„Layering of the World” Guillaume’a Airiauda w galerii Art Walk

Bogata w odniesienia kulturowe, a jednocześnie intymna twórczość Guillaume’a Airiaud porusza zakamarki naszych wewnętrznych bibliotek doświadczeń i obrazów. Tworzy wielowymiarowy odbiór i buduje nowe kierunki postrzegania świata. Warsztat artysty – zarówno jego pracownia, jak i zasób gestów – to miejsce niemal rytualne, w którym dekonstruuje on przyjęte realia i buduje napięcie między kadrem a tym, co niewidoczne. Jego prace bazują na języku ikonografii oraz tradycyjnym rzemiośle, poprzez które stwarza własny, oryginalny świat.

„Blue Knight”, 2021, markieteria ze słomy, mosiądz, drewno, fragment książki, tkanina, nici, korzenie, szkło, 64 x 104 x 10 cm, fot. Katarzyna Średnicka/Media Mafia

„Cross”, 2022, markieteria ze słomy, sklejka, farba akrylowa, 118 x 118 x 8 cm, fot. Katarzyna Średnicka/Media Mafia

„Threaded”, 2022, druki, rysunki, folia, papier, szkło, mosiądz, 45 x 102 x 20 cm, fot. Katarzyna Średnicka/Media Mafia

„Tryptic: Les Chagrins d’Amour”: „Forever” 2022 markieteria ze słomy, nić nylonowa, sklejka, tkanina 36 x 46 cm „Histoire de Coeur” 2019 płótno, sitodruk, nici, papier 36 x 46 cm „Lost in Love” 2019 papier, tkanina, odbitka, nici 34 x 46 cm, fot. Katarzyna Średnicka/Media Mafia

Dojrzewamy w otoczeniu obiektów, form i wzorców, budując własne skojarzenia na podstawie znajomych nam kodów kulturowych. Airiaud wykorzystuje ten zestaw, sięgając po takie techniki jak haft, złotnictwo czy markieteria, oraz materiały – tekstylia, słomę czy metal, przetwarzając je w autorską, współczesną formę. Dzieła artysty funkcjonują na styku rzeźby i instalacji, jednak w większości operują w dwóch wymiarach. On sam określa je jako “rzeźby-obiekty”. Obudowuje je scenografią, często realizując instalacje typu site specific.

„R-evolution 1: Young Woman with a Book”, 2019, mosiądz, nić nylonowa, odbitka, tkanina 46 x 36 cm „R-evolution 2: Artist and the Renaissance”, 2019, odbitka na folii, nić nylonowa, nić, tkanina, 46 x 36 cm, fot. Katarzyna Średnicka/Media Mafia

„Love Me Tender”, 2012, sitodruk na tkaninie, perły, wstążka, farba akrylowa, farba w sprayu „granit", papier, 270 x 270 cm, fot. Katarzyna Średnicka/Media Mafia

„Masks”: „Piranha”, 2011, mosiądz, zęby rekina, skóra, 25 x 50 x 30 cm; „Elephant”, 2011, mosiądz, futro, skóra, 25 x 50 x 30 cm; „Gorilla”, 2009, mosiądz, poroże, skóra, 25 x 50 x 30 cm, fot. Katarzyna Średnicka/Media Mafia

„Donne-Moi Ton Coeur”, 2021, oryginalna chromolitografia, różne obrazy na papierze, odbitki, szkło, 70 x 90 cm, fot. Katarzyna Średnicka/Media Mafia

Tworzenie jest dla Airiaud procesem, który opiera się systemowi związanemu z “szybką produkcją”. Wykorzystanie rzemieślniczych, czasochłonnych technik stanowi okazję do zagłębienia się w tradycyjne rękodzieło oraz w proces utrwalania w dziełach pracy ciała. W instalacji „Love Me Tender” uważne oko dostrzeże rząd wyszywanych pereł, haftowane detale, nakładanie się i zwielokrotnienie motywów. W przypadku serii mosiężnych masek artysta łączy swoje pasje – złotnictwo i krawiectwo – sprowadzając maski do ich najbardziej organicznych form, w tym anatomicznych, łącząc materiały i zdobiąc obiekty rybimi zębami, skórzanymi skrawkami czy włosiem. Z kolei dzieła „Forever” i „Cross”, w których Airiaud nakłada markieterie ze słomy na złożone, geometryczne konstrukcje, budują fenomenalne pod względem wizualnym optyczne iluzje. Oglądając je odkrywamy sobie kunszt ich wykonania, doceniając przełożenie techniki na wrażliwy i uwspółcześniony zapis przekazu artysty.

Widzenie dla Guillaume’a Airiaud to konfrontacja i pole do zniekształceń, tworzenia iluzji i równocześnie przestrzeń do ukazania „niewidzialnego”. Tak jak historyk sztuki Erwin Panofsky opisywał wykorzystanie perspektywy jako zabiegu tworzącego jedynie złudzenie wglądu w przestrzeń wyobrażoną, wyciętą z większej całości przez ramy obrazu, tak Airiaud pokazuje złożoność i nieskończoność domkniętej przez świat zewnętrzny przestrzeni. Perspektywa jest dla niego rodzajem uproszczenia i równocześnie otwarcia na nowe, niewidzialne światy, a autor operując nią wykorzystuje paradoks egzystencji w siatce obrazów i ich pojęć.

Marta Czyż, Karolina Wlazło-Malinowska