„alpha 0.3” Karoliny Mełnickiej i Natalii Symonowicz w galerii Śmierć Człowieka

Tłem prac w ramach wystawy alpha 0.3 Natalii Symonowicz i Karoliny Mełnickiej jest pamięć. Różni je punkt skupienia: Karolina bazuje na pamięci osobistej – przemianach w tkance miasta, przestrzeni, w której się wychowała; Natalia, zaś na pamięci obcej, ukrytej w obiekcie – negatywie. Karolina odnajduje, to co jej bliskie: walka bogatych z biednymi mieszczanami, partyzantka miejskich dzieciaków. Przedstawia problem przywłaszczenia miejsc życia, przez tych, za którymi stoi władza i pieniądz, zaś w kontrze, sposoby mieszkańców odgrodzenia swojego terytorium (np. przez graffiti, destrukcje). Artystka Natalii podjęła inną strategię. Nie mając, powiązań z obrazem zawartym na negatywie postanowiła wytworzyć więź, której pierwotnie nie było. Dokonała tego poprzez degradacje negatywu, dzięki czemu powstał nowy obraz. Pomimo różnej postawy prace artystek się dopełniają. Możliwe, że wynika to z natury pamięci, która nie jest czysta. Składa się z wielu wymieszanych warstw. Możemy być pewni w wielu sprawach, ale w dobie usieciowienia, łatwo nam jest przyjąć, że coś jednak wygląda inaczej, niż było, w szczególności, kiedy już się zapomniało, jak było. Teraz: pamięć jest półprzezroczysta.

Karolina Mełnicka, „Spit”, 2020

Karolina Mełnicka, „Plafonds”, 2020

Karolina Mełnicka, „Orbiti”, 2020

Karolina Mełnicka, „Graffiti”, 2020

Karolina Mełnicka, „Judas”, 2020

Karolina Mełnicka, „Spit”, 2020

Natalia Symonowicz, „Plexus”, 2021

Natalia Symonowicz, „Ovoor”, 2019

Natalia Symonowicz, „Liquefy”, 2021

Karolina Mełnicka, Natalia Symonowicz, „alpha 0.3”, widok wystawy

Karolina Mełnicka, „Basilisk of Gentrification”, 2020

Karolina Mełnicka, Natalia Symonowicz, „alpha 0.3”, widok wystawy

Karolina Mełnicka, Natalia Symonowicz, „alpha 0.3”, widok wystawy

Karolina Mełnicka, „Basilisk of Gentrification”, 2020

Karolina Mełnicka, Natalia Symonowicz, „alpha 0.3”, widok wystawy