Zmarł Hans Belting, historyk sztuki i teoretyk
10 stycznia w Berlinie zmarł Hans Belting, niemiecki historyk sztuki, teoretyk sztuki średniowiecznej, renesansowej i współczesnej, znany również z pism poświęconych teorii obrazu. Urodził się 7 lipca 1935 roku w Andernach (prowincja Ren), żył 88 lat.
W latach 1970-80 był profesorem historii sztuki na Uniwersytecie w Heidelbergu, od 1980 do 1993 wykładał na Uniwersytecie Monachijskim. W 1993 opuścił Monachium, by zbudować program doktorski na otwartej w tamtym czasie Hochschule für Gestaltung w Karlsruhe. W październiku 2000 zainicjował eksperymentalny program badawczy Bildanthropologie. Image-Media-Body, w którym uczestniczyli młodzi naukowcy reprezentujący różne dziedziny wiedzy (od historii sztuki, przez teorię literatury, psychologię, aż po neurolingwistykę i cybernetykę). Przez kilka lat prowadził Internationales Forschungszentrum Kulturwissenschaften w Wiedniu, gdzie organizował seminaria i konferencje poświęcone m. in. teorii i antropologii obrazu.
Wczesne zainteresowania Beltinga koncentrowały się na historycznych zmianach w funkcjonowaniu obrazów w kulturze europejskiej. Interesowało go przejście od obrazu traktowanego jako obiekt magiczny i sakralny do obrazu pojmowanego jako obiekt estetyczny. Jego monumentalna praca Bild und Kult. Eine Geschichte des Bildes vor dem Zeitalter der Kunst (wyd. niem. 1990; wyd. ang. 1993) opowiada o przygodach obrazu w erze poprzedzającej narodziny sztuki europejskiej.
Od końca lat 90. pracował nad przeformułowaniem teorii obrazu, która powinna według niego ustąpić pola antropologii obrazu. Ten ostatni Belting rozpatrywał w kontekście dwóch innych pojęć: medium i ciała. Medium oznacza tutaj każdy środek, który służy do przekazywania i udostępniania obrazu widzowi. Ciało zaś odnosi się z jednej strony do materialności samej reprezentacji (ciało performatywne), z drugiej zaś do ciała, które doświadcza obrazu (ciało percypujące). Tylko poprzez umieszczenie obrazu w tym kontekście możemy uchwycić jego właściwą funkcję – obiektu antropologicznego, który jest nie tylko częścią historii sztuki i estetyki, ale przede wszystkim obiektem kulturowym, który każdego dnia wykorzystujemy do różnych celów. (źródło: https://cash.polonistyka.uj.edu.pl/)
