„Władysław Hasior. Stwarzanie świata” w BWA w Jeleniej Górze

Władysław Hasior kreował swoje artystyczne wizje z wybranych szczątków kulturowych, a efekty jego działań są jednymi z bardziej niepokojących w sztuce światowej. Z okruchów rzeczywistości konstruował niezwykłe przestrzenie w postaci obrazów czy oszklonych gablot wypełnionych po brzegi surrealnymi zestawieniami ze świata materii. Ich proweniencję odnaleźć można w tradycji wiejskich szopek, kapliczek, czy procesyjnych sztandarów. W tych asamblażach Hasiora jak w gabinetach osobliwości, zamknięty został teatr znaczeń, bogactwo jego metafor i symboli.

Władysław Hasior, ,,Kuba”, praca wypożyczona ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego, fot. Joanna Mielech

widok wystawy „Władysław Hasior. Stwarzanie świata”, fot. Tomasz Mielech

widok wystawy „Władysław Hasior. Stwarzanie świata”, fot. Luiza Laskowska

od lewej: Władysław Hasior, ,,Opiekun domowy” i „Prorok Perfidiasz”, prace wypożyczone ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego, fot. Joanna Mielech

od lewej: Władysław Hasior, ,,Koryfeusz Dwulicowy”, „Boże Narodzenie” i „Nożownik”, prace wypożyczone ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego, fot. Luiza Laskowska

widok wystawy „Władysław Hasior. Stwarzanie świata”, fot. Luiza Laskowska

Niekiedy w realnym świecie odnajdywał miejsca tak osobliwe, że uznawał je za część swojej wizji. Stawało się to niejako ,,po drodze”, podczas licznych podróży po Polsce. Interesujące go obrazy rzeczywistości anektował dla siebie i fotografował. Poszukiwał przestrzeni wyjątkowych, trwających niejako na obrzeżach zwyczajności, wykraczających poza konwencjonalność i przeciętność. W świecie PRL-u znajdował ich wiele. Miejsca, które rejestrował na kliszach, istniały w dostępnej mu realności, choć wydawałoby się, że ich egzystencja opiera się o własne poczucie czasu i przestrzeni, o margines fantazji i sztuki. Władysław Hasior rejestrował nie tylko swoje fascynacje rzeczywistością, ale także dokumentacje własnych działań artystycznych oraz dzieła innych twórców. W fotografii wykorzystywał światłoczuły materiał diapozytywowy, a przezrocza były dla niego materiałem edukacyjnym, które wykorzystywał w postaci prezentacji podczas spotkań z młodzieżą i gośćmi swojej Galerii w Zakopanem.

Władysław Hasior, ,,Kuba”, praca wypożyczona ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego, fot. Luiza Laskowska

Władysław Hasior, ,,Droga do raju”, praca wypożyczona ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego, fot. Luiza Laskowska

Do naszych czasów zachowało się dwadzieścia tysięcy diapozytywów, nazywanych Notatnikiem fotograficznym. Skrót not. fot., który stał się tytułem czasopisma o fotografii Hasiora wydawanego przez Muzeum Tatrzańskie, dodaje fotografiom artysty nowych znaczeń, wskazuje, że należy je interpretować z innego punktu widzenia niż fotografia, ponieważ należą do zupełnie odrębnego gatunku sztuki, czy też nie-sztuki.

Joanna Mielech
kuratorka wystawy
Galeria BWA w Jeleniej Górze