitę Dembowską ekspozycja to nie tylko pierwsze zestawienie twórczości tej dwójki, która aż prosi się o wspólną prezentację, ale też pierwsza wystawa konfrontująca dorobek Hasiora z pracami twórcy współczesnego, wyrywająca go poza porównania osadzone w XX wieku, odnoszące się choćby do pop artu.
Highlightem tegorocznego programu galerii będzie jesienna monumentalna synteza polskiej sztuki feministycznej przygotowana przez zespół kuratorek w składzie: Karolina Majewska-Güde, Agnieszka Rayzacher, Anka Leśniak, Paulina Olszewska i Dorota Walentynowicz. Zobaczymy na niej prace 70 osób artystycznych obejmujące okres od początku lat 70. do dziś. Ekspozycji towarzyszyć będzie też publikacja wydana nakładem oficyny słowo/obraz terytoria. Oprócz tego latem w PGS otworzy się wystawa fińskiej fotografii kuratorowana przez Adama Mazura, zobaczymy również wystawy indywidualne Piotra Wyrzykowskiego, Anny Reinert i Ewy Kuryluk.
Słupsk i Ustka
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej
Z perspektywy Rybiego Oka
I kwartał 2024
Plamy na Słońcu
II kwartał 2024
Dni naszego szaleństwa
III kwartał 2024
Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko”
IV kwartał 2024
Hasłem przewodnim tegorocznego programu BGSW ramującym program nadmorskiej instytucji będzie „Rybie Oko”. Po dziesięciu edycjach konkursu o tej nazwie zobaczymy wystawę podsumowującą jego dotychczasową historię, na której znajdzie się wybór prac uczestników i uczestniczek dotychczasowych odsłon. Rok zamykać będzie natomiast kolejna edycja Biennale Sztuki Młodych ze standardowymi elementami programu, a więc wystawą konkursową, prezentacjami indywidualnymi i dyskusją. W międzyczasie zobaczymy dwie duże wystawy zbiorowe. Plamy na Słońcu przygotowane przez Weronikę Teplicką prezentować będą prace artystek mówiących o samotności, stanach przygnębienia i zobojętnienia oraz niczym niezakłóconych oczekiwań na katastrofę w obliczu nieuchronnych zmian klimatu. Kuratorowane przez Romana Lewandowskiego Dni naszego szaleństwa koncentrować się będą na relacjach pomiędzy oficjalną historią instytucji i pamięcią indywidualną oraz społeczną. Znajdą się na niej prace artystów i artystek przez ostatnich kilkanaście lat aktywnie współpracujących z BGSW i współtworzących jej historię.
Szczecin
Jan Bačynsjkyj/Yana Bachynska
od 14 marca
Piotr Michalski
od 14 marca
Nagrobki
od 4 kwietnia
Jenny Graff
maj 2024
Dorota Podlaska, W przyszłym wcieleniu chcę być B-boyem oraz inne historie
maj 2024
Richard Onyango
wiosna 2024
Max Cegielski i Janek Simon
jesień 2024
Paweł Kasprzak
jesień 2024
Aleksandra Ska, Wdowa. Pocałunek dla patriarchatu
jesień 2024
Tekhne – miej świadomość dźwięku
TRAFO w rok 2024 wejdzie na grobową nutę. Najnowsze, wielkoformatowe prace, podejmujące kluczowy dla ich twórczości temat śmierci i dialogujące z historią sztuki zaprezentują w kwietniu Maciej Salamon i Adam Witkowski, czyli zespół Nagrobki. Wiosną zobaczymy też indywidualne wystawy osób artystycznych najmłodszego pokolenia. Solowe pokazy zaprezentują Jan Bačynsjkyj/Yana Bachynska, którx w swoich praktykach odnosi się do problemów związanych z upamiętnianiem wydarzeń historycznych, utopii oraz zagadnienia seksualności i tożsamości płciowej. W maju w TRAFO zobaczymy najnowsze cykle malarskie Doroty Podlaskiej oraz prace amerykańsko-duńskiej artystki Jenny Graff, która w swojej praktyce łączy sztukę dźwięku i ceramiki. Wiosenne rozdanie domknie retrospektywa Richarda Onyango, jednego z najważniejszych współczesnych malarzy wschodnioafrykańskich.
Po kilku latach od projektu Prince Polonia, poświęconego relacjom polsko-indyjskim, do TRAFO powrócą Max Cegielski i Janek Simon, tym razem z opowieścią o stosunkach między Polską a Ghaną. W historii tej pojawią się m.in. Alina Ślesińska, Kwame Nkrumah i jego idea panafrykaninzmu, a także sam Szczecin. Jesienią zobaczymy też indywidualną wystawę Aleksandry Ska, która odnosząc się m.in. do tradycji chóralnych płaczek analizować będzie sytuację społeczną i polityczną wdów oraz kobiet w wieku poprodukcyjnym w Polsce i Europie. Przez cały rok szczecińska galeria realizować też będzie europejski projekt TEKHNÉ – Be Aware of Sound we współpracy z instytucjami z Belgii, Francji, Niemiec czy Portugalii. W jego ramach w Szczecinie zagoszczą m.in. Mark Musihva, namibijski artysta łączący neurotechnologię ze sztuką oraz członek znanego w Afryce Zachodniej zespołu Black Vulcanite, czy Kinda Hassan, Libanka mieszkająca w Paryżu, pracująca w medium filmu i sound artu.
