„Panorama horyzontalna. Kodry” Kasi Kmity w TIFF Center

Na festiwalu ogląda się filmy; Kasia Kmita ogląda festiwal. Artystka wypełnia wystawę jedną, epicką pracą. Mieszczą się w niej epizody z historii Nowych Horyzontów, festiwalowe miejsca, sytuacje i przeżycia. Tworząc wizerunek festiwalu, Kmita łączy ze sobą różne artystyczne tradycje. Posługuje się techniką wycinanki, która swoje korzenie ma w sztuce ludowej i jednocześnie pracuje z konwencją heroicznego obrazu-panoramy. Narrację buduje zaś za pomocą narzędzi pochodzących ze świata komiksu i filmu. Panorama horyzontalna. Kodryto kunsztowny obraz czasoprzestrzeni Nowych Horyzontów, na których filmowe opowieści przeplatają się z doświadczeniem społecznym.

Festiwal jest spektaklem, który, jak szkatułkowa opowieść, mieści inne spektakle: seanse, sytuacje międzyludzkie, sytuacje imprezowe, fikcje, dokumenty, miejsca, smaki i zapachy. Festiwal to złożona konstrukcja, która swój wymiar kulinarny, polityczny, oczywiście również erotyczny. Wielowymiarowości wydarzenia nie da się zamknąć w zwykłym kadrze, więc Kasia Kmita buduje panoramę; jesteśmy przecież we Wrocławiu.

Kasia Kmita, „Panorama horyzontalna. Kodry”, widok wystawy

Kasia Kmita, „Panorama horyzontalna. Kodry”, widok wystawy

Kasia Kmita, „Panorama horyzontalna. Kodry”, widok wystawy

Kasia Kmita, „Panorama horyzontalna. Kodry”, widok wystawy

Kasia Kmita, „Panorama horyzontalna. Kodry”, widok wystawy

Kasia Kmita, „Panorama horyzontalna. Kodry”, widok wystawy

Kasia Kmita, „Panorama horyzontalna. Kodry”, widok wystawy

Kasia Kmita, „Panorama horyzontalna. Kodry”, widok wystawy

Do jej stworzenia Kmita posłużyła się kodrą – techniką zaczerpniętą z kultury ludowej. Kodra to unikalny rodzaj wielowarstwowej, figuratywnej wycinanki rozwiniętej przez mieszkanki ziemi łowickiej pod koniec XIX wieku. Tematem tradycyjnej kodry były przede wszystkim obyczaje, rytuały i święta. Kmita angażuje tę technikę do obrazowania współczesnego, wielkomiejskiego tematu.

Mówi się, że festiwal to żywa instytucja, którą współtworzy publiczność. Kmita, wierna uczestniczka festiwalu i wrocławska artystka, tworzy swój festiwal – panoramiczny obraz Nowych Horyzontów, zdarzenia rozgrywającego się na pograniczu filmowej fikcji, miejskiej przestrzeni i społecznej rzeczywistości.