„Pierścień i róża” w Polana Institute

Pierścień i róża to baśń dla dzieci brytyjskiego pisarza Williama Makepeace’a Thackeraya – autora słynnej powieści Targowisko próżności (Vanity Fair), będącej satyrycznym portretem społeczeństwa angielskiego w XIX wieku. Jerzy Gruza jest autorem doskonałej filmowej adaptacji książki Pierścień i róża z 1987 roku. Film był wielokrotnie nadawany dla dzieci w godzinach porannych. Całe pokolenie uwielbiało ten film, również dlatego, że miał wszystkie elementy baśni dla dorosłych. Mnóstwo w nim było niejednoznacznych aluzji oraz erotycznych podtekstów. Tłem dla akcji był zamek w Pieskowej Skale i polskie krajobrazy.

Narracja każdej dobrej bajki osnuta jest wokół zderzenia opozycyjnych wartości – zła i dobra, piękna i brzydoty oraz silnie akcentowanego klasowego podziału na poddanych i królestwo, gmin i dwór; niegodziwych władców i prawych wasali. Sielska wystawa w Petrykozach nawiązuje do wątków magicznych i erotycznych obecnych w bajkach dla dorosłych.

Miłość jest jednym z tematów wystawy, a wiejska sceneria staje się tłem dla miłości zmysłowej. Natura jest świadkiem miłosnych uniesień w filmie Dominiki Olszowy i Tomasza Mroza. Nagość pojawia się w pracy Konrada Żukowskiego, gdzie obcowanie z przyrodą może być źródłem przyjemności, jak i dowcipnych i nieprzewidzianych zdarzeń. Antropomorficzne róże wodzą za widzem oczami (TOILETPAPER) a wieloplanowa, teatralna scenografia Magdaleny Karpińskiej odsłania niezwykłe atmosferyczne zjawisko.

„Pierścień i róża”, widok wystawy

„Pierścień i róża”, widok wystawy

„Pierścień i róża”, widok wystawy

„Pierścień i róża”, widok wystawy

„Pierścień i róża”, widok wystawy

„Pierścień i róża”, widok wystawy

„Pierścień i róża”, widok wystawy

„Pierścień i róża”, widok wystawy

Magiczne i baśniowe przedmioty jak pierścień i meble dla krasnala (Tomasz Mróz), ożywiony kandelabr w kształcie głowy jelenia (Hanna Krzysztofiak), lustereczko (Magdalena Karpińska) i strzała Amora (Zbigniew Lengren) dopełniają wrażenie teatralnej inscenizacji.

Pertrykoski krajobraz z drewnianą stodołą, naturą i bliskością skansenu oraz dworu Siemiona sprzyjają słodko-gorzkiej zadumie nad utraconą niewinnością. Obraz Mikołaja Sobczaka inspirowany chińską baśnią przedstawia scenę, w której Cesarz Ai, ocknąwszy się po drzemce, woli odciąć swój rękaw kimona niż obudzić śpiącego na nim kochanka. Sobczak wplata w chińską baśń wątek relacji polsko-żydowskich, przesuwając akcenty z romantycznej opowieści w kierunku polityki i polityki historycznej. Na drugim planie płomienie trawią drewniane chaty.