Karolina Balcer, „Współuzależnienie”, dzięki uprzejmości Galerii Sztuki Wozownia
Toruń
Karolina Balcer, Happy Family Project
12 stycznia –11 lutego
Jolanta Rejs, Fragmenty – Święta & nierządnica
12 stycznia – 4 lutego
Katarzyna Rumińska, FDM Loop
12 stycznia – 4 lutego
Łukasz Patelczyk
9 lutego – 10 marca
Wystawa sztuki komiksu ze zbiorów Wojciecha Jamy
lipiec–sierpień 2024
Wystawa sztuki komiksu – młody komiks z regionu kujawsko-pomorskiego
lipiec–sierpień 2024
Janek Simon
wrzesień 2024
Fotoreporterzy PRL
grudzień 2024
Kolejną odsłonę długofalowego projektu Karoliny Balcer Happy Family zobaczymy już 12 stycznia na wystawie w toruńskiej Wozowni. To ostatnia odsłona wystawienniczej serii opowiadającej o rodzinnych problemach i sposobach radzenia sobie z nimi, a przy tym przekraczającej wymiar indywidualny i stającej się uniwersalną narracją o zmaganiach z przeciwnościami. Równolegle otworzą się również wystawy Jolanty Rejs, sięgającej po oldskulowy drzeworyt i łączącej go z technikami cyfrowymi, oraz Katarzyny Rumińskiej, tworzącej quasi-malarskie instalacje z tkanin. Wśród pokazów indywidualnych w kolejnych miesiącach znajdą się między innymi wystawy Łukasza Patelczyka i Janka Simona. Lato upłynie w Wozowni pod znakiem komiksu – toruńska galeria zaprezentuje równolegle obiekty z prywatnej kolekcji Wojciecha Jamy oraz twórczość młodych artystek i artystów komiksowych z regionu. Jesienią z kolei zobaczymy wystawę poświęconą fotoreportażowi z okresu PRL-u.
Warszawa
Tygrys w ogrodzie. Sztuka Marii Prymaczenko
22 marca – 30 czerwca
Praca na budowie docelowej siedziby MSN wre, przez social media dawno już zdążyły się przetoczyć inby o jej architekturę, zbliżamy się więc powoli do finału. Rok 2024 to dla muzeum przede wszystkim rok przeprowadzki, czeka nas jednak jeszcze jedna, pożegnalna wystawa w Muzeum nad Wisłą. Będzie to monografia ukraińskiej artystki Marii Prymaczenko, na której znajdą się prace z lat 1982–1994 pochodzące ze zbiorów Muzeum Narodowego we Lwowie. Wyłania się z nich surrealistyczny bestiariusz, w którym ludzie, zwierzęta i rośliny wzajemnie się przenikają. Już w nowym budynku zobaczymy natomiast jesienią wystawę otwarcia prezentującą obszerny wybór prac z kolekcji MSN, podzielonych na kilka wątków tematycznych.
Śliczna jest młodość naszego wieku. Fotoalbumy 1850–1950
29 lutego – 26 maja
Julia Keilowa. Projektantka
21 marca – 1 września
Świadectwa getta warszawskiego
od 18 kwietnia
Euforia. O warszawskiej scenie klubowej po 1989 roku
9 maja – 15 grudnia
Agata Jarosławiec, Bat zamiast słońca
20 czerwca – 29 grudnia
Fotoalbumy z okresu od połowy XIX do połowy XX wieku zaprezentuje na otwieranej w lutym wystawie Muzeum Warszawy. Znajdą się wśród nich albumy amatorskie i profesjonalne, propagandowe, rodzinne czy naukowe. Dopełniać je będą sięgające po konwencję albumu współczesne prace Anety Grzeszykowskiej, Rafała Milacha, Izabeli Pluty i Igora Omuleckiego. Postać i dorobek Julii Keilowej, wybitnej warszawskiej metaloplastyczki, jednej z czołowych postaci polskiego dizajnu epoki art déco przypomni otwierana w marcu wystawa przygotowana przez Agnieszkę Dąbrowską i Monikę Siwińską. Opowie ona nie tylko o samej bohaterce, ale i szerzej – o emancypacji artystek-projektantek w pierwszych dekadach XX wieku i równoległej nobilitacji wzornictwa jako dziedziny sztuki. W kwietniu w ramach wystawy głównej muzeum otworzy się nowa ekspozycja Świadectwa getta warszawskiego. Do zupełnie innego rozdziału stołecznej historii przeniesiemy się w maju, kiedy to w Muzeum Woli otworzy się przygotowana przez Konrada Schillera ekspozycja rysująca wiksiarską mapę stolicy między rokiem 1990 a 2006 rokiem. W Galerii Rynek 30 solowy projekt zaprezentuje w czerwcu Agata Jarosławiec. Bat zamiast słońca będzie wizualnym esejem o nieobecności historii wsi w historii miast.
