Festiwal Wilno w Gdańsku

Severija Inčirauskaitė-Kriaunevičienė SIEDEM DNI SZTUKI + INSTRUKCJA, 2011

Festiwal „Wilno w Gdańsku” już od kilku lat pokazuje, w ciągu zaledwie 3 dni festiwalowych to, co najciekawsze w kulturze Litwy i jej stolicy Wilnie. W tegorocznej, wizualnej edycji Festiwalu Wilno w Gdańsku przyglądano się bliżej wzajemnym związkom sztuki i designu. Prace prezentowane w ramach wystaw balansują na granicy, wymuszają pytanie – czy to już sztuka czy jeszcze design? Artyści zaproszeni do projektu przewrotnie obnażali bezsensowność tej opozycji. Znak zapytania postawiony na końcu tytułu jednej z wystaw nie był bowiem przypadkowy. Obiekty prezentowane na wystawach z jednej strony, mogły być potraktowane jako twórcze, oryginalne funkcyjnie obiekty designu, z drugiej jednak niepokojąco zbliżały się do „bezużyteczności” dzieła sztuki.

„Sztuka vs. Design?” / „Art. Vs. Design?” , widok na wystawę

Mother Eleganza , Bread shoes

Severija Inčirauskaitė-Kriaunevičienė POWTÓRKA, 2014

Eglė Ganda Bogdanienė CZERWONA TAŚMA, 2013

Na projekt złożyły się dwie prezentacje, których punktem wyjścia stały się obecnie aktualne pytania dotyczące tkaniny artystycznej. Na pierwszej „Sztuka vs. Design?” zaprezentowane zostały prace artystów, czołowych dla litewskiego designu. Wystawa poddaje w wątpliwość czysto formalne zastosowanie projektowania przedmiotów. Czy T-shirt albo sweter może stać się dziełem sztuki, obiektem estetycznej kontemplacji? Wystawa „Sztuka vs. Design?” podaje w wątpliwość jedną z podstawowych cech designu, jakim jest jego przeznaczenie formalne.

Kazimieras Inčirauskas, O JŪS VAIKAI TAIP DARYKIT…

Mother Eleganza, projekty koszulek

W Aneksie Gdańskiej Galerii Sztuki zaprezentowano  indywidualny projekt Eglė Ridikaitė, jednej z ciekawszych litewskich malarek, czerpiącej inspiracje  z estetyki codzienności. Artystka w swojej twórczości często sięga po staromodne, radzieckie meble, naczynia codziennego użytku, elementy gospodarstwa domowego jako elementy przechowujące wspomnienia dzieciństwa. Do stworzenia cyklu Dziedzictwo. Babcina chusta, składającego się z siedemnastu prac, artystka wykorzystała chusty swojej babci. Odświętne i codzienne, kolorowe i nie, trzymane w babcinej skrzyneczce, wyciągane w zależności od okazji – ”na targ”, “na wieś idąc do krewnych“, „na dwór, do ogrodu“ – dialektyczne zapiski pod każdą pracą tworzą zarys codzienności człowieka z prowincjonalnego miasteczka. Chusty stają się zapisem rytuału codzienności, łącząc delikatność osobistego doświadczenia z typowym dla sztuki ulicznej wyrazem przekazu. Artystka pieczołowicie maluje odziedziczoną po swojej babci kolekcję chust, używając typowego dla sztuki ulicznej sposobu przekazu – aerozolowych rozpylaczy farby na płótnie.

Monika Žaltauskaitė-Grašienė SKÓRA, FOTEL, 2009

Aleksandra Glušinaitė MEŠKATRONAI, 2013

Projekt Tekstylne auto-refleksje powstał we współpracy z wileńska galerią Artifex, specjalizującą się w wystawach związanych ze współczesną tkaniną artystyczną, słynącą z interdyscyplinarności w podejściu do tematu. Tkanina w projektach galerii potraktowana jest w jej najszerszym znaczeniu, nie ogranicza się tylko do nici czy innego rodzaju włókien. Projekty miejsca sukcesywnie udowadniają, że już sama informacja o tekstyliach może stać się podstawowym materiałem do tworzenia.

Lina Jonikė. NATURALNA METODA KOLOROWANIA UBRAŃ, 2008