„Whithered” w Kisterem Gallery, Budapeszt

Sztuka współczesna kręci się wokół podobnych obrazów od dobrej dekady. I coraz bardziej zaczyna to przypominać obroty wokół własnego ogona. Utopia modernizmu została już przeanalizowana ze wszystkich stron. Co dalej? A co by było, gdybyśmy spróbowali uciec od zużytego zestawu skojarzeń? Poszukać nowych metafor? Odświeżyć własny słownik? A przynajmniej przypomnieć sobie o doświadczeniach nieco bardziej sensualnych, wziąć na przewodnika własne ciało, jego impulsy? Co by było, gdybyśmy martwiejące modernistyczne miasta porównali do organizmu? Do rośliny? Do ciała – ludzkiego lub zwierzęcego? Withered to próba odpowiedzi na takie pytania. Prace Ewy Axelrad, Agnieszki Kalinowskiej, Kamy Sokolnickiej i Małgorzaty Szymankiewicz krążą wokół podobnych wątków: kojarzą to, co organiczne z tym, co społeczne. Porównują ciało ludzkie z ciałem zbiorowości. W chorobie organizmu, zwierzęcia, rośliny widzą symptom kryzysu szerszego, niekiedy wręcz politycznego.