„Pomnik ofiar biowładzy” Daniela Kotowskiego w Złotym Kiosku

Pomnik ofiar biowładzy to mobilny i uniwersalny obiekt upamiętniający zapomniane, a niejednokrotnie także niewidzialne osoby, które doświadczyły przemocy w znormalizowanym społeczeństwie. Ofiarą biowładzy – w kontekście politycznym, społecznym, także kapitalistycznym – może paść każda i każdy. To, co upamiętnia stworzony przez Daniela Kotowskiego pomnik, to nie tylko daleka przeszłość, ale też nieodległa przeszłości, a nawet teraźniejszości.

Realizacja Kotowskiego odwołuje się do planowanych realizacji pomnikowych, których koncepcje powstały w kontekście Sympozjum Plastycznego Wrocław ‘70 – prac, takich jak Centrum Sztuki (pręgierz) Anastazego Wiśniewskiego czy Cokół samowystarczalny Andrzej Wojciechowskiego. Pomnik ofiar biowładzy odnosi się jednak przede wszystkim do wątków związanych z przymusową sterylizacją osób, które III Rzesza uznawała za „niepełnowartościowe”, „niechciane”.

Symboliczne odsłonięcie pomnika – realizowane jako dokamerowe działanie performatywne artysty, którego zapis zaprezentowany zostanie w ZŁOTYM KIOSKU – odbędzie się 18 października 2020 roku obok mieszczącego się przy ul. Poniatowskiego budynku dawnego szpitala. Założony w XIX wieku pod nazwą Szpital Fundacji Ojczyźnianego Związku Kobiet (znany również jako Augusta Hospital), a po wojnie funkcjonujący do 2006 roku jako Państwowy Szpital Kliniczny nr 3, był jednym z miejsce, gdzie dokonywano zabiegów ubezpłodnienia na mocy wprowadzonej w III Rzeszy ustawy (z dnia 14 lipca 1933 roku) o ochronie przed potomstwem dziedzicznie chorym.
Data tego jednoosobowego wydarzenia również nie jest przypadkowa – właśnie tego dnia 1935 roku, uchwalono ustawę o ochronie zdrowia dziedzicznego narodu niemieckiego. Zgodnie z jej zapisami zostały ograniczone prawa w wyborze małżonka, zabraniające małżeństwa z osobą cierpiącą na chorobę dziedziczną, umysłowo, a także osobom poddanym wcześniej sterylizacji.
Projekt Daniela Kotowskiego ma swój początek we Wrocławiu i będzie dalej kontynuowany – artysta planuje podróżować z mobilnym pomnikiem poświęconym ofiarom biowładzy do miejscowości, w których miały miejsce podobne procedery.

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski, „Pomnik ofiar biowładzy”, widok wystawy, fot. Marta Sobala

Daniel Kotowski – urodzony w 1993 roku w Łomży. Artysta wizualny. Absolwent Wydziału Architektury Wnętrz Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie (2018) oraz Wydziału Sztuki Nowych Mediów Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych – Wydział Zamiejscowy w (2016). Jego praktyka artystyczna jest punktem wyjścia do refleksji o własnym istnieniu. Silnie nawiązuje do osobistego doświadczenia, czyli – jak sam siebie określa – jest Głuchym, niekompletnym. W swojej praktyce analizuje własne ciało poprzez władzę nad biologią. Często odnosi się do pojęcia biowładzy i biopolityki w ujęciu Michela Foucaulta. Zajmuje się performansem, sztuką instalacji, fotografią i projektowaniem, tworzy obiekty i filmy wideo. Obszarem jego zainteresowań jest komunikacja społeczna i polityka społeczna, relacje międzyludzkie oraz to, w jaki sposób jest postrzegany przez innych ludzi. Swoje działania performatywne prezentował m.in. w Zachęta Narodowa Galeria Sztuki / Zachęta National Gallery of Art oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie/ Museum of Modern Art in Warsaw.