NR 11/2023
09.01.2020

„Zapisuję wydarzenia zwykłe” Natalii LL w galerii lokal_30

Natalia LL, „Sztuka konsumpcyjna”, 1972
„Zapisuję wydarzenia zwykłe” Natalii LL w galerii lokal_30
Natalia LL, „Sztuka konsumpcyjna”, 1972

W roku 1972 Natalia LL w manifeście Postawa transformująca pisała: „Sztuka realizuje się w każdym momencie rzeczywistości, każdy fakt, każda sekunda jest dla człowieka jedyna i nigdy niepowtarzalna. Dlatego zapisuję wydarzenia zwykłe i trywialne jak jedzenie, sen, kopulację, odpoczynek, wypowiadanie itp.”. To słowa młodej artystki zafascynowanej konceptualizmem – nową sztuką, odrzucającą nie tylko obiekt jako fetysz, ale przede wszystkim wkraczającą w rejony pozaartystyczne, rezygnując z gestu, natchnienia oraz artyzmu. Dla Natalii LL oraz innych artystów współtworzących grupę i galerię PERMAFO (Andrzeja Lachowicza, Zbigniewa Dłubaka oraz teoretyka Antoniego Dzieduszyckiego) najlepszym środkiem realizacji tych postulatów od początku była fotografia, a później także film.

Jednymi z pierwszych prac stanowiących próbę obiektywnego zapisu rzeczywistości był cykl Topologia ciała z 1967 roku. Dwoje nagich ludzi (Natalia LL i jej mąż Andrzej Lachowicz) sfotografowało się w sztywnej pozie po środku pola. Ten w założeniu chłodny zapis – rejestracja ciała za pomocą aparatu fotograficznego – niesie w sobie duży ładunek emocji. W zastygłych w sztywnej pozie ciałach czuć niezwykłą energię i związek tych dwojga ludzi. Podobnie działo się w przypadku cyklu Fotografia intymna z lat 1968-69, jednej z najodważniejszych prac tamtej epoki. Zdjęcia te są zapisem zwykłej czynności – miłości dwojga ludzi – ale jednocześnie są manifestem nowej, nieskrępowanej i niehierarchicznej seksualności, w której kobieta staje wreszcie równoprawną partnerką, stroną aktywną. Z kolei powstająca od 1972 roku Sztuka konsumpcyjna była rejestracją fotograficzną, a potem również filmową, banalnej czynności jedzenia bananów, budyniu czy parówek. Wielość znaczeń zawartych w tej pracy wzbudza emocje po dziś dzień, po prawie 50 latach – usunięcie jej z ekspozycji w Muzeum Narodowym w Warszawie w 2019 roku oraz reakcja społeczna z jaką spotkał się ten akt dowodzi, że Sztuka konsumpcyjna, poniekąd wbrew woli autorki, stała się pracą polityczną.

Natalia LL, „Śnienie”, 1978
Natalia LL, „Sztuka konsumpcyjna”, 1972
Natalia LL, „Sztuka konsumpcyjna”, 1972
Natalia LL, „Rejestracja Drogi E22 co 10 kilometrów IV”, 1971

W roku 1969 amerykańska działaczka feministyczna Carol Hanisch napisała esej pod tytułem Osobiste jest polityczne (The personal is Political). Twierdziła w nim, że najbardziej osobiste sytuacje, o ile zrozumie się je w sposób dogłębny, ujawniają sposoby ubezwłasnowolnienia kobiet w społeczeństwie. Tekst ten, choć w latach 70. nie był znany w Polsce, w bardzo ciekawy sposób wiąże się z ówczesną twórczością Natalii LL, a także Jolanty Marcolli, Teresy Murak, Ewy Partum, Anny Kutery, czy Marii Pinińskiej-Bereś. Artystki te, wykorzystując elementy swojego najbliższego otoczenia, a także swoje własne ciało i wizerunek, wypowiadały się na tematy dotyczące ich samych oraz innych kobiet. Intuicyjnie wyczuwały, że przyszedł moment zmiany, a podporządkowanie kobiet i ich nieobecność w przestrzeni publicznej to relikt przeszłości. Trudno było jednak wypowiadać się na ten temat w kraju, gdzie oprócz niewielkiego grona osób nikt nie uważał tego problemu za istotny. Dlatego też, wobec braku zrozumienia oraz braku wypracowanego języka, artystki posługiwały się wielokrotnie subwersją i z humorem podchodziły do siebie samych, do zwykłych czynności i do banalnej codzienności. Widzimy to nie tylko w Sztuce konsumpcyjnej Natalii LL, ale również w instalacji fotograficznej Słowo z 1971 roku oraz w wielu późniejszych pracach, również tych z lat 1985–2010, w których artystka odnosi się z charakterystycznym dystansem do upływającego czasu i zmian w swoim ciele.

Natalia LL, „Zapisuję wydarzenia zwykłe”, widok wystawy
Natalia LL, „Zapisuję wydarzenia zwykłe”, widok wystawy
Natalia LL, „Zapisuję wydarzenia zwykłe”, widok wystawy
Natalia LL, „Zapisuję wydarzenia zwykłe”, widok wystawy
Natalia LL, „Zapisuję wydarzenia zwykłe”, widok wystawy
Natalia LL, „Zapisuję wydarzenia zwykłe”, widok wystawy

Na wystawie Zapisuję wydarzenia zwykłe obok bardziej znanych prac Natalii LL zostaną pokazane nigdy nie prezentowane w Polsce odbitki, które artystka wysłała w roku 1974 na wystawę do Galerii Paramedia w Berlinie, a także fotografie i filmy ukazujące codzienność i pracę artystki w jej wrocławskim mieszkaniu, pełniącym wielokrotnie rolę studia.

Wystawa zrealizowana we współpracy z Festiwalem Konteksty w Sokołowsku.

Zostań naszym patronem_ką!

Piszemy o sztuce z całej Polski. Komentujemy najważniejsze wydarzenia w sztuce, dowartościowujemy marginesy, dajemy głos osobom twórczym i specjalistom. Od 2023 roku będziemy wyłącznie w internecie. Pomóż nam w robieniu SZUMU.

NEWSLETTER

Co piątek w Twojej skrzynce!


Stopka

Artystka / ArtystaNatalia LL
WystawaZapisuję wydarzenia zwykłe
Miejscelokal_30, Warszawa
Czas trwania29.11.2019-24.01.2020
Kuratorka / KuratorAgnieszka Rayzacher
Indeks

Zobacz też