„Zbiór otwarty” Mariana Warzechy w Muzeum Narodowym w Krakowie

Kameralna wystawa Mariana Warzechy w Muzeum Narodowym w Krakowie to niezwykle ważna inicjatywa przedstawienia twórczości tego wybitnego artysty.

Marian Warzecha (ur. 1930) jest jednym z najważniejszych i najciekawszych przedstawicieli sztuki konceptualnej w Polsce. Studiował w krakowskiej ASP malarstwo (1948–1950) i scenografię (1952–1957), dyplom u Andrzeja Stopki otrzymał w roku 1957. Od tegoż roku współtworzył II Grupę Krakowską.

Warzecha przez całe swe twórcze życie pozostaje artystą kameralnym i niezwykle oryginalnym. Koncentruje się w głównej mierze na powściągliwym dokumentowaniu własnych refleksji odnośnie do życia i istoty sztuki. To, co szczególnie wyróżnia jego twórczość, to jej redukcjonistyczny charakter, dążenie do zawarcia maksimum treści przy minimum środków artystycznego wyrazu.

Marian Warzecha, „Niedosyt Milczenia”, 1949, Muzeum Narodowe w Szczecinie

Marian Warzecha, „Kompozycja”, 1965,

Marian Warzecha, „Stało się”, 1957, Muzeum w Lublinie

Marian Warzecha, „Bez tytułu”, 1947, wł. Galeria Starmach

Marian Warzecha, „Zbiór otwarty”, widok wystawy, fot. Tomasz Markowski

Marian Warzecha, „Zbiór otwarty”, widok wystawy, fot. Tomasz Markowski

Marian Warzecha, „Zbiór otwarty”, widok wystawy, fot. Tomasz Markowski

Marian Warzecha, „Zbiór otwarty”, widok wystawy, fot. Tomasz Markowski

Marian Warzecha, „Zbiór otwarty”, widok wystawy, fot. Tomasz Markowski

Marian Warzecha, „Zbiór otwarty”, widok wystawy, fot. Tomasz Markowski

Marian Warzecha, „Zbiór otwarty”, widok wystawy, fot. Tomasz Markowski

Marian Warzecha, „Zbiór otwarty”, widok wystawy, fot. Tomasz Markowski

Od drugiej połowy lat 40. artysta tworzy kolaże, które wykorzystuje w swoich obrazach olejnych z elementami asamblażu. W jego malarstwie, nawet gdy pojawia się ludzka postać, to jest ona skrajnie uproszczona, pozbawiona indywidualnych cech, wyjęta z rzeczywistości, wpisana w sobie tylko właściwą przestrzeń czasu, pozbawiona tła, przeszłości, przyszłości, a nawet teraźniejszości, tworząc tym samym byt niemal abstrakcyjny.

Artysta, głęboko przekonany o twórczych związkach świata sztuki i nauki, w latach 60. i 70. XX wieku stworzył inspirowany matematyczną zasadą precyzji autorski cykl Metazbiory – rodzaj manifestu niezależnego polskiego konceptualisty.