„Tylko mnie kochaj” Ady Karczmarczyk w galerii Arsenał

Ada Karczmarczyk, „Brains”, akryl na płótnie, marker, 2014

Ada Karczmarczyk, „Tylko mnie kochaj”, widok ogólny

Czemu ta Ada nie może sobie znaleźć chłopaka? Co z nią jest? A jest to, że od zawsze potrafiła się kochać tylko w niedopowiedzeniach, bo przecież na niedopowiedzenie najłatwiej nałożyć własny wzór i dopowiedzieć wszystko, co tylko się wymarzy. Wtedy taki wzór się kocha, bo on jest dokładnie taki, jak chcemy – a im bardziej odstajemy od rówieśniczego status quo, tym trudniej kogoś pasującego do naszego wzoru znaleźć.

Ada Karczmarczyk, „Fictional Lovers”, wydruki fotograficzne, 2014

Ada Karczmarczyk, „The Beloved Gurus”, wydruki, akryl, 2014

Bohaterowie książkowi, filmowi, estradowi, geniusze, wielcy mistrzowie, filozofowie, przywódcy duchowi, ludzie świata sztuki i showbiznesu, artyści – w większości już dawno trupy albo zupełnie nieuchwytni – towarzyszą Adzie w życiu prawie jak autentyczni partnerzy. Zdarzają się też bardziej przeciętni, ale tylko do momentu poznania. Potem jest przerzut wyobraźni na kolejnych niedopowiedzianych, łatwych do modelowania w głowie jak dzieło sztuki, dokładnie w taki sam sposób, jak modelowane są wszystkie jej prace. Dopóki dają nadzieję na tę Wielką Miłość, w którą Ada naiwnie wierzy, łudząc się, że poczułaby chęć zrozumienia – dopóty Ada ich kocha i z nimi jest. Bo ona żyje z nimi, a właściwie to z ich wyimaginowanymi umysłami, jak z normalnymi ludźmi: je śniadania, chodzi na spacery, prowadzi długie rozmowy, pyta o radę, a oni zawsze coś mądrego podpowiadają, prowadzą i pocieszają… Są jednym słowem idealni.

Ada Karczmarczyk, „Tylko mnie kochaj”, widok ogólny

Ada Karczmarczyk, „Love Letters”

Czasami tak bardzo się do nich przywiązuje lub tak bardzo czuje się osamotniona na swojej drodze, że wierzy, że tylko oni są w stanie pojąć jej sposób myślenia. Ale kiedy czyni wszystko, żeby ich zmaterializować w rzeczywistości i schwytać – lęk przed unicestwieniem wyobrażenia wygrywa, i Ada z powrotem chowa się do klatki stworzonej przez własną wyobraźnię. I choć fizycznie nigdy ich nie poznaje, to nadal ich kocha bezwarunkowo i tylko ich sugestiom ufa, mimo że tak naprawdę nie istnieją, są jej własną imaginacją, czasem trochę niebezpieczną, czasem zabawną, a czasem trochę smutną…

Ada Karczmarczyk, „Chocolates”, wideoinstalacja 08’31”, 2008

Ada Karczmarczyk, „Chocolates”, wideoinstalacja 08’31”, 2008

Wystawa Tylko mnie kochaj jest przeglądem nastrojów natrętnie romantycznej marzycielki i sposobów na opisanie swojego przypadku oraz poszukiwaniem refleksji dotyczącej prawdziwej istoty miłości. Jest to próba uchwycenia relacji z własnymi fantazjami, zdiagnozowania u siebie umysłowej słabości do snucia platonicznych scenariuszy i ustosunkowania się do niej. Jest to też na pewno wystawa autoterapeutyczna, która może pomóc Adzie nazwać dręczące ją miłosne wizjonerstwo i w końcu je unicestwić. Ale czy Adzie naprawdę uda się kiedyś przebudzić i zacząć kochać się w żywych i prawdziwych? Czy otrząśnie się w końcu z miłosnego letargu skierowanego do wyobrażonych ukochanych? Jedno jest pewne – po obejrzeniu wystawy będzie łatwiej znaleźć na ten fatalny i unikatowy przypadek skuteczne lekarstwo.
Ada Karczmarczyk

Ada Karczmarczyk, „Mater of all Masters”, wideo 05’31”, 2014

Ada Karczmarczyk, „Hard Love”, poduszki, gwoździe, 2014