Sebastian Sebulec, „Futro”, widok wystawy, fot. Maciej Landsberg
Szerokie barki, potężne mięśnie i futro – na plecach, na brzuchu, pod pachami. Karykaturalnie wyolbrzymione atrybuty męskości misiaków i byczków na pierwszy rzut oka zdają się potwierdzać płciowy binaryzm. Ale futro zaczyna porastać całe ciało i nabierać niespotykanych w naturze barw, a spomiędzy mięśni wyłaniają się rogi i ogony. Mężczyzna zmienia się w fantastyczne stworzenie, które przekracza granice gatunku i płci.
W swoim najnowszym cyklu prac Sebulec przygląda się popkulturowym wzorcom męskości przefiltrowanym przez estetykę fan artów przedstawiających wojowników z gier RPG, bohaterów anime czy futrzaki – antropomorficzne ludzko–zwierzęce hybrydy, kreowane przez społeczność Furries.
Fan art, choć kojarzony głównie z twórczością nieprofesjonalną, to również wykonywane z dużą techniczną biegłością ilustracje, figurki i kostiumy czy hiperrealistyczne modele 3D. Rozwój technologii modelowania 3D można by wręcz śledzić, obserwując wygenerowane cyfrowo włosy – od nieruchomych brył na głowach bohaterów pierwszych trójwymiarowych gier komputerowych po lśniące, poruszane wiatrem futra zwierzęcych bohaterów najnowszych hollywoodzkich animacji.
Sebastian Sebulec, „Futro”, widok wystawy, fot. Maciej Landsberg
Sebastian Sebulec, „Futro”, widok wystawy, fot. Maciej Landsberg
Sebastian Sebulec, „Futro”, widok wystawy, fot. Maciej Landsberg
Sebastian Sebulec, „Futro”, widok wystawy, fot. Maciej Landsberg
Sebastian Sebulec, „Futro”, widok wystawy, fot. Maciej Landsberg
Sebastian Sebulec, „Futro”, widok wystawy, fot. Maciej Landsberg
Reprodukcja wizerunków popkulturowych bohaterów to jednak dla twórców fan artów tylko punkt wyjścia do tworzenia własnych fantastycznych alter ego i opowieści naginających prawa rządzące danym uniwersum. Społeczność fanowska interesuje Sebulca przede wszystkim jako platforma eksperymentowania z tożsamością, umożliwiająca skonstruowanie jej na nowo, na własnych zasadach. Hybrydyczne alter ego uwalniają nie tylko od ograniczeń ciała, ale przede wszystkim od opresji społeczeństwa. Ucieczka w świat fantasy z rzeczywistości, w której nie toleruje się odmienności – fizycznej, psychicznej czy seksualnej – może być w istocie emancypacyjnym aktem tworzenia dla siebie przestrzeni, w której odmienność witana jest z otwartymi ramionami – i rozwianym futrem.
Maja Demska
