„Body Works” w PGS Sopot

Body Works to tytuł letniej interwencji w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie – wyboru prac kilkudziesięciu artystek i artystów. Wystawa i seria zdarzeń – konfrontujące szereg postaw twórczych i formatów – dedykowana jest ludzkiemu ciału umieszczonemu w różnych kontekstach związanych z cenzurą i polityką. Widok ciała w epoce zacierającej się granicy pomiędzy tym, co publiczne i prywatne, stał się sztandarowym narzędziem manifestowania potrzeby akceptacji, równych praw i wolności, również artystycznej. Łatwość wypowiedzi, którą współcześnie oferują media społecznościowe, działa w dwie strony, a zmieniająca się rzeczywistość narzuca przedstawieniom ciała wciąż inne interpretacje, często radykalne, uwarunkowane politycznie i światopoglądowo. Przekraczanie granic intymności stawia ciało pod pręgierzem opinii i ocen. Interwencja w PGS jest kontynuacją jednego z wątków wystawy Somewhere in Between. Contemporary Art Scenes in Europe w BOZAR Centre for Fine Arts w Brukseli (2018). Wystawa przez swój otwarty format i miejsce nawiązuje również do indywidualnej prezentacji prac Gosi Golińskiej zatytułowanej M/Morze w PGS Sopot (2017), która przybrała formę performatywnego zimowiska, do którego artystka zapraszała publiczność.

Przez ostatnie dwie dekady technologia w znacznym stopniu wpłynęła na naszą codzienną komunikację, kładąc nacisk na natychmiastową wymianę treści. Rzadko rozstajemy się z urządzeniami, a ich bliskość wyrażają obrazy wyświetlane na połyskujących ekranach przypominających lustra.

Alina Żemojdzin, „Zjeść ciastko i mieć ciastko”, 2008, obiekty, technika własna, dzięki uprzejmości artystki

„Body Works”, widok wystawy, od lewej: Karolina Mełnicka, Gosia Golińska, Kamil Sipowicz, Zuza Golińska

Hana Miletić, z cyklu „Softwares”, 2019, żakard tkany i manipulowany ręcznie (bawełna, cottolin, nylon i poliester barwione awokado), winyl, dzięki uprzejmości artystki oraz galerii LambdaLambdaLambda

Agata Bogacka, „Autoportret”, 2005, fotografia, wydruk cyfrowy, papier muzealny, aluminium, dzięki uprzejmości artystki

Włodzimierz Wieczorkiewicz, „Zjawa”, 1982, dzięki uprzejmości Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie

Doireann O’Malley, „Visitors (Prototypes)”, 2018

Zuza Golińska, „Body Networks”, 2019, instalacja, dzięki uprzejmości artystki

„Body Works”, widok wystawy, od lewej: Przemek Branas, Zbigniew Libera, Teresa Pągowska

od lewej: Przemek Branas, „Maska z pokrzyw na użytek własny”, 2013, fotografia, dzięki uprzejmości artysty, kolekcja prywatna, Gdańsk; Teresa Pągowska, „Biegam, bo zimno”, 2006, tempera, akryl na płótnie, kolekcja Zbigniewa i Ewy Pilachowskich

Gosia Golińska, „Dojrzałe kwiaty dla dziewczyn z Juarez”, 2013/2019, działanie, dzięki uprzejmości artystki

Gosia Golińska, „Obiekt do używania”, 2019, instalacja site­-specific; artefakty po performansie Julii Julian, dzięki uprzejmości artystek

Mikołaj Sobczak i Nicholas Grafia, „Pasażerka”, 2017, wideo, dzięki uprzejmości artystów

Zuza Golińska, „TOFI” , 2018, instalacja, dzięki uprzejmości artystki oraz galerii Piktogram

Jaanus Samma, „Je suce (Sweaters)”, 2014, wełna z alpaki, dzianina, dzięki uprzejmości artysty