Widzenie ciałem. Kolekcja Galerii Studio
4 marca – 5 maja
Haiti
15 maja – 21 lipca
Hanna Orzechowska, Patrząc w Słońce
16 września – 12 listopada
Zbigniew Dłubak i konteksty
listopad 2024 – luty 2025
Nową odsłonę wystawy kolekcji Galerii Studio, w ubiegłym roku prezentowaną w OP ENHEIM, tym razem zobaczymy na jej własnym podwórku. Druga edycja pokazu uzupełniona zostanie o prace m.in. Teresy Tyszkiewicz, Natalii LL, Stuarta Brisleya i Alfonsa Mazurkiewicza. Duchowość przejawiająca się w różnych aspektach życia społecznego w Haiti, a także jego kolonialna przeszłość i postkolonialna kondycja będą tematem wystawy Haiti, zaplanowanej na maj i kuratorowanej przez Katarzynę Prokesz i Marię Prokesz. Obszerną monografię Hanny Orzechowskiej wykuratoruje z kolei jesienią Luiza Nader. Wystawa skupiać się będzie zwłaszcza na wątkach antywojennych i antyprzemocowych oraz refleksji na temat Zagłady i wojny w jej twórczości. Rok zwieńczy monografia klasyka powojennej fotografii, Zbigniewa Dłubaka, przygotowana we współpracy z Fundacją Archeologia Fotografii. Zaprezentuje ona dorobek Dłubaka w kontekście prac twórców z innych pokoleń, także najmłodszej generacji.
Hanna Orzechowska, bez tytułu, akwarela, 1948, dzięki uprzejmości Galerii Studio
Surrealizm
10 maja – 11 sierpnia
Józef Chełmoński
27 września 2024 – 26 stycznia 2025
Zainteresowanie rewizjami surrealizmu nie ustaje. W tym roku nad tendencjami surrealistycznymi w sztuce polskiej ostatniego stulecia pochyli się warszawskie Muzeum Narodowe. Kuratorowana przez Hannę Doroszuk wystawa sięgać będzie od lat międzywojennych do współczesności, patrząc na surrealizm nie jako istniejący w określonych latach sformalizowany ruch, a globalne, inkluzywne i różnorodne zjawisko. Do odleglejszej klasyki sięgnie muzeum w drugiej połowie roku. Przygotowana przez Ewę Micke-Broniarek i Wojciecha Głowackiego monografia Józefa Chełmońskiego będzie zwieńczeniem projektu badawczego realizowanego wspólnie przez Muzea Narodowe w Warszawie, Poznaniu i Krakowie.
Niesamowity Reymont
6 czerwca – 29 września
Do potomnego. W 80. rocznicę Powstania Warszawskiego
1 lipca – 8 września
Aleksandra Grant, Słowo. Obraz. Przestrzeń
26 września – 31 grudnia
Melchior Wańkowicz, Fotoreporter
17 października 2024 – 5 stycznia 2025
Mniej znanej twarzy autora Chłopów przyglądać się będzie warszawskie Muzeum Literatury w swoim tegorocznym highlightowym projekcie, realizowanym przy okazji stulecia przyznania Reymontowi literackiego Nobla. Otwierana w czerwcu wystawa koncentrować się będzie na powieści grozy Wampir i opowiadać o niej na tle niepokojów związanych z początkiem XX wieku. Muzealne artefakty uzupełnią działania performatywne Marty Ziółek i Rafała Dominika. Poetkom i poetom, dla których wojna i udział w Powstaniu Warszawskim były zasadniczym doświadczeniem generacyjnym, poświęcona będzie z kolei letnia wystawa w muzeum. Jesienią otworzy się indywidualna wystawa amerykańskiej artystki Aleksandry Grant, na której znajdą się m.in. prace inspirowane poezją Wisławy Szymborskiej, a także wystawa niepublikowanych dotąd fotografii autorstwa pisarza Melchiora Wańkowicza ze zbiorów instytucji.
Władysław Hasior, Trwałość przeżycia
13 czerwca – 15 września
Arcydzieła z Narodowego Muzeum Sztuki im. Chanenków w Kijowie
12 grudnia 2024 – 9 marca 2025
Choć na Zamku Królewskim siłą rzeczy dominować będzie jak co roku sztuka dawna, latem zobaczymy tu również monograficzną wystawę Władysława Hasiora. Prace Hasiora zaprezentowane zostaną w historycznej przestrzeni Biblioteki Królewskiej, ale także w plenerowej scenerii Ogrodu Górnego. Wśród pozostałych propozycji warto również zwrócić uwagę na pokaz kilkudziesięciu nigdy wcześniej nie prezentowanych w Polsce dzieł z kolekcji Narodowego Muzeum Sztuki im. Chanenków w Kijowie, akcentujący wspólnotę dziedzictwa kulturowego Ukrainy i Polski.
