„Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna” w Muzeum Architektury we Wrocławiu

Wystawa jest pierwszą prezentacją projektów i realizacji architekta, którego wielowymiarowa twórczość pozostaje w Polsce niemal zupełnie nieznana. Sama ekspozycja stanowi przestrzenne rozwinięcie praktycznych i teoretycznych rozważań twórcy na temat modułu, brył i ich wzajemnych relacji przestrzennych. Przyjęła ona formę instalacji zaprojektowanej przez Łukasza Wojciechowskiego – architekta i badacza twórczości Szpakowicza oraz architektkę i badaczkę Aleksandrę Czupkiewicz.

W obrębie instalacji prezentowane są modele zrealizowanych budynków autorstwa Szpakowicza – przede wszystkim trzech domów w Zalesiu Dolnym, które stanowiły swoiste credo architekta, a także przestrzenne diagramy kompozycji modularnych oraz projekty, rysunki i fotografie związane z takimi koncepcjami jak – osiedle Waszyngtona (Warszawa, 1962), Stegny (Warszawa, 1973), Natolin Wyżyny (Warszawa, 1978), Moczydło (Warszawa 1980), Szkoły Specjalnej w Legionowie (1989) i tych realizowanych już poza granicami Ain Benian i Tijarat (Algieria, 1982), czy osiedla w Giberville (Francja 1994).

„Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna”, widok wystawy, fot. Jerzy Wypych

„Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna”, widok wystawy, fot. Jerzy Wypych

„Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna”, widok wystawy, fot. Jerzy Wypych

„Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna”, widok wystawy, fot. Jerzy Wypych

„Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna”, widok wystawy, fot. Jerzy Wypych

„Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna”, widok wystawy, fot. Jerzy Wypych

Logiczny porządek i matematyczny rygor projektowanych przez Szpakowicza systemów sprawiają, że proponowane przez niego rozwiązania stają się niezwykle uniwersalne – funkcjonują ponad skalą, funkcją i granicami kręgów kulturowych, czy tendencji stylowych. W jego twórczości pobrzmiewają echa inspiracji awangardowymi twórcami z Francji (Claude Parent), Japonii (Kenzo Tange), ale przede wszystkim – twórczością architektów skupionych wokół warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych – Oskara Hansena, Zbigniewa Ihnatowicza i Jerzego Sołtana. Celem wystawy jest prezentacja i popularyzacja twórczości wybitnego architekta, który za sprawą wyjątkowego, autorskiego języka projektowania rozszerzał granice architektury, łącząc odległe światy matematyki i sztuki.