„Stany umysłu” Krzysztofa Mężyka w Muzeum Współczesnym Wrocław

Krzysztof Mężyk, „Jak pejzaż”,2012, akryl, kolaż, olej na płótnie

„Maciej Monkiewicz: (…) czy określiłbyś siebie bardziej jako malarza gestu, czy bardziej jako medium przekazujące wrażenia? Bo mówisz o rezonowaniu, o rezonansie ciała. Czy to malarstwo jest bardziej czynnością jakby fizjologiczną, czy…

Krzysztof Mężyk: Nie, nie jest. Dlatego, że za tym idzie pewien stan umysłu, którego ciało jest jakimś zewnętrznym poziomem obrazowania. Ciało jest dla mnie bardziej zewnętrzne w tym sensie, że przy okazji tak się dzieje, że ja maluję w szczególny sposób, że w taki sposób rezonuję. Ale ogólnie nie chodzi tu o formę tańca. Jest dla mnie oczywisty pewien sposób bycia medium, w sensie wyciągania ze swojej wrażliwości, ze swojego umysłu i ze swojego odczuwania jakichś rzeczy i wykładania ich na wierzch. Jest to mi bardziej bliskie, bardziej o to mi chodzi, niż żeby zapisać to, jak ja się czułem fizycznie, lub sposób, w jaki dany gest powstał. (…) Prowadzę taką polemikę z obrazem, on mi odpowiada, a ja coś w nim zmieniam, i to jest forma relacji ze samym sobą, prowadzenia jakiegoś dialogu ze sobą… No i właśnie z jednej strony jest tak, że dzieło prowadzi mnie, ale przecież to ja prowadzę dzieło. Więc jak to jest naprawdę?”

Fragment rozmowy z artystą zamieszczony w katalogu Krzysztof Mężyk. Wydobywanie, kurator wystawy M. Monkiewicz, Warszawa 2012, s. 44, 46.

Krzysztof Mężyk, „Żółty opad”, 2012, akryl i olej na płótnie

Krzysztof Mężyk,”Flaga romska”, 2013, akryl i olej na płótnie

Krzysztof Mężyk, bez tytułu, olej płótno, 2014

Krzysztof Mężyk, „Topnienie głębinowego lodu”, 2012, akryl, kolaż i olej na płótnie

Krzysztof Mężyk, Dyptyk, bez tytułu, technika mieszana, 2013