„Flesh” Marte Gunnufsen w Trafostacji Sztuki

Marte Gunnufsen w swoich pracach łączy praktykę artystki sztuk wizualnych oraz pianistki klasycznej, wokalistki i kompozytorki. Zespala obie dziedziny sztuki konstruując narrację wokół kwestii ludzkiej siły i słabości, cierpienia, religijności i winy, przemijania, filozofii muzyki, reprezentacji ciała, jego uprzedmiotowienia czy oddania i paradoksalności seksualności.

Część prac stanowi dźwiękowo-wizualną reinterpretację słynnych utworów z dziejów muzyki, a jednocześnie podejmuje temat grup wykluczonych i stygmatyzowanych mniejszości. Wystawa prezentuje najważniejsze prace artystki posługującej się różnymi mediami (m.in. instalacjami, wideo, fotografią): Flesh, Ave Maria, Komm, süβer Tod, (W)ho’re Whore?.

Tytułowe flesh (ciało, miąższ, skóra ludzka, tkanka, mięso) podkreśla silny fizyczny aspekt ludzkiej cielesności, pragnień i pożądań, jako przeciwieństwa ducha. W kontekście uduchowionej, sakralnej muzyki, pozwala jednak odwoływać się do pojęcia kenozy.

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Marte Gunnufsen, „Flesh”, widok wystawy

Sztuka Gunnufsen ma wiele zaskakujących odniesień do tradycji historii sztuki: wideo Ave Maria 2 nawiązuje do sensualności późnej rzeźby gotyckiej, a cykl Flesh, podejmujący praktykę bondage i temat poświęcenia/cierpienia, odwołuje się do sztuki Hansa Bellmera. Wreszcie w rysunkach (W)ho’re Whore?, sporządzonych przez zaproszone przez artystkę prostytutki, Gunnufsen przewrotnie odwraca kwestie uprzedmiotowienia ciała i odnosi się do tradycji aktu męskiego.