„Widmo Brockenu” w BWA Wrocław

Wystawa Widmo Brockenu poświęcona jest motywowi gór w sztuce współczesnej. Temat ten stanowi kanoniczną dla sztuki problematykę, tradycyjnie związaną z funkcjonującym w całym obszarze polskiej kultury mitem romantycznym. Dziś w wyraźny sposób podlega on ciągłym dekonstrukcjom i przeobrażeniom, stanowiąc dla artystów narzędzie eksploracji aktualnych problemów współczesności, własnych ograniczeń i możliwości, a także zagadnień o uniwersalnym charakterze, jak próba uporządkowania historii i kultury materialnej czy relacje człowieka z naturą.

Widmo Brockenu to zjawisko owiane legendą. Występuje w górach rzadko, kiedy wędrowiec jest na szczycie wystarczająco wysoko, by ponad chmurami zaobserwować kładący się na warstwie obłoków własny cień, otoczony tęczową glorią. Popularny wśród taterników przesąd głosi, że człowiek, który ujrzał raz owe mamidło, w górach pozostanie już na zawsze. Aby odczarować fatum, musi doświadczyć zjawiska trzykrotnie.

Widmo Brockenu, od zawsze było postrzegane jako doznanie tajemnicze i transcendentne. Tu, jako metafora o romantycznych i metafizycznych konotacjach, jest punktem wyjścia do próby uchwycenia katalogu problemów podejmowanych przez różnych artystów, którzy inspiracji szukają wysoko nad poziomem morza. Wszak w dużej mierze na poszukiwaniu nadzmysłowych doznań opiera się całokształt zjawisk społecznych, sportowych, kulturowych czy wreszcie twórczych, związanych z górami.

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

„Widmo Brockenu”, widok wystawy

Wystawa obejmuje realizacje przygotowane specjalnie do przestrzeni galerii, a także instalacje, malarstwo, rzeźbę, film, fotografię. Artyści prezentowani w galerii Awangarda reprezentują różne pokolenia i rozmaite kręgi artystyczne. To działający już w latach pięćdziesiątych klasycy malarstwa polskiego (Józef Hałas), osadzeni w środowisku wrocławskiej ASP twórcy (Andrzej Klimczak-Dobrzaniecki, Wojciech Pukocz, Przemysław Pintal) czy przedstawiciele młodego i średniego pokolenia, migrujący między różnymi ośrodkami artystycznymi (Łukasz Patelczyk, Hubert Czerepok). Niektórzy z nich związani są z “małymi ojczyznami”, odnoszą się w swoich działaniach do kwestii regionalizmu, podejmując swoisty dialog z istniejącymi niegdyś w rodzimych ośrodkach górskich tradycjami artystycznymi (Zbigniew Frączkiewicz, Grażyna Jaskierska-Albrzykowska). Inni zaś wnoszą zupełnie nową jakość i myśl artystyczną, niezależną od lokalnych kontekstów (Kornel Janczy, Zbigniew Rogalski) czy też na nowo je przepracowują (Jan Dziaczkowski). Na wystawie pojawiają się także odniesienia do świata filmu (Marcin Koszałka) czy teatru (Wojciech Doroszuk).