Malarstwo Lecha Biernackiego w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu

Artysta pisze o sobie (fragmenty dłuższego tekstu):

Urodziłem się w Polsce w 1948 roku i jak każde dziecko uwielbiałem malować. W wieku dziewięciu czy dziesięciu lat w czasie wakacyjnego pobytu nad Bałtykiem natknąłem się na grupę artystów w plenerze. Całymi godzinami obserwowałem ich pracę zamiast korzystać z plaży. Od tego właściwie wszystko się zaczęło. Po latach okazało się, że byli to studenci pierwszych lat uczelni wrocławskiej, którą i ja ukończyłem w 1974 roku. W tamtych latach do 1981 roku, kiedy to w Polsce wprowadzono stan wojenny, wiele wystawiałem na wystawach indywidualnych i grupowych. Pierwszą wystawę indywidualną miałem w Niemczech w Iserlohn w 1981 roku (…).

Lech Biernacki, „Nigdy się nie spotkamy”, olej na płótnie, 80 x 80 cm, 2014,

Lech Biernacki, „Diagnoza”, olej na płótnie, 80 x 80 cm, 2014

Lech Biernacki, „Czerwona góra”, olej na płótnie, 80 x 80 cm 2014

W 1989 roku w Polsce skończył się komunizm. Zacząłem więcej wystawiać i uczestniczyć w plenerach, sympozjach malarskich w Europie Zachodniej, szczególnie w Niemczech i Austrii. Poznawałem nowych przyjaciół, konfrontowałem się ze sztuką zachodu. Szukałem nowych technik i sposobu wyrażenia siebie.

W międzyczasie byłem dwukrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury. Z sukcesami brałem udział w konkursach malarskich. Dostałem Wojewódzką Nagrodę Artystyczną. Było O.K., normalna droga kariery. Ale czegoś brakowało. Przełom nastąpił w czasie pobytu w Grecji, gdzie przebywałem w latach 2003-2006. To światło południa Europy sprawiło, że zacząłem inaczej podchodzić do malarstwa. Obrazy stawały się przesiąknięte kolorem, kontrastem, a może nawet greckim winem.

Malarstwo Lecha Biernackiego, widok wystawy

Malarstwo Lecha Biernackiego, widok wystawy

Malarstwo Lecha Biernackiego, widok wystawy

Malarstwo Lecha Biernackiego, widok wystawy

Malarstwo Lecha Biernackiego, widok wystawy

Malarstwo Lecha Biernackiego, widok wystawy

Doszedłem w końcu do abstrakcji, do swojej abstrakcji, czasami nie całkiem „abstrakcyjnej”. Tym, co mnie pociąga, jest kolor i pierwsze wrażenie. Pozostaję wierny tradycyjnemu malarstwu sztalugowemu wbrew kasandrycznym przepowiedniom, że malarstwo umiera. Na szczęście jeszcze nie umiera, a komputery to tylko inne medium. Bez wrażliwości człowieka nie da rady.

Od 2016 roku realizuję projekt pt. „Krucjata artystyczna”. Jest to akcja polegająca na wyjściu ze swoim pojedynczym obrazem w teren, w miejsca niekojarzące się z prezentacją sztuki, takie jak stacja benzynowa czy supermarket.