„Cały czas w pracy” w BWA Tarnów

Attila Csörgő, Slanting Water, 1995

W ostatnich latach wiele firm wprowadziło rozwiązania mające na celu poprawienie balansu pomiędzy ekonomicznie uwarunkowaną aktywnością a życiem prywatnym oraz zminimalizowanie skutków ubocznych w postaci m.in. przepracowania i wypalenia. Jednym z nich była praca zdalna i ograniczenie liczby godzin spędzanych w biurze, a nawet zakaz sprawdzania poczty elektronicznej.

Gregor Różański, Mobility Requirement (Wandering Jew), 2016

Aleksandra Wasilkowska, De Labore Solis, 2016

Agnieszka Kurant, John Menick, Production Line, 2016, fot. Jan Domicz

A jednak strumień powiadomień, który wyświetlają urządzenia, z których korzystamy, prowokuje nas do kontynuowania nieskończonych zadań również w czasie wolnym. Dostęp do sieci i aplikacje uwalniają nas od konieczności fizycznego kontaktu z innymi, ale generują też nowe zachowania i przyzwyczajenia, skutkując nieustającym pozostawaniem w gotowości. Technologia pomaga oddelegować nasze działania na urządzenia, a jednocześnie sprawia, że używamy ich coraz częściej i dłużej niż wcześniej. Czy klasyczne przestrzenie do pracy zastępują dryfujące biura dla cyfrowych nomadów?

Jan Domicz, Avant-garde in the Office, 2014-2015

Anna Maria Łuczak, Creative Zen, 2016

Wystawa prezentuje wizje równowagi pomiędzy pracą a życiem prywatnym w odniesieniu do technologicznej automatyzacji. Wybrane wątki rozwija przewodnik, na który składają się teksty dotyczące prezentowanych prac oraz zapis rozmów o zwyczajach i stereotypach związanych z aktywnością, kreatywnością i zarządzaniem czasem, dostępny pod adresem newartcenter.info/Vilnius.

Cały czas w pracy, widok wystawy, od lewej: Beata Wilczek, Attila Csörgő, Ghislain Amar, Cezary Poniatowski