Anna Buczkowska
marzec–maj 2024
Liliana Lewicka
czerwiec–wrzesień 2024
Barbara Maroń
październik–grudzień 2024
Miniony rok w Fundacji Arton zakończył się wystawą poświęconą polskiej szkole tkaniny. W kolejnych miesiącach zobaczymy przygotowane przez Marikę Kuźmicz pokazy prezentujące dalsze efekty badań nad tym fenomenem, tym razem skupione już na twórczości konkretnych artystek. Pierwszą z nich będzie Anna Buczkowska, która w swoich projektach odnosiła się m.in. do kwestii ekologicznych. W październiku otworzy się z kolei ekspozycja związanej z Krakowem Barbary Maroń, skoncentrowana na analizie procesu przemiany tkaniny w formę rzeźbiarską. W międzyczasie zobaczymy przygotowaną przez Adama Parola wystawę Lilianny Lewickiej, wrocławskiej performerki i jednej z najbardziej oryginalnych twórczyń tamtejszej neoawangardowej sceny, dziś właściwie zupełnie zapomnianej.
Martyna Baranowicz, Dziewczynka
9 lutego – 16 marca
Bianka Rolando, Mleko potrafi uciec
22 marca – 11 maja
Alicja Bielawska
17 maja – 6 lipca
Angelika Markul
20 września – 2 listopada
Stach Szumski
listopad–grudzień 2024
Szereg indywidualnych pokazów artystek i artystów młodego i średniego pokolenia szykuje na ten rok Galeria Foksal. Wpływowi kultury i natury na nasze wczesne doświadczenia przyglądać się będzie Martyna Baranowicz na otwieranej w lutym Dziewczynce. Prace wizualne z tekstami poetyckimi przeplatać będzie na swojej wystawie Bianka Rolando. Alicja Bielawska z kolei przygotuje projekt site-specific, w którym zreinterpretuje przestrzeń galerii, nawiązując przy tym do historii wystaw kobiet w Foksalu. Związki kobiecości z siłami natury, sfery uczuć, zmysłów i erotycznych doznań eksplorować będzie z kolei Angelika Markul. Rok zwieńczy projekt site-specific Stacha Szumskiego łączący elementy estetyki archeologicznej odkrywki z symboliką neolityczną przekształcaną za pomocą współczesnych rozwiązań technologicznych.
Życie codzienne w łódzkim getcie
II połowa 2024
Po zeszłorocznej ekspozycji na temat powstania w getcie warszawskim Żydowski Instytut Historyczny zaprezentuje w drugiej połowie tego roku wystawę poświęconą z kolei życiu codziennemu w getcie łódzkim. Organizowana w związku z obchodami 80. rocznicy jego likwidacji prezentacja opowie o losach mieszkańców i mieszkanek getta poprzez pochodzące z niego przedmioty, takie jak karty pracy, monety, opaski dyskryminacyjne, papierośnice, skórzane teczki, buty, a także rysunki i obrazy Izraela Lejzerowicza i Józefa Kownera.
Bartosz Kowal
luty–kwiecień 2024
Julia Krupa
kwiecień–czerwiec 2024
Franek Drażba
wrzesień–listopad 2024
Wokół Nagrody Inicjatywy ENTRY 2024 krążyć będzie tegoroczny program Galerii Promocyjnej. W połowie stycznia ruszy nabór do jej kolejnej edycji, a w następnych miesiącach zobaczymy indywidualne wystawy jej laureatek i laureatów. Dla malarza Bartosza Kowala będzie to pierwsza solowa wystawa, znajdą się na niej obrazy inspirowane przestrzeniami liminalnymi, stanem alienacji i pustki. Julia Krupa opowie o współzależności roślin i ludzi z zielarskiej perspektywy, skupiając się przy tym zwłaszcza na postrzeganiu kobiecości w stosunku do natury i figurach zbieraczek, zielarek oraz wiedźm. Franek Drażba aka Franek Warzywa będzie z kolei badał fenomen własnego alter ego internetowego influencera, tiktokera i twórcy audiowizualnego, powstałe w kontrze do hermetycznego środowiska i ograniczonego pola odbiorców rynku sztuki oraz instytucji kultury.
***
Krótko po nowym roku rusza sezon w galeriach komercyjnych. W Galerii Dawid Radziszewski 12 stycznia otworzy się Landschaft. Zobaczymy na niej zgodnie z tytułem pejzaże, ale w większości typowo polskie, to znaczy – skażone. Historia, najczęściej krwawa i często wyparta, odbijać się będzie w mniej lub bardziej dosłownych krajobrazach Leona Tarasewicza, Agnieszki Polskiej, Thomasa Demanda czy Karola Palczaka. HOS gallery nowy rok otworzy 18 stycznia wystawą Cieplechovica, w którego pracach przeplatają się elementy buddyzmu, inspiracji sztuką średniowieczną, symboliki chrześcijańskiej czy jungowskiej psychoanalizy. W kolejnych miesiącach zobaczymy też solowe wystawy Jana Możdżyńskiego, który zaprezentuje kampowe malarskie połączenie spaghetti westernu z queerstoryczną fantazją na temat Dzikiego Zachodu, oraz Grzegorza Pieniaka, odnoszącego się do tabuizowanych wciąż w Polsce tematów związanych z seksualnością. Z okazji dnia kobiet HOS pokaże z kolei zbiorową wystawę trzech pokoleń artystek.
