„Z naszych kości powstaną satelity” Irminy Rusickiej i Kaspra Lecnima w Goyki 3 Art Inkubator

Dawno, dawno temu, Katon Starszy każdą swoją wypowiedź kończył zdaniem, że Kartaginę należy zniszczyć. Niechęć do tego miasta nie wzięła się znikąd – w pamięci miał bitwę pod Kannami, w której kartagiński wódz rozgromił wojska Cesarstwa Rzymskiego, a Wieczne Miasto żyło słowami „Hannibal u bram”.

Dzisiaj z Katonowego grobu wciąż słychać rechot samozadowolenia, wszak Kartagina jest ruiną. Jednak Hannibal u bram to już inny wróg, inny mściciel – czarowna technologia w skali mikro i makro, przecinająca nieboskłon i drążąca krecie korytarze w ciele. Tym, którzy chcieliby ją przekląć w zarodku czeka niełatwe zadanie: trzeba cofnąć się do czasów mrocznych jak sadza, gdy pierwszy hominid sięgnął po cudzą kość i przegnać przez step praszczura, który zadać chce cios naturze rodzącą się właśnie kulturą. Niech nawet mu się nie śni, że gnat kiedyś może zawisnąć w kosmosie, wbrew prawom ziemskim i boskim zarazem.

Irmina Rusicka, Kasper Lecnim, „Z naszych kości powstaną satelity”, widok wystawy

Irmina Rusicka, Kasper Lecnim, „Z naszych kości powstaną satelity”, widok wystawy

Irmina Rusicka, Kasper Lecnim, „Z naszych kości powstaną satelity”, widok wystawy

Irmina Rusicka, Kasper Lecnim, „Z naszych kości powstaną satelity”, widok wystawy

Irmina Rusicka, Kasper Lecnim, „Z naszych kości powstaną satelity”, widok wystawy

Irmina Rusicka, Kasper Lecnim, „Z naszych kości powstaną satelity”, widok wystawy

W wystawie Irminy Rusickiej i Kaspra Lecnima tytułowe kości i satelity to historia wszystkiego co ludzkie – życiodajnego postępu i jego ofiar, uporczywych snów o lataniu, a przede wszystkim, popiołów katastrof, z których ulepić da się nowe, szybsze i bardziej lśniące pociski wymierzone w czarną grozę kosmosu. Jeżeli kogoś winić za stalowe gnaty zawieszone na ziemskiej orbicie – to tylko tę pierwszą już-nie-małpę, która z kości uczyniła na siebie wyrok. A zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na kość, to na satelitę, potem znów na kość i na satelitę, ale nikt już nie mógł się połapać, co jest czym.

Aleksy Wójtowicz