„Communis – renegocjacje wspólnoty” w Galerii Labirynt

Wystawa Communis – renegocjacje wspólnoty koncentruje się na współczesnej polskiej tożsamości, w której religia i duchowość często wpływają na wyobrażenia o życiu wspólnoty. Naszym celem jest postawienie pytania: jak sztuka i różnego rodzaju doświadczenia rodzące się na styku działalności artystycznej i duchowości wchodzą w dialog ze wspólnotą, problematyzują jej wyobrażenia o sobie samej, rozszczelniają kategorie, w których postrzega ona świat.

Małgorzata Malinowska/Kocur, Kto włada Włócznią Przeznaczenia dzierży w dłoniach losy świata, 2015, rzeźba; fot. Piotr Zugaj

Na pierwszym planie: Daniel Rycharski, „Bez sprawiedliwości nie ma solidarności”, 2016, rzeźba; w głębi od lewej: KwieKulik, „Manifestacje”, 1979–1982, film Super 8 mm przetransponowany na plik cyfrowy; Zygmunt Piotrowski (Ukiyo), „notatka [1976]”, 1976/2016, wydruk cyfrowy; Paweł Althamer, „Raj”, 2009, rzeźba-ogród, fot. Jan Smaga, dzięki uprzejmości Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie; fot. Diana Kołczewska

Ada Karczmarczyk, Oblubienice, 2015, wideo 4’18”, fotografie; fot. Diana Kołczewska

Od lewej: Daniel Rycharski, Św. Ekspedyt, 2016, sztandar, dzięki uprzejmości NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność” Międzygminnej Organizacji Związkowej z siedzibą w Stopnicy; Maria Olbrychtowicz, Jana Shostak, Who Is Your Pope?, 2016, baner, dokumentacja filmowa; Ada Karczmarczyk, Oblubienice, 2015, wideo 4’18”, fotografie; Jerzy Bohdan Szumczyk, Lisowczycy, 2016, projekt intermedialny, fot. Michał Szlaga; fot. Piotr Zugaj

Skoro dążenia emancypacyjne oparte na racjonalnych metodach, będące jednym z przejawów projektu nowoczesności, zdają się być w polskiej sferze publicznej w odwrocie, zastanawiamy się, czy możliwy jest dialog odwołujący się do sfery nieracjonalnej, religijnej, duchowej bądź afektywnej? Czy poprzez sztukę da się problematyzować rozdarcie społeczne i głęboki konflikt, który dzieli obecnie polską wspólnotę? Czy da się wskazać obszary życia społecznego do renegocjacji? Czy praca na ważnych elementach polskiej tożsamości: duchowości i religii, może przyczynić się do poszerzenia społecznego imaginarium, wzrostu akceptacji dla odmienności etnicznych, społecznych, seksualnych?

Łukasz Surowiec, Alicja Rogalska, Skup łez, 2014, wideo, obiekt; fot. Diana Kołczewska

Przemysław Branas, Hyena, 2014/2015, obiekt, pokaz slajdów; fot. Diana Kołczewska

Od lewej: Małgorzata Malinowska/Kocur, Kto włada Włócznią Przeznaczenia dzierży w dłoniach losy świata, 2015, rzeźba; Stach Szumski, Korporgonit, 2015, obiekt: aluminium, piryt, kryształy, żywica organiczna; Przemysław Branas, Hyena, 2014/2015, obiekt, pokaz slajdów; Piotr Wysocki, Zikr, 2012, wideo, 6’50”; fot. Diana Kołczewska

Jerzy Bohdan Szumczyk, Lisowczycy, 2016, projekt intermedialny, fot. Michał Szlaga; fot. Diana Kołczewska

Wystawa podejmuje temat powracającej wizji wspólnoty opartej na religijnej etyce oraz przygląda się ruchom społecznym dążącym do realnej zmiany Kościoła poprzez włączenie w jego ramy nieakceptowanych dotąd grup społecznych. Ciekawi nas także ponowne „zaczarowanie świata”, obserwowalne w sferze komercyjnej, oraz krytyka stosunków społecznych odwołująca się do rytuałów religijnych.