Teresa Jakubowska, „Czekając na wiatr”, 1971, linoryt, 70 x 52 cm, dzięki uprzejmości artystki
Turnus w nowy rok wchodzi z pierwszą wystawą osób artystycznych, które będą przez galerię na Wolskiej reprezentowane – 8 lutego otworzy się wspólny pokaz Ant Łakomsk, Piotra Kowalskiego i Tomka Tofilskiego. Chwilę później, 10 lutego, w Galerii Ewa Opałka / Fundacji Razem Pamoja otworzy się solowa wystawa krakowskiej malarki Luki Woźniczko, powiązana z jej trwającym pokazem w założonym przez Paulinę Ołowską Domu Twórczym Kadenówka w Rabce-Zdroju. W marcu galeria zaprezentuje projekt site-specific Teresy Murak, w maju wystawę greckiej artystki Eleni Christodoulu, a we wrześniu kolejny pokaz czeskiej malarki Adéli Janskiej.
W lokalu_30 20 lutego otworzy się wystawa indywidualna Mateusza Szczypińskiego, na której artysta pokaże nowe obrazy odnoszące się do współczesnych zabobonów. Wiosną zobaczymy solo Anny Orbaczewskiej oraz hydroseksualną prezentację prac duetu Annie Sprinkle i Beth Stephens z udziałem Justyny Górowskiej i Eweliny Jarosz, czyli duetu cypher_nymphs. Jesienią lokal_30 pokaże pierwszą od podjęcia współpracy z artystką wystawę Joanny Rajkowskiej, jeśli nie liczyć małego pokazu kolaży związanego z Pisklęciem na Placu Pięciu Rogów, a także solowy pokaz Diany Lelonek.
Monopol na początku lutego zaprezentuje pierwszą w swojej przestrzeni wystawę Krzysztofa Gila. W najnowszych obrazach i instalacji przygotowanej na tę okazję artysta poszukiwać będzie źródeł kategorii rasy, nawiązując do mitów, rytuałów i symboli obecnych w pozaeuropejskich społecznościach i ich systemach wierzeń. W Leto od 2 marca będzie można zobaczyć indywidualną wystawę Xawerego Wolskiego, w maju solo Marcina Dudka, podczas tegorocznego WGW wystawę Marcina Janusza, a w grudniu pokaz Lery Dubitskai. W Galerii Le Guern 17 lutego otworzy się wspólna wystawa Aleksandry Liput i Kamili Model, w kwietniu Ulricha Vogla, jesienią z kolei zobaczymy wystawy Przemysława Jasielskiego i Natalii Załuskiej oraz Irminy Staś. Nocny Art Patrol na przełomie lutego i marca pokaże solową wystawę Wiktora Gałki, w maju zaś pokaz Andrzeja Kuliga.
Wkrótce miną równe dwa lata od pełnowymiarowej inwazji Rosji na Ukrainę. Pamiętając o tej nieprzyjemnej rocznicy Instytut Fotografii Fort zaprezentuje 25 stycznia wystawę Ukraine. Stories of Resistance, prezentującą obrazy różnych form oporu, od bezpośrednich działań wojennych po oddolne ruchy społeczne w Ukrainie i poza jej granicami.
Diana Lelonek, z cyklu „Barbórka”, kolaż, dzięki uprzejmości galerii lokal_30
Wrocław
Jacek Zachodny, Po końcu, bez początku
25 stycznia – 2 marca
Piotr Blajerski
14 marca – 4 maja
Agata Ingarden
maj–czerwiec 2024
Norman Leto
lipiec – wrzesień 2024
Wojtek Ulrich
wrzesień – listopad 2023
Marta Romankiv
listopad 2024 – styczeń 2025
Postapokalipsa – tak w największym skrócie opisać można program wystaw w 66P w pierwszej połowie nowego roku. Dystopijne muzeum upadłej cywilizacji wykreuje w przestrzeni galerii Jacek Zachodny na swojej solowej wystawie Po końcu, bez początku, otwierającej noworoczny program wrocławskiej instytucji. Instalacje, obiekty i wideo artysty odnoszą się do poczucia rozpadu znanego świata, po którym nie nadchodzi nic nowego i zachwiania powszechnego optymizmu adaptacyjnego. Wizje zagłady cywilizacji odnajdziemy również na marcowej wystawie Piotra Blajerskiego, który jednak dla odmiany odnajduje iskrę nadziei na budowę nowej, postantropocentrycznej wspólnoty. Agata Ingarden tworzy z kolei małe wszechświaty naznaczone groźbą nadciągającej katastrofy ekologicznej, łączy elementy przemysłowe i organiczne oraz inspiracje science fiction, posthumanizmem, socjologią i mitologią.
Katastrofie, która już nadeszła i znacząco przemodelowała globalną geopolityczną układankę, przygląda się z kolei od dobrych kilku lat Norman Leto. W lipcu na kuratorowanej przez Stacha Szabłowskiego wystawie 9/11 zyskamy wgląd w powstający film artysty o atakach terrorystycznych z 11 września w postaci wideoinstalacji, artefaktów i dokumentów związanych z projektem. W kontekście nowojorskim pozostaniemy w kolejnych miesiącach dzięki wystawie mieszkającego tam Wojtka Ulricha, który w swoich pracach bada kwestie życia i śmierci, rzeczywistości i iluzji oraz ewolucję czynników kulturowych w społeczeństwie. Rok zwieńczy przygotowana przez Piotra Lisowskiego solowa wystawa Marty Romankiv, która analizować będzie małe formy oporu osób i grup niezauważanych i marginalizowanych, w tym osób pracowniczych z szarej strefy, osób doświadczających przemocy w domach czy eksmitowanych z wynajmowanych mieszkań.
