„You are a little soul carrying about a corpse” Zuzy Piekoszewskiej w galerii Łęctwo

Być może kiedyś będzie lepiej, gdy spotkamy się znowu w przyszłości, która będzie wyglądać jak przeszłość, jak czasy, kiedy życie dopiero się formowało. Technologia nie będzie już tą, którą znamy współcześnie, a której skutki jednocześnie będą aż nadto widoczne. Gdy wytwory naszego umysłu, abstrakcyjne myśli i siły zyskają swoją cielesną, uprzedmiotowioną reprezentację i będziemy w końcu mogli je dostrzec, a niektórzy z nas sobie je uświadomić. Nasze stare, zmęczone ciała młodzieńców, okazały się kompletnie nieprzygotowane na zadania, jakie przed nimi postawiła nowa rzeczywistość. Najwyraźniej rozwój technologiczny rozprzestrzenia się szybciej, niż jest na to w stanie reagować ewolucja. Schorzenia, które nie dawały nam spokoju, poprzez ból pozwoliły uwolnić umysł. Osunęliśmy się we własną skorupę, przez oczodoły przyglądając się temu, co po nas pozostało, jednocześnie próbując wytworzyć coś, na co jeszcze wcześniej nie byliśmy gotowi. Z naszych wypełnionych galaretowatą mazią ciał wykluły się owady, które podobnie jak przedmioty, których używaliśmy, przejęły nasze deformacje i ułomności. Ich zmagania nie są już naszymi, chociaż współodczuwane każdemu dają szansę na rozwój. Dopiero teraz zdaliśmy sobie sprawę jak ważna była to relacja. Przyszłość niewątpliwie wydaje się być bardziej metafizyczna niż przeszłość. Być może kiedyś będzie lepiej, gdy znowu wrócimy do jaskiń i nie będziemy tym faktem zawstydzeni. To, co zobaczymy nie będzie nas przerażać, nie będziemy czuć żalu, że nas już nie ma. Lekko zaskoczeni z kierunku, jaki obrała nasza egzystencja będziemy się sobie przyglądać jak na dziwnym przyjęciu starych istot.

Przemek Sowiński

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska, „You are a little soul carrying about a corpse”, widok wystawy

Zuza Piekoszewska – urodzona w 1996 roku w Polsce. Studentka Sztuki Mediów na Akademii Sztuki w Szczecinie, absolwentka fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Jej praktyka artystyczna krąży wokół tematów związanych z przenikaniem się człowieka, natury i technologii oraz kondycją i materią obrazu. Artystka w swoich pracach przekłada post-fotograficzne zjawiska na formy rzeźbiarskie, gdzie cyfrowość spotyka się z pierwotnym doświadczeniem, jakim jest ręczne tworzenie form. Głównym materiałem stosowanym w jej pracach jest syntetyczno-biodegradowalne tworzywo, dzięki któremu, artystka stara się zacierać granicę między biomasą, a materią technologiczną. Rzeźby Piekoszewskiej przypominają kiedyś zobaczone, a następnie przetworzone przedmioty, będące pierwotnie w bardzo bliskim kontakcie z człowiekiem. Istotna jest także kwestia zmian zachodzących w przedmiotach jak i w ludzkim ciele, które są wynikiem tejże relacji. Występowanie deformacji i schorzeń, ale także upiększanie i dekorowanie leżą w naturze ich koegzystencji.