„Na tropie doskonałości” w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie

Wystawa Na tropie doskonałości. Wybrane dzieła z kolekcji Wojciecha Fibaka w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie jest najnowszą odsłoną kolekcji sztuki Wojciecha Fibaka. Koncepcja ekspozycji zbudowana jest w oparciu o zestawy prac wchodzące ze sobą i z odbiorcą, w nieoczywiste, wielowątkowe, relacje. Sopocka prezentacja jest szczególna z tego względu, że pokazuje orbitę zainteresowań kolekcjonera, ale również istotny i niezwykle ważny fragment polskiej sztuki.

widok wystawy, materiały PGS, fot. Jerzy Bartkowski

widok wystawy, materiały PGS, fot. Jerzy Bartkowski

Kolekcja Wojciecha Fibaka ma specyfikę kolekcji muzealnej – jest to szeroki zbiór prac z pewnego wycinka czasu obrazujący wielokierunkowość poszukiwań kolekcjonera, ale też co ważne dość obiektywnie polską scenę artystyczną przede wszystkim drugiej połowy XX w. i początków XXI w.

Pierwotne zainteresowania Wojciecha Fibaka koncentrowały się na polskim malarstwie przełomu XIX i XX wieku (np. na twórczości Piotra Michałowskiego czy Władysława Ślewińskiego) i École de Paris (np. na Eugeniuszu Zaku, Meli Muter, Tadeuszu Makowskim), z czasem jednak punkt ciężkości kolekcji przesunął się na polską klasykę nowoczesności i współczesności, na twórczość taki artystów jak: Magdalena Abakanowicz, Jan Berdyszak czy Ryszard Winiarski, ale też Leon Tarasewicz lub Marcin Maciejowski. Prezentowany na wystawie w Państwowej Galerii Sztuki wybór prac z kolekcji Wojciecha Fibaka jest w dużej mierze odzwierciedleniem oblicza polskiej sztuki powojennej i jej przemian. Na ekspozycji znaleźć można najwybitniejsze nazwiska polskiej sztuki nowoczesnej i współczesnej.

widok wystawy, materiały PGS, fot. Jerzy Bartkowski

widok wystawy, materiały PGS, fot. Jerzy Bartkowski

Myśl, idea, która porządkuje i wytycza linię kolekcjonowania nierzadko konkretyzuje się z czasem. Kolekcjonowanie to zjawisko, które bywa zjawiskiem zracjonalizowanym i podporządkowanym planom inwestycyjnym, ale bywa też fenomenem emocjonalnym, pasją. W związku z brakiem tradycji kolekcjonerskich w Polsce oraz ograniczeniami natury materialnej kolekcjonowanie świadome wciąż stanowi zjawisko niszowe.

Tworzenie kolekcji polega na nieustannym wyborze, selekcji, zmieniają się zainteresowania i upodobania kolekcjonera, rozszerza się wiedza, rozwija wrażliwość, budują kompetencje, które z czasem osiągają pułap specjalistycznej wiedzy. Kolekcjonowanie to proces dynamiczny. Kolekcja jest świadomą kreacją i wyborem kolekcjonera, procesem wciąż tworzonym na nowo, aktualizującym się poprzez kolejne doświadczenia, spotkania z artystami, kuratorami, historykami sztuki czy innymi kolekcjonerami, lektury, wystawy, poprzez kolejne wybory.

widok wystawy, materiały PGS, fot. Jerzy Bartkowski

Posiadany obiekt sztuki emituje pewnego rodzaju energię, tworzy relacje z innymi dziełami w kolekcji, wpisuje się w istniejące konteksty lub kreujenowe. Z całą pewnością kolekcjoner jest kuratorem własnej kolekcji, tworzącym zbiór, kreującym znaczenia czy specyficzne związki między obiektami. O znaczeniu i kulturotwórczym wpływie prywatnych kolekcji sztuki świadczyć może pochodzenie wielu najważniejszych zbiorów instytucji publicznych zarówno w Polsce, jak i zagranicą, a kolekcjonowanie w dużej mierze wpłynęło na ukształtowanie się zachodniej tożsamości i światopoglądu. Prezentowany zbiór prac posiada wartość samoistną. Duży nacisk położony jest na polską awangardę z lat 50. i 60., ważne role odgrywają również dzieła takich artystów jak: Jerzy Kałucki, Wojciech Fangor, Stefan Gierowski czy Jan Lebenstein, ale też Izabella Gustowska czy Jan Dobkowski – każdy z tych twórców operuje odmienną poetyką i środkami wyrazu.

widok wystawy, materiały PGS, fot. Jerzy Bartkowski

widok wystawy, materiały PGS, fot. Jerzy Bartkowski

Wystawa w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie jest drugą, po prezentacji w Muzeum Okręgowym im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy w 2018 roku, tak kompleksową odsłoną kolekcji Wojciecha Fibaka. Wcześniejsze, dotyczące zbiorów sztuki dawnej, miały miejsce m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Poznaniu, Muzeum Narodowym w Krakowie (1992) czy Muzeum Narodowym w Szczecinie (1999–2000). W roku 1998 odbyła się wystawa w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie pt. „Polski Paryż. Od Michałowskiego do Lebensteina”.