„Tyłem do przodu” Ryszarda Grzyba w galerii Propaganda

Ryszard Grzyb na stronie artysty

KUP!

Artyści GRUPPY przywiązywali wielką wagę do tytułów swoich prac. Były chwytliwe i dosadne, jak nagłówki gazetowe. Jeden z nich, stworzony przez Ryszarda Woźniaka, Nowa fala popierdala (1982), stał się nawet swego rodzaju manifestem GRUPPY. Dzisiaj ci artyści malują już zupełnie inne obrazy, a ich tytuły są zazwyczaj dużo skromniejsze, wyciszone, informacyjne lub opisowe.

Ryszard Grzyb nadal potrafi delektować się swoimi tytułami i mówi o „wpuszczaniu poezji w sieć malarstwa”. Jego tytuły przybierają więc czasem formę mikro-poetyckich artefaktów luźno związanych z tematem obrazu lub nawet zupełnie autonomicznych. Stanowią osobne byty. Są autografem związanym z płótnem. Mają swój styl, formę i kompozycję. Istnieją, ale w ukryciu na plecach obrazu. W malarstwie jednak chodzi o malarstwo. Dlatego, nawet gdy tytuł jest nadzwyczaj zachwycający, nie wiesza się obrazu tyłem do przodu. Życie poetyckiego artefaktu zamiera. Poezja ujawni się dopiero wtedy, gdy zdejmiemy obraz ze ściany i odwrócimy.

Dajmy więc tytułom obrazów, prezentowanych w galerii, unikalną szansę równorzędnego z nimi zaistnienia, choćby tylko na czas trwania wystawy.

Ryszard Grzyb, „Tyłem do przodu”, widok wystawy

Ryszard Grzyb, „Tyłem do przodu”, widok wystawy

Ryszard Grzyb, „Tyłem do przodu”, widok wystawy

Ryszard Grzyb, „Tyłem do przodu”, widok wystawy

Ryszard Grzyb, „Tyłem do przodu”, widok wystawy

Ryszard Grzyb, „Tyłem do przodu”, widok wystawy

Wrażliwość na słowo, wręcz uczulenie, jest właściwe dla twórczości Ryszarda Grzyba. Ujawnia się to nieoczekiwanie, nawet w banalnych okolicznościach. Artysta namalował kiedyś obraz, którego treścią zostało kuriozalne zdanie zauważone gdzieś na małej stacyjce pod Krakowem. Zdanie brzmiało: ŁUCZYCE TO MIASTO SEKSU I BIZNESU. I tylko w tym jednym dziele, obecnym na wystawie Tyłem do przodu, malarstwo z poezją zlewa się w jedno. Tytuł staje się obrazem.