„Eliza” Valentina Ruhry’ego w Galerii Arsenał w Białymstoku

Pierwsza wystawa Valentina Ruhry’ego w Polsce prezentuje nową rzeźbę oraz najnowszą instalację artysty stworzoną z myślą o przestrzeni Galerii Arsenał. Ruhry w surowy sposób eksponuje zastane sale wystawowe, nadając im charakter integralnej pracy. Wykorzystuje do tego przede wszystkim architekturę, osiągnięcia współczesnej technologii oraz tekst.

Artystę z jednej strony interesuje przestrzeń Arsenału naznaczona bagażem długiej historii wystaw, z drugiej – Internet rozumiany jako dominująca utopia naszego czasu, generująca społeczno-kulturowe procesy zmian, które wpływają na wiele aspektów życia człowieka. Artysta koncentruje się na temacie decentralizacji – integralnym składniku świata zderzonego z globalnym usieciowieniem, „badaniem” ludzi, produktów i danych za pomocą mediów elektronicznych i grup społecznościowych. Ważnym aspektem jego pracy jest szeroko rozumiany element projektowania życia i kontrolowania go, jak również wzajemne relacje człowieka i technologii.

Valentin Ruhry, „Eliza”, fragment wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, fragment wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, fragment wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, fragment wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, fragment wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, fragment wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, fragment wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, fragment wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, widok wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, widok wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, widok wystawy

Valentin Ruhry, „Eliza”, widok wystawy

O relacji sztuki i internetu w Polsce pisze Karolina Plinta

KUP!

Punktem wyjścia wystawy są pisma Josepha Weizenbauma – profesora informatyki w MIT i „ojca” sztucznej inteligencji, a w szczególności jego słynna książka Computer Power and Human Reason [Siła komputera i rozum ludzki]. Dzieło napisane w 1976 roku jest dzisiaj odczytywane jako wczesna krytyka technologii komputerowej oraz Internetu, ich oddziaływania na społeczeństwo, zmian w relacjach międzyludzkich, a nawet w ludzkim mózgu. Książka powstała wiele lat przed pojawieniem się Internetu, sztucznej inteligencji, robotów i automatyzacji codziennego życia. Początkowo funkcjonowała na przecięciu nauk humanistycznych i przyrodniczych. W 1964 roku Weizenbaum stworzył Elizę – „babcię” inteligentnych asystentów osobistych, takich jak Siri czy Alexa. Tytuł wystawy zaczerpnięty został właśnie od nazwy programu Eliza, który po raz pierwszy uczynił możliwą rozmowę człowieka z komputerem.