„Ciało – obraz – rysunek” Tadeusza Kantora w Cricotece

Ciało-obraz-rysunek, widok wystawy, fot. StudioFILMLOVE

Wraz z otwarciem nowej siedziby Cricoteki przy ul. Nadwiślańskiej, w Galerii-Pracowni Tadeusza Kantora przy ul. Siennej 7/5 ruszył cykl wystaw prezentujących unikalne rysunki Tadeusza Kantora.

Prezentowane na wystawie Tadeusza Kantora w głównej siedzibie Cricoteki obiekty-rzeźby pozbawione są osoby aktora – postaci ludzkiej. Kolejne odsłony tej wystawy uzupełnia ekspozycja rysunków Tadeusza Kantora w Galerii-Pracowni przy ul. Siennej. Wnętrza pracowni zaadaptowano na cele galerii według projektu samego artysty. Miała być w niej prezentowana kolekcja rysunków Tadeusza Kantora. Cykl wystaw zakłada jak najpełniejszą prezentację w kilku częściach Kolekcji A oraz innych prac rysunkowych artysty. Wystawa w Galerii-Pracowni odbudowuje zerwaną więź między rzeźbą i człowiekiem, obiektem i aktorem. W ten sposób widz „wrzucony” zostaje w przestrzeń między ulicami Nadwiślańską i Sienną – i w widzu dokonuje się jej scalenie.

Ciało-obraz-rysunek, widok wystawy, fot. StudioFILMLOVE

Ciało-obraz-rysunek, widok wystawy, fot. StudioFILMLOVE

Tadeusz Kantor. Ciało – obraz – rysunek wpisuje się w problematykę trzeciej odsłony Wystawy Tadeusza Kantora, uruchomionej w tym samym czasie w głównej siedzibie Cricoteki, której tematem jest marioneta. Na Siennej zobaczymy m.in. wybrane rysunki do spektaklu Balladyna z okresu Podziemnego Teatru Niezależnego – jako nawiązanie do obiektu Goplana i elfy prezentowanego na wystawie przy ul. Nadwiślańskiej. Większość rysunków jest rodzajem osobistego dziennika, pełnego notatek artysty. Parafrazując znane powiedzenie artysty: „Istnieje tylko to, co się widzi”, wybrano rysunki, na których jednocześnie istnieje to, czego się nie widzi. Naszkicowane fragmenty ciała są tu wyłącznie śladem cielesności, funkcjonują umownie, jak atrapy. Jednocześnie są to figury na wskroś intymne, pełne odniesień do tożsamości samego autora.

Ciało-obraz-rysunek, widok wystawy, fot. StudioFILMLOVE

Ciało-obraz-rysunek, widok wystawy, fot. StudioFILMLOVE

Oprócz rysunków wpisujących się w dyskurs cielesności granicznej, poddawanej przeobrażeniom i degradacji, na wystawie prezentowana jest także kolekcja piętnastu prac Tadeusza Kantora zatytułowanych Lekcje mediolańskie. Powstały one w Mediolanie w 1986 roku jako rysunkowy komentarz do wykładów prowadzonych przez artystę w Scuola Drammatica di Paolo Grassi. Przedmiotem tych prac jest sylwetka ludzka w relacjach z przestrzenią.

Tadeusz Kantor, Mój pomnik, 1989­-1990, kolekcja prywatna, depozyt w Cricotece

Tym razem ekspozycja rysunków Tadeusza Kantora zostanie dopełniona także obrazem Klęska wrześniowa z 1990 roku ze zbiorów Muzeum Armii Krajowej w Krakowie. Praca wpisuje się w tematykę narracji związanych z ciałem i przeistaczaniem się obrazu ciała w dziele sztuki. Obrazowi towarzyszył będzie 90-minutowy dokument filmowy zrealizowany przez Marka Stefańskiego – Tadeusz Kantor maluje w Cricotece obraz „Klęska wrześniowa”.

Ciało-obraz-rysunek, widok wystawy, fot. StudioFILMLOVE