Zofia Pałucha, Effortlessness of Movement
26 stycznia – 3 marca
Najlepsze Dyplomy ASP we Wrocławiu
16 lutego – 24 marca
Yuriy Biley, EUROPA II
22 marca – 12 czerwca
Aleksandra Liput, Robak Sercowy
5 kwietnia – 9 czerwca
Miejsca odnalezione
10 maja – 8 września
Anna Kędziora, Riverbeds
26 czerwca – 25 sierpnia
Studio Queer
3–16 czerwca
Jak rozmawiać z płanetnikami
13 września – 10 listopada
Świątynia baśni
od 11 października
Lora Webb Nichols
od 8 listopada
Kasia Fudakowski, Gallery Power LTD
od 29 listopada
Swój dyplom doktorski w galerii Studio BWA Wrocław zaprezentuje pod koniec stycznia Zofia Pałucha. W realizowanych przez ostatnie trzy lata pracach artystka analizowała technikę strumienia świadomości w praktyce współczesnej malarki figuratywnej. Yuriy Biley, jak się okazało jeden z artystów, którzy reprezentować będą Polskę na tegorocznym weneckim Biennale, zaprezentuje w tej samej przestrzeni indywidualną wystawę kuratorowaną przez Martę Czyż pod koniec marca. Biley opowie w niej o niepodległościowych dążeniach trzech krajów, z którymi jest związany – Ukrainy, Polski i Niemiec, balansując między perspektywą zewnętrzną i wewnętrzną, emigranta i imigranta. W czerwcu w ramach współpracy z Wrocławskim Festiwalem Dumy WroPRIDE 2024 przestrzeń wystawiennicza galerii zamieni się w Studio Queer, w którym odbywać się będą m.in. spotkania grup społecznościowych i warsztaty. Latem jak co roku czeka nas wystawa towarzysząca Nowym Horyzontom przygotowana przez Stacha Szabłowskiego, ale tym razem w duecie z Emilią Orzechowską, jesienią z kolei ekspozycja Lory Webb Nichols towarzysząca innemu festiwalowi filmowemu, American Film Festival, kuratorowana przez Dominikę Prejdovą i Łukasza Rusznicę.
W przestrzeni BWA Wrocław Główny po wystawie Konkursu Gepperta znajdzie się kolejna ekspozycja konkursowa, tym razem Najlepszych Dyplomów ASP we Wrocławiu. Prace pięciu artystek związanych z Dolnym Śląskiem – Bożenny Biskupskiej, Urszuli Broll, Ewy Ciepielewskiej, Katarzyny Rotkiewicz-Szumskiej i Ewy Zarzyckiej – spotkają się na otwieranej w dworcowej przestrzeni w maju wystawie Miejsca odnalezione, przygotowanej przez Tomka Pawłowskiego-Jarmołajewa i Agnieszkę Rayzacher. Do Sagenhalle, nieistniejącej drewnianej budowli, która powstała w 1903 roku z inicjatywy malarza Hermanna Hendricha w Szklarskiej Porębie i mieściła obrazy przedstawiające historię polsko-czeskiego Ducha Gór jako personifikację sił natury, nawiązywać będzie kuratorowana przez Joannę Kobyłt jesienna wystawa Świątynia baśni. Skupi się ona przede wszystkim na roli wyobraźni wobec kryzysów we współczesnym świecie.
W przestrzeni galerii SIC! BWA Wrocław zobaczymy natomiast przede wszystkim szereg pokazów indywidualnych. Aleksandra Liput podejmować będzie temat chorób i ich statusu we współczesnym systemie ekonomiczno-społecznym oraz postrzegania choroby w dawnych, ludowych wierzeniach. Anna Kędziora zaprezentuje efekty wieloletniego artystyczno-badawczego projektu Riverbeds, skoncentrowanego na dynamice relacji człowiek-rzeka w kontekście społecznym i ekologicznym. Wokół wody jako kluczowej dla życia substancji, a jednocześnie skończonego zasobu krążyć będzie również wystawa Jak rozmawiać z płanetnikami kuratorowana przez Joannę Glinkowską, nawiązująca tytułem do istot z ludowej demonologii władających zjawiskami atmosferycznymi. Krytyczne spojrzenie na zarządzanie tzw. zasobami prezentować będzie także Kasia Fudakowski, przyglądająca się w swojej solowej wystawie związkom między władzą, energią elektryczną i kulturą.
