Wystawa Mame-Loshn traktuje o języku, który kształtował się w ciągłym ruchu, bez własnego terytorium. Jidysz, język „matczyny” pozostaje w bliskiej relacji ze sferą codziennego życia i ludzkim światem wewnętrznym. Stawia go to niejako w opozycji do języka „ojczystego” odzwierciedlającego relacje władzy.
Franz Kafka nazywał jidysz żargonem składającym się z obcych słów. Wytykał temu językowi, że nie posiada systemu gramatyki. Nazywał go „bękartem”, który żywi się zapożyczeniami. Jednocześnie to, co może stanowić zarzut wobec jidysz, decyduje o jego fenomenie i sile.
Kafka nie znał jidysz, co więcej nigdy w domu go nawet nie słyszał, a poznał go dopiero jako język sceniczny żydowskiego teatru. Podobnie w jidysz nie wychowali się artyści i artystki zaproszeni na wystawę, dla niektórych ten język jest całkowicie obcy. Ich prace skoncentrowane wokół jidysz badają zdolność tego języka do przekraczania własnych granic, co staje się synonimem twórczego aktu.
Stopka
| Artystka / Artysta | Gili Avissar, Mirosław Bałka, Nino Biniashvili, Raya Bruckenthal, Maayan Elyakim, Guy Goldstein, Katarzyna Krakowiak, Haim Maor, Assi Meshullam, Sala-Manca, Waldemar Tatarczuk, Nevet Yitzhak, Ewa Zarzycka |
| Wystawa | Mame-Loshn. Jidysz – Ciało – Język |
| Miejsce | Galeria Labirynt, Lublin |
| Czas trwania | 3.09–7.11.2021 |
| Kuratorka / Kurator | Drorit Gur Arie, Tal Schwartz |
| Fotografie | dzięki uprzejmości Galerii Labirynt |
| Strona internetowa | labirynt.com |
| Indeks | Assi Meshullam Drorit Gur Arie Ewa Zarzycka Galeria Labirynt w Lublinie Gili Avissar Guy Goldstein Haim Maor Katarzyna Krakowiak Maayan Elyakim Mirosław Bałka Nevet Yitzhak Nino Biniashvili Raya Bruckenthal Sala-Manca Tal Schwartz Waldemar Tatarczuk |
