„Działanie na żywo” w Galerii Labirynt

Na wystawie Działanie na żywo zaprezentowane zostały wybrane prace trzech polskich artystek: Anety Grzeszykowskiej, Aleksandry Kubiak i Joanny Rajkowskiej. Wystawa dotyczy zagadnień więzi rodzinnych, doświadczenia traumy, utraty i żałoby oraz procesów (re)integracji podmiotu.

Joanna Rajkowska, „Mój ojciec nigdy mnie tak nie dotykał”, 2014, wideo, 11’, Aleksandra Kubiak „Żyj głuptasie”, 2019, wideo, 30’, fot. Wojciech Pacewicz

Aleksandra Kubiak, „Śliczna jesteś, Laleczko”, 2016, wideo, 40’, fot. Wojciech Pacewicz

Joanna Rajkowska, „Urodzona w Berlinie”, 2012, projekt-biografia, Joanna Rajkowska, „Dziecko z Peterborough”, 2014, wideo, 30’14’’ fot. Wojciech Pacewicz

Joanna Rajkowska, „Urodzona w Berlinie”, 2012, projekt-biografia, fot. Wojciech Pacewicz

Joanna Rajkowska, „Urodzona w Berlinie”, 2012, projekt-biografia, wideo, 20’, fot. Wojciech Pacewicz

Aleksandra Kubiak, „Śliczna jesteś, Laleczko”, 2016, wideo, 40’, Joanna Rajkowska, „Mój ojciec nigdy mnie tak nie dotykał”, 2014, wideo, 11’, Aleksandra Kubiak „Żyj głuptasie”, 2019, wideo, 30’, fot. Wojciech Pacewicz

Aneta Grzeszykowska, z cyklu „Mama” #21, 2018, ed. 2/5 + 1AP, tusz pigmentowy na papierze bawełnianym, 50 x 36 cm, z cyklu „Mama” #22, 2018, ed. 2/5 + 1AP, odbitka srebrowa na papierze barytowym, 50 x 36 cm, Dzięki uprzejmości Galerii Raster, Warszawa, fot. Wojciech Pacewicz

Aneta Grzeszykowska, z cyklu „Mama” 2018, ed. 2/5 + 1AP, tusz pigmentowy na papierze bawełnianym / odbitka srebrowa na papierze barytowym, 50 x 36 cm, Dzięki uprzejmości Galerii Raster, Warszawa, fot. Wojciech Pacewicz

Artystki wykorzystują narzędzia sztuki do poruszenia tematów niezwykle osobistych, które w publicznym akcie odbioru zyskują uniwersalne znaczenie. Ważnym motywem powtarzającym się w poszczególnych dziełach jest – świadomie lub nie – działanie podjęte przez jednostkę w celu przekształcenia rzeczywistości oraz budowa nowych relacji z innymi i ze sobą samą. W działaniach tych istotną rolę grają nie tylko osoby, ich symboliczne gesty i akty performatywne, ale i „rytuały rzeczy”, przedmioty traktowane jako elementy aktywne, posiadające moc sprawczą. Wystawa skupiona jest zatem na psychologicznych mechanizmach oswajania i reparacji. Ujęte razem, prace Grzeszykowskiej, Kubiak i Rajkowskiej, rezonują na różnych poziomach; psychologicznym, społecznym, kulturowym, stanowią refleksję nad tożsamością i doświadczeniami jednostki oraz funkcjami sztuki współczesnej w procesach samoświadomościowych i wspólnotowych.