Max Berg, projekt nowego ratusza we Wrocławiu, 1919-21, zbiory Muzeum Architektury
Gdyby. Niezrealizowane wizje nowoczesnego Wrocławia
18 stycznia – 28 kwietnia
Ruch tektoniczny
kwiecień-czerwiec 2024
Vue d’optique i maszyny optyczne
maj-lipiec 2024
Shinchintaisha. Procesy nietrwałości
lipiec-wrzesień 2024
Maria Michałowska
wrzesień-grudzień 2024
Nowoczesne wnętrze. Wrocławska architektura wnętrz w czasach politycznej odwilży
październik-grudzień 2024
Poza obiektami istniejącymi do dziś lub zniszczonymi w trakcie wojny, we Wrocławiu powstało w początkach XX wieku wiele nowoczesnych wizji rozwoju architektury i urbanistyki miasta, które nigdy nie zostały wcielone w życie. Takim niezrealizowanym projektom, które wyszły spod ręki m.in. Maxa Berga czy Hansa Poelziga, przyglądać się będzie styczniowa wystawa w Muzeum Architektury. We współpracy z Narodowym Instytutem Architektury i Urbanistyki muzeum zrealizuje z kolei wiosną wystawę Ruch tektoniczny, poświęconą najciekawszym zjawiskom w architekturze świętokrzyskiej od międzywojnia do współczesności. Na otwieranej w maju wystawie Vue d’optique i maszyny optyczne znajdą się z kolei specyficzne XVIII-wieczne ryciny ze zbiorów muzeum – perspektywiczne widoki miast przeznaczone do oglądania za pomocą maszyny optycznej zwanej zograskopem. Otwierana latem ekspozycja Shinchintaisha. Procesy nietrwałości opowie z kolei o żywotności architektury i jej znaczenia na podstawie historii budynku Nakagin Capsule Tower, zaprojektowanego w 1970 roku przez Kishō Kurokawę wieżowca kapsułowego, sztandarowego przykładu japońskiego metabolizmu, który w roku 2022 poddano rozbiórce. Jesienią muzeum zaprezentuje monografię Marii Michałowskiej, której trzy wczesne prace jako przykłady „sztuki związanej z architekturą” znajdują się w jego kolekcji. Rok zwieńczy ekspozycja przyglądająca się lokalnej architekturze wnętrz w okresie odwilży, wpływowi zmieniających się potrzeb i oczekiwań społecznych na projektowanie codziennego otoczenia obywatelek.
Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy
8 marca – kwiecień 2024
Olaf Brzeski
wrzesień-grudzień 2024
Czwórka laureatek i laureatów realizowanego od 2020 roku projektu OP_YOUNG – Klaudia Kasperska, Katarzyna Bogusz, Marcin Derda i Ala Savashevich – zaprezentuje swoje prace na wspólnej, otwieranej 8 marca wystawie pod tytułem Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy, która inauguruje tegoroczny program OP ENHEIM. W drugiej połowie roku we wrocławskiej instytucji indywidualną wystawę zaprezentuje Olaf Brzeski. Artysta skonfrontuje się w niej z tematem tradycyjnych ról społecznych, opowiadając historię o wyborze świadomej drogi wolności, która nie mieści się w sztywnych ramach określanych przez kulturowe wzorce.
Cierpki zapach kwiatu
19 stycznia – 14 lutego
I w puszczy
16 lutego – 17 marca
Rzecz o granicach ludzkiego poznania. Światło i cień
22 marca – 9 czerwca
KAF Young Art Prize 2024
14 czerwca – 14 lipca
W nowo otwartej Krupa Art Foundation jeszcze przez dobrych kilka miesięcy potrwa pokaz kolekcji Sylwii i Piotra Krupów przygotowany przez Stacha Szabłowskiego, ale już w styczniu zobaczymy kolejną wystawę dzieł ze zbiorów KAF, tym razem skoncentrowaną stricte na młodej sztuce. Kuratorowana przez Natalię Barczyńską wystawa Cierpki zapach kwiatu skupi się m.in. na onirycznych poszukiwaniach młodych osób artystycznych, pracach zawieszonych między obszarem realnym a magicznym. W lutym do Wrocławia trafi prezentowana wcześniej przygotowana w koprodukcji z BWA Warszawa wystawa I w puszczy, odnosząca się do kwestii wolności, sprawczości, odpowiedzialności i obojętności w kontekście losu osób migranckich na polsko-białoruskiej granicy. Twórczość Jana Chwałczyka i jego eksploracja zjawisk fizycznych związanych ze światłem będzie z kolei punktem wyjścia dla wystawy Rzecz o granicach ludzkiego poznania. Światło i cień, do której zaproszeni zostali współcześni artyści i artystki na rozmaite sposoby odnoszący się do tytułowych zagadnień. A jeśli mało wam konkursów malarskich, nadchodzi jeszcze jeden, organizowany właśnie przez Krupa Art Foundation. KAF Young Art Prize będzie konkursem międzynarodowym skierowanym do młodych osób posługujących się farbą, pędzlem, aerografem i pochodnymi narzędziami. Jego ambicją jest nagradzanie najciekawszych nowych rozwiązań i poszukiwań w obszarze malarstwa ostatnich lat.
Kateryna Lysovenko, Tam, gdzie ruiny rosną jak kwiaty albo dziecięce ciało
17 lutego – 14 kwietnia
Starsza siostra wrocławskiej fundacji, czyli Krupa Gallery zaprezentuje z kolei w lutym indywidualną wystawę ukraińskiej artystki Kateryny Lysovenko. Podejmie ona refleksję nad procesami historycznymi używając poetyckich metafor dla ukazania złożoności warstw historycznych i lokalnych tożsamości.
