„Fazy snu” Evy Kotátkovej w Muzeum Współczesnym we Wrocławiu

Obsesyjne małpowanie zachowania, gestów i mimiki innych ludzi, które prowadzi do utraty tożsamości i identyfikacji ze swoją osobą. Ryba, szukając ratunku przed zębami drapieżników, w wyniku ewolucji zmieniła płetwy na skrzydła, aby szybować ponad morskimi falami. Mieszkańcy dwóch naprzeciwległych bloków, którzy nigdy się nie spotkali, codziennie o tej samej porze spoglądają na siebie przez okna, komunikując się bez użycia słów.

Eva Kotátková Ptak (2013)

Eva Kotátková Nie jak ludzie się poruszają, ale co ich porusza (2013)

Trudno szukać racjonalnych powiązań pomiędzy kolejnymi obrazami, które składają się na prace Evy Kotátkovej. Ich wspólna narracja operuje surrealną i oniryczną poetyką. Każda z prac jest odrębnym studium przypadku. Ich kolejne odsłony łączą się ze sobą jak w strukturze kłącza Deleuze’a i Guattariego.   Jak rozumieją nasze zachowania zwierzęta, i w jaki sposób udaje się nam z nimi porozumieć? Co skłania nas do przekraczania naturalnych ograniczeń naszego ciała? Te pytania nurtują Kotátkovą.    Artystka, szukając nań odpowiedzi, zbiera i kataloguje dziwne przypadki, intrygujące historie i relacje z wątpliwych etycznie naukowych eksperymentów z poprzednich dekad.

Niezwykłe fenomeny układa w formy kolaży i wieloelementowych instalacji, na które składają się cytaty z popularnonaukowych książek, przedmioty nasuwające na myśl pomoce naukowe, archiwalne zdjęcia, grafiki oraz odręczne rysunki.   Nadrzędnym celem, który emanuje z tych działań, jest próba odpowiedzi na pytanie o to, jak funkcjonuje jednostka w złożonym kulturowo społeczeństwie i jak to współżycie wpływa na jej naturalne odruchy i instynkty.   W tej wielowątkowej opowieści być może odnajdziemy własne fascynacje i obsesje, które nam samym wydają się niewytłumaczalne.

Eva Kotátková Niewyuczone instynkty (2012)

Eva Kotátková Dzieło natury (2012-13)

Eva Kotátková Mówiąca biblioteka (2013)