„A deeper fake” Arkadiusza Karapudy w galerii ODA

„A deeper fake” to wystawa siedmiu wielkoformatowych prac malarza i dydaktyka warszawskiej ASP Arkadiusza Karapudy. Artysta porusza się w obszarze postprawdy, a jego obrazy używają narzędzi z pola sztuki do zmierzenia się z doświadczeniem bezsilności poznawczej.

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

Chociaż informacje są dostępne łatwiej niż kiedykolwiek w historii, ogromnym wyzwaniem jest odróżnienie faktów od ich atrap, zwłaszcza w czasie wojny informacyjnej, gdy podważane są nawet zdjęcia ofiar i dokumentacja zniszczeń. Bezsilność poznawcza jest wzmacniana przez rozwój technologii wykorzystujących głębokie uczenie się sztucznej inteligencji (deepfake) i coraz bardziej realną możliwość zaistnienia fikcyjnych światów. Rosnącą popularnością cieszą się alternatywne teorie i całościowe wizje świata kwestionujące wiedzę naukową. Trudno uwierzyć na słowo, ale też niewiele daje zobaczenie czegoś na własne oczy.

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

Arkadiusz Karapuda w swojej konsekwentnej i rozpoznawalnej praktyce posługuje się i obrazem, i słowem. Kadruje fragmenty rzeczywistości i reprodukuje je w sposób niemal fotorealistyczny. Bierze kadry w szerokie obramienia, a w nie wpisuje słowny komentarz do obrazu. Te gesty mogłyby sugerować oświeceniową wiarę w to, że świat da się skatalogować i opisać. Artysta jednak temu przeczy, wywodząc się intelektualnie z myśli dekonstruktywizmu i końca wielkich narracji.

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

Obrazy swobodnie nawiązują do kultury wizualnej różnych porządków, łatwo dają się przeczytać przez historię malarstwa iluzjonistycznego, ale obramienia mogą równie dobrze odnosić do iluzji głębi wczesnych komputerów. Płótna wywołują skojarzenia z weneckim renesansem czy malarstwem holenderskim, ale równocześnie przywodzą na myśl demotywatory wymierzone przez firmę Despair (ang. rozpacz) w łatwe kłamstwa późnego kapitalizmu o szczęściu, które można kupić. Malarstwo potrafi być złożoną mistyfikacją, tworzyć fałszywą głębię lub jeszcze głębszy fałsz, ale może przez to staje się oparciem w czasie postprawdy.

Paweł Brylski

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda

widok wystawy „A deeper fake”, fot. Arkadiusz Karapuda