Anna Nizio, „Panie dzwonią dwa razy, panowie tylko razÚ, 2004, wideo, dzięki uprzejmości artystki

Anna Nizio, „Panie dzwonią dwa razy, panowie tylko razÚ, 2004, wideo, dzięki uprzejmości artystki

Adam Smolana, „Afrodyta”, II poł. lat 70. XX w., brąz, patynowany odlew z rzeźby gipsowej wykonany przez Roberta Sobocińskiego, kolekcja Mateusza Smolany

Jaanus Samma, „Je suce (Sweaters)”, 2014, wełna z alpaki, dzianina; Józef Czerniawski, „Bez tytułu”, 2009, akryl, tkanina, sztuczne futro, dzięki uprzejmości artystów i Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie

Emeline Depas, „Empowerment” (z cyklu „Divination Cards”), 2019, instalacja, wydruki, t-shirty, linki metalowe, wieszaki, dzięki uprzejmości artystki

Magdalena Łapińska­-Rozenbaum, „Totem”, 2018, szkliwiona porcelana malowana błękitem kobaltowym, dzięki uprzejmości artystki

Jean-Samuel N’Sengi, „Lipstick Phase”, 2018/2019, fotografie, instalacja, dzięki uprzejmości artysty

Simone Gad, „Chien Charo avec John A Mozzer aka Alan Adrian Golden Age of Pornstar”, 2016, papier, fotografia, pastel, dzięki uprzejmości artystki

Karolina Mełnicka, „Polska burka”, 2013/2019, tkanina, manekin, włókno szklane, żywica epoksydowa, gips, lakier, dzięki uprzejmości artystki

„Body Works”, widok wystawy

Internet nie sprawił, że zamknęliśmy się w przestrzeni wirtualnej, czego się obawiano na początku. Sprowokował nas raczej do tego, by aktywnie dzielić się z innymi. Nasze konta w mediach społecznościowych wręcz puchną od różnego rodzaju dokumentacji umieszczanych w sieci. Rosnąca ilość obrazów szczególnie ostatnio pobudziła dyskusję o tym, co wolno, a czego nie powinniśmy pokazywać. Patrzymy dziś na narcystyczne, jak się je często określa, wizerunki nas samych w postaci pierwszych zdjęć typu selfie, i odkrywamy ich nowe funkcje. „Samojebki”, jak początkowo były nazywane, utraciły swój prywatny charakter wraz z nadejściem mediów społecznościowych, prowokując do nowych odczytań ciała, zarówno oswajając je, jak i kwestionując jego obecność. Powszechny dostęp do obrazów z przeszłości i swoista rewizja ciał, jaka ma miejsce obecnie, prowadzi do paradoksu odkrywania oraz jednoczesnego ograniczania ich obecności w przestrzeni publicznej czy nawet cenzurowania.

1

Krytyka 02.11.2018

Trickster malarstwa polskiego. Wokół ostatniej wystawy Edwarda Dwurnika

Jakub Banasiak

Mimo braku anonimowości przestrzeń wirtualna przestała być tylko miejscem eksploracji obrazów i wymiany informacji, zapewniając sposób do łatwego wyrażania m.in. lęków i narracji prawicowego radykalizmu. Dziś w jednym z największych krajów Europy, czyli Polsce, dochodzi do bagatelizowania praw mniejszości, marginalizowania praw kobiet, jawnego wyrażania homofobicznych postulatów przez osoby publiczne i polityków, a nawet cenzurowania dzieł sztuki. Petycje, wydarzenia na Facebooku oraz marsze osób przeciwko wykluczeniom stały się nową codziennością. Narzędzia w dłoniach maszerujących to najczęściej transparenty i smartfony natychmiastowo transmitujące przebieg wydarzeń dostępny po chwili w dowolnym miejscu. Dzięki odruchowi autoportretowania zdjęcia pojawią się za chwilę na ekranach użytkowników, wyświetlone pośród treści sponsorowanych i innych manifestacji ciała.