„Miejska legenda – DEkonstrukcja” w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu

Wystawa Miejska legenda – DEkonstrukcja jest próbą spojrzenia na legendy istniejące w sferze kultury oraz przestrzeni społecznej Opola. Nicolas Bourriaud pisał, że działania artystyczne pokazują świat jako z natury niezdefiniowany, uświadamiają „konstruowany” charakter przestrzeni społecznej, obszaru, w którym artyści mogą przebrać się w wymyślony przez siebie kostium*. Wystawa Miejska legenda – DEkonstrukcja, poprzez artystyczny „kostium” skonstruowany przez uczestniczki projektu, sprawi, że nieco inaczej zaczną jawić się zjawiska społeczno-kulturowe powszechnie utożsamiane z Opolem. Dekonstrukcji dokonają artystki związane z miastem (mieszkające, pracujące, niegdyś uczące się w stolicy regionu).

Klaudia Eckert, 1(0)7, wideo-instalacja

Magdalena Żołędź, Nad brunatną rzeką. Poemat odrętwiały, film (na podstawie „Dwunastu Stacji” Tomasza Różyckiego)

Magda Wolnicka, Schody, wideo

Na pierwszym planie: Magdalena Żołędź, Uniwersalia. Część druga: fałszywe wspomnienia, tekst i fotografie oraz dalej fotokolaże „….jak tu wytłumaczysz śmierć drzewa” autorstwa Pauliny Ornatowskiej

Projekt wideo autorstwa Klaudii Eckert oraz instalacja Magdaleny Żołędź

Magdalena Żołędź, Uniwersalia. Część druga: fałszywe wspomnienia, fragment projektu

Maria Bitka, Koromysło, fragment instalacji

Malwina Mielniczuk, Stolica Polskiej Piosenki, rysunek, instalacja

Magda Wolnicka, W galerii z Marią, wideo

Magdalena Żołędź, fragment projektów: Uniwersalia. Część druga: Fałszywe wspomnienia oraz Grupa Dąb. Listy między Janem B., Krzysztofem Buckim i Zenonem Henrykiem Rachwalskim

Na pierwszym planie fotokolaże Pauliny Ornatowskiej

Maria Bitka, zapis fotograficzny performansu Niedźwiedzica, który odbył się podczas wernisażu

Na pierwszym planie projekt autorstwa Magdaleny Żołędź, Uniwersalia. Część druga: fałszywe wspomnienia

Paulina Ornatowska, „…jak tu wytłumaczysz śmierć drzewa…” , fotokolaż

Maria Bitka, fragment instalacji Koromysło

Opole jest charakterystycznym miejscem na mapie kraju, uwikłanym w trudne losy powojennej Europy, jak w soczewce skupiającym problemy tożsamości jej mieszkańców. Systematycznie od lat 50. XX wieku budowano tu struktury umożliwiające rozwój środowiska artystycznego (m.in. Związek Polskich Artystów Plastyków, Biuro Wystaw Artystycznych, Związek Literatów Polskich) oraz organizowano imprezy sankcjonujące polski charakter Ziem Odzyskanych. Znaczące imprezy kulturalno-rozrywkowe, zapoczątkowane na przełomie lat 50. i 60. XX wieku, nadały Opolu swoistą rozpoznawalność w odbiorze ogólnopolskim (Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki – od 1963 roku). Środowisko to stworzyło, na wzór innych ośrodków artystyczno-akademickich w kraju, klimat bohemy, co określiło charakter opolskiego artysty, który dzielił swoje życie między pracownię a aktywność towarzyską w przestrzeni miejskiej Opola. Historia opolskiej bohemy oraz anegdoty z nią związane bardzo mocno wrosły w świadomość mieszkańców i wykreowały pewien wzorzec postrzegania artysty, który w Opolu był najczęściej mężczyzną tworzącym w tradycyjnych mediach.

Magda Wolnicka, kadr wideo

Magda Wolnicka, kadr wideo

Magda Wolnicka, kadr wideo

Poza sferą kultury ważne dla autorek zaproszonych do udziału w projekcie jest ukazanie tematu natury, tradycji regionu czy szeroko rozumianej rekreacji. Artystki podejmują próbę zdekonstruowania Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki (Malwina Mielniczuk), pokazania tęsknoty mieszkańców za naturą kojarzoną z wyspą Bolko i Odrą (Paulina Ornatowska, Maria Bitka), prowadzą dialog z opanowanym przez mężczyzn środowiskiem artystycznym minionych dekad (Magdalena Żołędź, Klaudia Eckert), przywołują dziecięce wspomnienia o atrakcjach i miejscach mniej oczywistych na szlakach turystycznych (Magda Wolnicka, Maria Bitka), transponują tradycje mieszkańców wsi, stanowiących obecnie dzielnice Opola, do czasów współczesnych (Maria Bitka), na nowo interpretują literaturę charakteryzującą zwyczaje mieszkańców regionu i miasta (Magdalena Żołędź). Na wystawie będą zaprezentowane niepublikowane dotąd listy Jana B., Krzysztofa Buckiego i Henryka Rachwalskiego, które (według niepotwierdzonych źródeł) powstały w ramach grupy DĄB założonej w 1963 roku (inicjatywa Magdalena Żołędź).

*N. Bourriaud, Estetyka relacyjna, tłum. Ł. Białkowski, Kraków 2012, s. 23.