„Hosted simply” w Spektrum Tower w Warszawie

Elisabeth Langeder, Boxes

Hosted Simply to jeden z wielu możliwych anagramów dwóch wyrazów o podobnym znaczeniu: thesis i dyplom. Obydwa te słowa określają istotny moment w procesie edukacji każdego studenta sztuki – egzamin końcowy. To właśnie ten moment – prezentacja prac dyplomowych – stanowi punkt wyjścia wystawy, która gromadzi absolwentów Uniwersytetu Sztuki Stosowanej w Wiedniu i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Młodzi artyści prezentują swoje prace w Warszawie, w miejscu, które w roli galerii sztuki zaistnieje po raz pierwszy – na dwudziestym piętrze Spectrum Tower, a następnie w wiedeńskim Heiligenkreuzer Hof.

Hosted simply, widok wystawy

Tak jak anagram to kombinacja liter, z których mogą powstawać różne słowa i znaczenia, tak wystawa ma stanowić kombinację różnych podejść i koncepcji artystycznych, które, jeśli złoży się je w całość, mogą stworzyć nowy zestaw relacji znaczeniowych. Niektóre z tych relacji opierają się na bliskości tematycznej dzieł, inne – na sposobie, w jaki artyści wykorzystują środki przekazu: malarstwo, film i wideo, fotografię, instalacje, performance. Tym samym wystawa – choć polifoniczna – wyznacza pewne punkty styku, których można dopatrzeć się w refleksji artystów nad historią osobistą i zbiorową, poczuciem tożsamości, presją społeczną, by podporządkować się normom i przepisom, a także intymną potrzebą, by szukać przestrzeni subiektywnej wolności, radości i mikroutopii oraz by ją tworzyć.

Karolina Bielawska, Gedenken

Karolina Bielawska, Gedenken

Dla Karoliny Bielawskiej i Elisabeth Langeder, posługujących się różnymi środkami przekazu, takimi jak malarstwo czy instalacje, punktem centralnym są osobiste odniesienia do historii rodzinnej, w której pobrzmiewają echa II Wojny Światowej – jednego z najbardziej dramatycznych momentów naszej historii zbiorowej. Prace artystek odzwierciedlają stosunek młodszego pokolenia do tych przełomowych chwil, które odcisnęły swoje piętno nie tylko na historii, ale także na poczuciu tożsamości narodowej i kulturowej mieszkańców Polski i Austrii.

Elisabeth Langeder, Boxes

Zuza Golińska, Magdalena Golba, Sylvia Hirschvogel i Lukas Thaler – mimo całkowicie odmiennego podejścia formalnego – poruszają kwestię podporządkowania się normom społecznym, pożądanym i akceptowalnym w sferze publicznej zachowaniom czy też wewnętrznym zasadom sztuki i świata sztuki. Niezależnie od medium, jakie wybrali artyści – malarstwo, wideo czy instalację przestrzenną – ich prace łączą elementy śmiechu i ironii czy też akcenty ludyczne, które można interpretować jako reakcję na to, co jest postrzegane jako „norma”, i na pragnienie artysty, by obalić, naruszyć lub wykpić zasady.

Zuza Golińska, Rozbieg

Sylvia Hirschvogel (z Anną Demmelbauer i Magdaleną Barthofer), Undo / 10×100 / Untitled

Lucas Thaler, Mutual Feelings: Can / Mutual Feelings: Collector / Mutual Feelings: Unboxing / Mutual Feelings: Highly Effective / Mutual Feelings: Curious and Sociable

Mimo istotnych różnic formalnych instalacje wideo Magdaleny Łazarczyk i eksperymenty z dźwiękiem optycznym Michaeli Grass można scharakteryzować jako dociekania artystyczne w dziedzinie „obrazu w ruchu”. Te dwie artystki nie skupiają się jednak na pracy z narracją wizualną, lecz – w sposób analityczny bądź eksperymentalny – wykorzystują obraz filmowy by, jak Magdalena Łazarczyk, określać i projektować przestrzeń lub by tworzyć dźwięk – jak czynią to Michaela Grass i jej interakcyjna konsola Pentavox.

Magdalena Łazarczyk, Wieża z kości słoniowej

Michaela Grass, Pentavox

Michaela Grass, Pentavox

Bastian Schwind i Ada Zielińska wykorzystują fotografię w sposób analityczny, odchodząc od pojmowania jej przede wszystkim jako obrazu mentalnego. Dla obojga artystów fotografia nie stanowi elementu uchwyconej i zarejestrowanej rzeczywistości, lecz coś stworzonego i rozszyfrowanego przy pomocy umysłu. I tak Bastian Schwind, opierając się na języku, tworzy obrazy różnych przestrzeni plenerowych i miejskich, podczas gdy Ada Zielińska przedstawia fragmenty rzeczywistości, w których przemoc, wandalizm, rozpad i katastrofa wydają się czymś wyobcowanym i nienaturalnym, co artystka umieszcza gdzieś na bardzo wąskiej granicy między tym, co realne, a tym, co nierzeczywiste.

Ada Zielińska, Automotive stils

Bastian Schwind, Meer / Sea / Constructionsite / polish, Traincrossing / russian/ Berglandschaft / Teststrip I

Prezentacja prac dyplomowych artystów z Wiednia w Warszawie oraz artystów z Polski w Wiedniu to projekt, którego celem jest poszukiwanie potencjalnych nowych poziomów znaczenia dla prac, które nie są już tylko „egzaminem końcowym” na uczelni, lecz umieszczane są w szerszym kontekście wystawowym i stanowią element dialogu, a tym samym mogą skłaniać ku nowym interpretacjom, interwencjom i przemyśleniom. Tak jak anagram jest kombinacją liter, z których mogą powstawać różne wyrazy i znaczenia, tak projekt stanowi kombinację różnych cech i koncepcji artystycznych, które, gdy połączy się je w całość, mogą stworzyć nowy zestaw znaczeń.

Magdalena Golba, Uniform