„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie” w Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wlkp.

Życie było wtedy czymś równie ważnym jak dziś
Joe Brainard

Tytuł wystawy został zaczerpnięty ze zdania angielskiego archeologa i dyplomaty Austena Henry’ego Layarda (1817-1894) opisującego swoje badania nad starożytnościami Azji: „Ze wszystkich stron wyrastały ruiny starożytnych miast i wiosek i, nim zaszło słońce, naliczyłem ponad sto kurhanów, które rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”.
Wystawa za punkt wyjścia bierze romantyczny gest archeologiczny widzący w znalezisku martwej materii, niedostrzegalnym okiem życiu, zapomnianych historiach, złudną możliwość dociekania przesłanek, również politycznych i tożsamościowych, dla teraźniejszości czy przyszłości.

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

„Rzucały na równinę coraz bardziej wydłużające się cienie”, widok wystawy

Archeologiczna „użyteczność” odnosi się jednocześnie do toposu cienia, będącego według greckiego mitu, fundamentem pierwszej koncepcji rysunku. Podjęty temat archeologii konotuje egzystencjalny wymiar pierwotnych mocy i odnowienia znaczeń, z naciskiem na melancholijne kwestie przemijania ludzkich dzieł i zawartego w nich widma nieuchronnej porażki, a także pragnienia dotarcia do energii nienaznaczonych okleiną słów. Pokaz jest jednocześnie hipotetyczną wystawą archeologii współczesności, dla której również będzie niemożliwe ustalenie historycznej prawdy, bo każdy artefakt uwikłany jest pomiędzy pokusą subiektywnej recepcji, a potrzebą obiektywnego faktu, między snuciem wyobrażonych czy fikcyjnych narracji, a pragnieniem odniesienia się do autentycznego doświadczenia przeszłości.
Partner wystawy: TRAFO Trafostacja Sztuki w Szczecinie
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.