Praktyka Okupacji Dzieła, Muzeum Współczesne Wrocław
6.09–8.10.2018
dzieła: Rafał Dominik, Agata Wrońska, Jarosław Fliciński, Hubert Czerepok, Július Koller, Agnieszka Polska, Jerzy Truszkowski, Karol Radziszewski, Kader Attia, Robert Rumas, Szymon Rogiński, Wanda Gołkowska, Nicolas Grospierre, Little Warsaw, Allan Sekula, Vlado Martek, Rineke Dijkstra, Zdzisław Jurkiewicz, Yoshinori Niwa, Ewa Ciepielewska, Paweł Jarodzki
Zespół P.O.D.: Maciej Chodziński, Adrian Lach, Tomasz Kontny, Małgorzata Miśniakiewicz, Joanna Rzepka-Dziedzic
kuratorka: Joanna Rzepka-Dziedzic
Wystawa rozgrywa się w bliżej nieokreślonej, wydaje się, że dalekiej przyszłości. Udostępniona zwiedzającym po latach zamknięcia sala muzealna ujawnia nagle przerwane dochodzenie prowadzone przez zespół badawczy. W trzeciej dekadzie XXI wieku prowadzili oni śledztwo, które miało na celu ustalenie prawdziwego autorstwa prac znajdujących się w kolekcji Muzeum Współczesnego Wrocław. Wyciągnięte z magazynów obiekty stały się przedmiotem badania osób, które starają się ustalić ich autorstwo oraz wkład dotychczas nierozpoznanych twórców i twórczyń. Kto był pomysłodawcą? Kto brał udział w powstawaniu i współtworzył wybrane dzieła sztuki? Jakie elementy indywidualnego i zbiorowego dorobku ludzkości zostały zawłaszczone przez artystki i artystów?
Jak odmawiać, galeria SIC!,BWA Wrocław
6-20.09.2018
artyści: Franciszek Buchner, Czarny Latawiec, Kamila Dąbrowska & Inha Makayeva, Jeremy Deller/Rapid Respond Unit, Mirek Kaźmierczak, Hubert Kostkiewicz, Małgorzata Ławrynowicz, Adam Martyniak & Karolina Włodek & Michał Mejnartowicz / Warstwy (subprojekt Wykwitu), Wojciech Mazan, Iain McKell, Maciej Pisuk, Paweł Starzec, Sebastian Strzelecki, Agata Wnuk & Ola Kamińska
kuratorzy: Iwona Kałuża, Krzysztof Pacholak, Patrycja Ścisłowska
To podobno zdolność do efektywnej współpracy pozwoliła homo sapiens przejąć kontrolę nad światem. Rodzimy się w zastanym porządku społecznym i kulturowym – życie wśród ludzi wymaga codziennie potwierdzanej zgody na akceptację norm, praw, obyczajów. Musimy współpracować, bo tak jest łatwiej i bezpieczniej. Bo wymiana wiedzy, doświadczeń i umiejętności to w większości same korzyści dla wszystkich uczestniczących w życiu społecznym.
Dlaczego zatem odmawiamy współpracy? Co na niej tracimy i co zyskujemy idąc swoją drogą? Czy niezgoda zawsze jest niepożądana? Czy ci, którzy odcięli się, pozostaną na zawsze na marginesie czy też zaczną współpracować budując alternatywną wspólnotę? Odmawiać można na wiele sposobów. Rzadko wybieramy opcję „wszystko albo nic”. Czasami niezgoda na współpracę to po prostu nieoglądanie telewizji lub skasowanie kont z serwisów społecznościowych. Innym razem ograniczenie konsumpcji, nieodbieranie telefonu lub zwolnienie się z pracy. Niekiedy też to zupełne wycofanie się, znalezienie nowego domu i nowych przyjaciół.