10. Konkurs Najlepszych Dyplomów Sztuki Mediów
21 marca – 28 kwietnia
Mieke Bal, Don Quijote: Sad Countenances
16 maja – 30 czerwca
Jak co roku Centrum Sztuki WRO oraz wrocławska Akademia Sztuk Pięknych połączą siły organizując Konkurs Najlepszych Dyplomów Sztuki Mediów. Jego jubileuszowa, dziesiąta edycja rozpocznie się w marcu i zobaczymy na niej prace powstałe na uczelniach w Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i oczywiście samym Wrocławiu. W maju z kolei galeria zaprezentuje projekt słynnej holenderskiej teoretyczki i artystki wideo Mieke Bal Don Quijote: Sad Countenances, łączący nawiązania do powieści Cervantesa z problemami współczesności.
Dy Tagowska, Ucieczka w góry
17 stycznia – 7 lutego
Igor Gawlikowski
13 lutego – 4 marca
Maria Kiniorska i Michalina Kostecka, Okno i stół
8–29 marca
Olaf Brzeski
kwiecień 2024
Tomasz Opania
czerwiec 2024
Robert Kuśmirowski
wrzesień 2024
Marcin Mierzicki
październik 2024
Własne młodzieńcze doświadczenia sportowe na pole sztuk wizualnych przenosić będzie Dy Tagowska, podejmując wątki mitologizacji sportu i motywacji do ekstremalnego wyczynu w swojej wystawie Ucieczka w góry, która zainauguruje serię tegorocznych wystaw w galerii Entropia. W kolejnych miesiącach galeria kontynuować będzie rozpoczęty w zeszłym roku cykl Sytuacja jest doskonała, kuratorowany przez Marcina Mierzickiego. W jego ramach zobaczymy wystawy Igora Gawlikowskiego, Olafa Brzeskiego, Tomasza Opani, Roberta Kuśmirowskiego, a finalnie wreszcie samego twórcy cyklu. Poza nim wrocławska galeria zaprezentuje m.in. wspólną wystawę Marii Kiniorskiej i Michaliny Kosteckiej oraz koordynowany przez Karolinę Freino cykl otwartych spotkań autorskich z osobami artystycznymi Szczyt formy, z których pierwszym w tym roku będzie spotkanie z Dianą Lelonek.
Michał Maliński, „plug in”, fotografia, 2022, dzięki uprzejmości Nowego Złotego
Michał Maliński
24 lutego – 1 maja
Współtwórca kolektywu i galerii Szaber Michał Maliński będzie autorem kolejnego projektu w Nowym Złotym. Pod koniec lutego artysta pokaże we Wrocławiu nowe prace, fotografie i obiekty kontynuujące wątki z projektu Melted Teeth, ukazujące pułapki chwilowej satysfakcji, którą przynoszą social media.
Zielona Góra
Wojciech Zamiara
19 stycznia – 11 lutego
Paweł Dunal, UFO
16 lutego – 17 marca
Natalia Krawczyk
19 kwietnia – 19 maja
Tomasz Ciecierski i Przemek Matecki
10 maja – 2 czerwca
Bezgraniczne ograniczenia
7–20 czerwca
Bogusław Polch
6 września – 6 października
Cyryl Polaczek
11 października – 3 listopada
Ciągłość
13 grudnia – 6 stycznia 2025
Serię pokazów indywidualnych w zielonogórskim BWA jeszcze w styczniu zainauguruje retrospektywa Wojciecha Zamiary, wcześniej prezentowana w CSW Łaźnia w Gdańsku. Rozważania na temat UFO będą z kolei tematem otwieranej w lutym wystawy Pawła Dunala. Nowy projekt przygotowany specjalnie z myślą o zielonogórskim BWA i podejmujący wątki związane z ekologią, partycypacją i dostępnością w kwietniu zaprezentuje Natalia Krawczyk. W drugiej połowie roku w Zielonej Górze zobaczymy retrospektywę klasyka polskiego komiksu Bogusława Polcha, przeniesioną z BWA w Jeleniej Górze. Do swojego rodzinnego miasta, gdzie kończył liceum plastyczne, symbolicznie powróci jako ukształtowany malarz Cyryl Polaczek na wystawie przygotowanej we współpracy z galerią Monopol i kuratorowanej przez Franciszka Smorędę.
Poza wystawami solowymi zobaczymy w Zielonej Górze kontynuację artystycznego dialogu między reprezentującymi dwa pokolenia malarzami Tomaszem Ciecierskim i Przemkiem Mateckim oraz dwie wystawy zbiorowe. O granicach realnych i umownych opowiadać będzie odnosząca się do problemów migracji, koszmaru barier i zasieków wystawa Bezgraniczne ograniczenia kuratorowana przez Zofię Wiewiorowską. Trwałość działań artystycznych Karoliny Wiktor i Erica Mayena oraz ich transformację na przestrzeni lat po chorobie pokazywać będzie grudniowa wystawa Ciągłość. W jej ramach zobaczymy także prace córki Karoliny Wiktor, Igi Wiktor-Rypson, oraz syna Erika Mayena, Erica Mayena Juniora.
