„Polska” Michała Szlagi w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina

Wystawa Polska jest efektem przeszło 15 lat pracy fotografa Michała Szlagi. To tysiące zdjęć, które składają się na swoisty pamiętnik z podróży podejmowanych przez fotografa przez tytułową krainę – Polskę. Michał Szlaga mieszka w Gdańsku, lecz niemal nieustannie jest w drodze. Tego wymaga od niego jego zawód. Logistykę podróży opanował do perfekcji: poznał na pamięć menu w warsach PKP, wie gdzie i o jakiej porze stoją „tirówki”, wie jak się ułożyć w pekaesie, żeby choć na chwilę odespać nieprzespaną noc.

Zawsze podróżuje z amatorskim, miniaturowym, analogowym aparatem Olympusem mju II, który mimo swojej prostoty, niskiej ceny i niewielkiej trwałości, zyskał wśród fotografów status kultowego. Jest dyskretny, niepozorny, bardzo mały, a przede wszystkim zupełnie „niepoważny”, co sprawia, że fotografowi łatwo podejść z takim urządzeniem blisko ludzi. Szlaga w Polsce  jest bez wątpienia trochę wścibskim podglądaczem, który przyłapuje swoich bohaterów w momentach, w których się tego najmniej spodziewają. Nie interesuje go jednak ośmieszenie ludzi, lecz odnalezienie w ich gestach i wyrazie ich twarzy pewnych uniwersalnych, podstawowych emocji.

Michał Szlaga, z cyklu „Polska”

Michał Szlaga, z cyklu „Polska”

Michał Szlaga, z cyklu „Polska”

Michał Szlaga, z cyklu „Polska”

Michał Szlaga, z cyklu „Polska”

Michał Szlaga, z cyklu „Polska”

Michał Szlaga, „Polska”, widok wystawy

Michał Szlaga, „Polska”, widok wystawy

W sklepie

Wystawę Michała Szlagi i Tomasza Kopcewicza „Odyseja #1” Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie recenzuje Jolanta Bobala

Zdjęcia do cyklu Polska powstawały zawsze „przy okazji”, to zawsze szybkie migawki podpatrzone w drodze, niespodziewane i niezamierzone spotkania, spontaniczne kadry rzeczywistości. Mimo swojej intencjonalnej wyrywkowości i fragmentaryczności, projekt jest bardzo spójny estetycznie – jest bowiem – pomijając warstwę dokumentalną – efektem poszukiwania przez fotografa piękna w banalności: to na przykład efemeryczna tęcza dostrzeżona nad umywalką w   wagonie PKP, ciąg czerwonych świateł na zakorkowanej ulicy widzianej z estakady, krajobrazy fotografowane o zmierzchu.

„Michał Szlaga ogląda Polskę z perspektywy pociągu, z samochodu, czy jako przechodzień – rzadko jest uczestnikiem zdarzeń, ale niemal zawsze potrafi podejść bardzo blisko tego, co go interesuje. Ta Polska jest słodko-gorzka: przaśna i kiczowata, ale zarazem autoironiczna lub pogrążona w refleksyjnej zadumie.”

Krzysztof Miękus