„Zintegrowane działania partycypacyjne” w lokal_30

Jerzy Szumczyk, Lisowczycy, fot. Michał Szlaga (efekty warsztatów intermedialnych z osadzonymi, Zakład Karny w Iławie, więzienie dla mężczyzn), Renia, rzeźba wykonana przez kobiety z oddziału 6 i 7 więzienia w Areszcie Śledczym Warszawa Grochów, Pawła Althamera, Rafała Żwirka, Marcina Althamera, Romka Stańczaka, Briana Fernandes Halloran oraz Reaktor Laboratorium Rzeźby

Sztuka w więzieniach to projekt, którego zadaniem jest popularyzacja prospołecznych działań inicjowanych przez artystów sztuki współczesnej. Projekt, powstały jako zintegrowane działanie partycypacyjne, miał na celu nie tylko przyczynić się do resocjalizacji osadzonych i przygotować ich do powrotu do życia poza więzieniem, ale także sprowokować potencjalnych odbiorców do zastanowienia się nad ideą współczesnej kary, jej długofalowym sensem i tym, czy przyczynia się ona do zmiany osobowości i systemów wartości osób skazanych.

Joanna Synowiec i Stach Szumski, Gadget Zin (projekty zinów wykonane przez osadzonych, Zakład Karny nr 1 we Wrocławiu, oddział męski)

Aleka Polis, I Have a Dream

Kontakt z ludźmi pozbawionymi wolności prowokuje zadawanie sobie pytań – o wartości społeczne, sprawiedliwość mechanizmów karnych, wpływ polityki na zasady kodeksu penitencjarnego, ale również o własną transgresję, o to, do czego każdy człowiek jest zdolny. Innym zagadnieniem stała się wewnątrzgrupowa integracja artystów. Był to raczej symboliczny gest, eksperyment zainicjowany w celu zbadania, czy artyści chcą i potrafią działać razem.

Reaktor Laboratorium Rzeźby (Anna Zielińska, Przemysław Pietrzak), Legenda, warsztaty rzeźbiarskie, Zakład Karny w Potulicach, oddział męski

Zuzanna Janin, Pamięci Jerzego C (figurki z plasteliny wykonane przez osadzonych, Więzienie dla mężczyzn w Areszcie Śledczym Warszawa Mokotów)

Współczesna praca artystyczna w większym stopniu ma charakter odosobniony, odizolowany, co jest charakterystyczne dla społeczeństwa neoliberalnego. Ale poprzez spotkania i omawianie swoich doświadczeń pracy z osadzonymi, artyści mieli możliwość wypowiedzenia intencji wspólnego działania, podjęcia otwartej dyskusji między sobą. Sztuka w więzieniach jest projektem, który ma uświadomić odbiorcy wagę sztuki społecznie zaangażowanej, zachęcić go do podjęcia następnych działań, ale przede wszystkim sprowokować go do refleksji nad ich sensem, nad kształtem systemu penitencjarnego w ogóle i faktem, że jest on odbiciem lustrzanym całego ustroju społecznego, a także nad tym, czy i jak możemy ten system zmienić.

Aleka Polis, I Have a Dream, Beata Sosnowska (komiksy osadzonych i portrety)