„Matka Ziemia” w galerii Dizajn BWA Wrocław

Jak można wykorzystać doświadczenie macierzyństwa, rodzicielstwa i ich wspólnotowy charakter? Jesienią w galerii Dizajn BWA Wrocław prezentowana jest zbiorowa wystawa matka ziemia, która za punkt wyjścia bierze doświadczenie i praktykę matek – troskę o dzieci. Wśród zaproszonych artystek i artystów znajdują się m.in.: Dominika Łabądź, Joanna Rajkowska i Koletyw Antynataliści.

Kuba Mikurda, Olga Wieszczyk, Ilustracja nr 6, fot. Alicja Kielan

Viktoriia Tofan, Komunikaty językowe, 2022, fot. Alicja Kielan

Karolina Ćwik, „Powiedz mi jaką jestem matką”, 2022, fot. Alicja Kielan

w tle: Gosia Bartosik, Witraże i rysunki, na pierwszym planie: Iwona Ogrodzka, Oskar Tomaszewicz, Mateusz Panek, Anna Piotr Smarzyński, Joanna Synowiec, „Matkojciec”, fot. Alicja Kielan

Kuratorka wystawy Joanna Synowiec, widząc zależności matka-dziecko, odnosi je do szerszego spektrum relacji. Próbuje nadać wartość rutynowym czynnościom sfery opiekuńczej oraz zadaje pytania: Jak można wykorzystać doświadczenie macierzyństwa, rodzicielstwa i ich wspólnotowy charakter? Ale też, jak indywidualne i zbiorowe praktyki macierzyńskie mogą znaleźć się w centrum aktywności ludzkich, a nie na ich obrzeżach?– pyta kuratorka. Co by się zmieniło, gdybyśmy powszechnie i bezapelacyjnie, w przestrzeni i relacjach uznali, że karmienie, odżywianie, opieka i wspieranie osób zależnych jest równie istotne, jak racjonalność, sprawiedliwość i niezależność? – Joanna Synowiec.

Kaja Gliwa, „Macieżyństwo (miłość i uczucia ambiwalentne)”, fot. Alicja Kielan

Kaja Gliwa, Joanna Synowiec, diagram, scenografia wystawy, fot. Alicja Kielan

Joanna Rajkowska, „Dziecko z Peterborough”, 2014, fot. Alicja Kielan

Iza Moczarna-Pasiek, „52º 43’ 15.516” N 23º 34’ 39.209” E, 2022, fot Alicja Kielan

Matka i Ziemia zostały uznane za część natury, które patriarchat i kapitalizm eksploatuje od wieków. Matka ma siły ziemskie, wyczerpywalne, ograniczone przez swoją materialność i zakres możliwości. Bezkresna ekspansja jest nie tylko niemożliwa, ale i nieetyczna zarówno w kontekście ciała ludzkiego, jak i przyrody. Jak dziś możemy wykorzystać to powiązanie z ziemią, żeby – przeciwstawiając się ekspansji – uznać to, co cielesne i materialne oraz oddać mu wartość i nadać nowe znaczenia w systemie kulturonatury.

Karina Marusińska, „W obronie własnej ścigać sens codzienności”, 2022, fot. Alicja Kielan

Joanna Rajkowska, „Dziecko z Peterborough”, 2014, fot. Alicja Kielan

Gosia Bartosik, „Matka boska ze zwierzętami”, 2017, fot. Alicja Kielan

Iwona Ogrodzka, Oskar Tomaszewicz, Mateusz Panek, Anna Piotr Smarzyński, Joanna Synowiec, „Matkojciec”, fot. Alicja Kielan

Dominika Łabądź, „Mothers of the World Come Out”, fot. Alicja Kielan

Anna Witkowska, „Wanderlust: Wiosna, Lato, Jesień, Zima”, 2021, fot. Alicja Kielan

Zaproszone artystki i artyści pokazują prace, które odnoszą się często do ich indywidualnych doświadczeń, ale nawiązują również do kolektywnych praktyk czy sposobów komunikacji z dziećmi. Podejmują tematy trudne, jak lęk, zmęczenie, ubywanie, ale też szukają nowych wspólnot, nowych siebie w tym świecie z dziećmi. Przede wszystkim jednak odnoszą się do troski i budowania relacji, bo bez tych elementów trudno byłoby tworzyć te pierwsze wspólnoty.