„Struktura bieli” Janusza Janczego w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku

Koncepcja wystawy oparta jest na obrazowaniu napięć pomiędzy zmysłowym porządkiem rzeczywistości a „niewidzialnym” światem idei, pomiędzy dzienną aktywnością umysłu i czasem śnienia. Obie zaznaczają się zbieractwem małych trofeów – obiektów sennych, które próbuję odtworzyć lub czarujących i zjawiskowo rzeźbiarskich resztek wyciągniętych z idealnego porządku natury, lub też inspirujących odpadów cywilizacji, przetwarzanych w semantycznie nośne „ciała rzeźbiarskie”, swojego rodzaju „esencje”, przechowujące w sobie „alfabet” formalnych zagadnień.

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Janusz Janczy, „Struktura bieli”, widok wystawy

Osnową, na której tworzy się całość kompozycji jest intymna przestrzeń mieszkania, sygnalizowana poprzez strukturalne echo domowych sprzętów. Wyznaczają one charakterystyczne obszary, z którymi łączy się aktywności ich użytkowników, codzienne rytuały, wzorce poruszania się po domowych szlakach. Na tym co widzialne, swój byt nawarstwia także świat umysłowej aktywności. Pozostawia ona ślady w postaci drobnych artefaktów i echa niewidzialnych struktur – wizualnej pamięci, duplikującej kształty otoczenia, a także coś więcej.

Prezentacja wpisuje się w towarzyszącą mi od kilku lat koncepcję, roboczo nazwaną „czułym formalizmem”, wizją pasażu pomiędzy abstrakcją a elementami nasyconymi tajemniczą treścią i zmysłowością zakorzenioną głęboko w naturze. Jednym słowem, koncepcją rozwijaną, jak to bywa, w trakcie długich spacerów i codziennego krzątania się po mieszkaniu.